aşkınlığını bir kenara iteleyip, bir kaç adım atıp tam önünde durdum.
"Baran nerede, yok mu?" dedim, sorgulayarak.
Dün Baranla konuşmuştuk böyle bir şey söylememişti. O beni çalıştıracaktı, Alparslan değildi.
"Hayır" dedi tekdüze sesle, "O gelmeyecek, ben çalıştıracağım. Eğer beni de istemezsen tek çalışırsın. Karar senin."
"İstediğimi yapmakta özgür bir bireyim. Ben Baran'la çalışacağım, biz dün konuştuk. O neden yok?" dedim.
"Kendisinin çok acil bir işi çıktı. Sende bana kaldın. El mahkum benden başka da kimse yok..." eliyle boş spor salonunu gösterip, "Sen ve ben." dedi, kelimelerin üzerine basarak anlamam adına sesini bir miktar yükselttiğin de, sessiz salonda sesi yankılanıp kulağıma doldu.
"Lanet olsun." dişlerimin arasından homurdanarak, arkamı dön
