Gözlerimi uyku mahmurluğuyla aralayıp soluk ışıkla gözlerimi kırpıştırıp etrafa baktım. Beynim zonkluyordu, boşta duran elimi alnıma götürürken etrafı süzdüm, süzdüm, süzdüm. En sonunda kıpırdanmaya başladığım da belimde ki elin sıkıca beni tutmasıyla, gözlerim fal taşı gibi açıldı.
Dün gece ne yaşamıştım ben?
En son uyuyordum. Evet daha sonra ne olmuştu? Beynim zonklarken bir şeyler hatırlamaya çalıştım. O düşündüğüm şeyin olmaması için içimden dualar ederken başımı hafifçe arkaya çevirmemle, yeşil gözlerle göz göze geldim.
Çatlak çıkan sesimle "Kimsin?" diyebildim. Başka bir şey aklıma gelmiyordu. Konuşacağım şeyleri bile unutmuştum.
"Bilmem" deyip yamukça güldüğün de kaşlarım daha çok çatıldı. Ne demek bilmem.
"Dün gece..." lafımı tamamlamama müsaade etmeden. "Bir şey olmadı."
