Söylemiş olduklarımı bir kaç saniye hazmetmeye çalışıp, gözlerini kısarak yumup açtı.
Boğuk sesle, "Baran mı?" dedi. Bir şeylere açıklık getirme amacıyla tekrar konuştu. "Benimle aynı görevde olan. Daha yeni İzmir'e geldi. Ne ara tanıştın da, telefon numaranı verip konuşmaya başladın." ses tonu ürkmeme sebep oldu.
Derin bir iç çektim. Gözlerini kısmış, sorgular bakışlarla kafasında bir şeyleri oturmak istiyordu.
Uzun bir sessizliğin ardından konuşma gereği hissetmiştim. Benden bir cevap almadan da bırakacağa benzemiyordu.
"Tesadüf..." Kelimeleri vurgulamak için ellerimi kullanıp, söylediklerimi anlaması için uğraştım. "Tercih için Polis Meslek Yüksekokuluna gittim. Orada tanıştık, bana yardımcı oldu. Sonra da birbirimize numaralarımızı verdik." dedim.
Arabanın içine benim konuşma
