Kararımı vermiştim, kaçarak, gizlenerek onu izlemeye bir son verme vaktiydi. Yıllarca yeterince izlemiştim, şimdi tam sırasıydı.
Sevgimi dile getirecektim.
Kendi içime sakladıkça hiçbir şey elde edememiştim. Sadece kendimi yiyip, bitiriyordum.
Üzerime giymiş olduğum siyah hırkanın cebine ellerimi koyarak, bahçeden çıktım.
Dar sokakta karşılıklı oturuyorduk. Evlerimiz birbirine bakıyordu. Bundan dolayı da çok rahat onu izleyebiliyordum.
Dışarıya çıkmadan camdan kontrol etmiştim, arabasının kaputuna oturmuş elinde ki telefonla ilgileniyordu. Havalar sıcak olduğu için Alparslan pek evde duramazdı ya bahçelerinde ki çardakta otururdu ya da şimdi ki gibi arabanın kaputunda.
Yavaş adımlarla yanına yaklaştığımda Alparslan bakışlarını telefonundan ayırıp, gözlerini kısarak bana baktı.
