Korumaların gazetecileri bir miktar bizden uzaklaştırmalarıyla restoranta girmiştik.
Aklım tamamen son söylenenler de takılıp kalmıştı. Duyduklarım midemi bulandırdıyordu. Tek istediğim şu geceyi sorunsuz bir şekilde atlatıp ondan sonra ciddi ciddi Zamir'le konuşmaktı. Bana bir tane güzel laf söyleyip konunun üstünü kapatarak benim susmamı bekliyorsa çok beklerdi. Çünkü benim susmaya falan niyetim yoktu. Hele duyduğum bu kadar şeyden sonra hiç susmazdım.
"Hoşgeldiniz abi." diyen Derya ile tüm masa da ki gözler aynı anda bize çevrildi. Büyük masa da en başta oturan Zamir'in babası onun yanında annesi. Diğer tarafta da benim annem, babam ve abim oturuyordu.
Abime baktığım da gözlerinde gördüğüm şey tamamen sinir ve öfkeydi. Evlenmiştim ama hala yedirememişti belli ki.
Zamir belimi sıkı
