Eve girdiğimiz de Zamir de bizimle birlikte gelmişti. Aslında ben Zamir'in arabasıyla, Derya'da arkamızdan kendi aracıyla gelmişti. Yol boyu sus pus olmuş ikimiz de tek kelime etmemiştik. Bu sessizlik beni bir miktar korkutuyordu.
Sedat değil başka düşmanlarda çevremiz de vardı. Ve tehdit ediyorlardı. Hem de beni kullanarak. Aklımı kaçıracak gibiydim gerçekten. Bir sorunum bitiriyor diğer bir sorunum başlıyordu.
"Hoşgeldiniz." diyen annesi salondan çıkıp girişe gelerek gülümsedi. Derya atlayarak "Gittiler mi?" dedi bıkkınlıkla.
"Gittiler de, sana noldu. Ateş saçıyorsun." dedi yüzünde ki gülümseme yok olmuş yerini sorgulayıcı anne tavrına bırakmıştı.
"Kahve yapayım, benim odam da konuşuruz." diyerek annesinin koluna girip mutfağa girdiler. Arkalarından bakakalmıştım. Bir şey söylemede
