ASMİN ÇELEBİ;
Öylece olduğum yerde kaldım. Ne bir adım atabiliyordum, ne de burdan uzaklaşmak istiyordum. Öylece durmaya devam ederken Ezman üstünde ki şaşkınlığı atıp, “Çık bu konaktan” diyerek eliyle kapıyı gösterirken kadının üstüne doğru yürüdü. Sesini bir miktar kısarak, “Çabuk burdan defol” dedi.
Kulağımı Ezman’a verdiğim için ne dediğini çok net duyuyordum.
Bu o kadındı artık eminim. Ezman’ın anında hal ve hareketleri değişmiş, sinirden yüzü kıpkırmızı olmuştu.
Kadın ise onun aksine yüzünde bir gülümseme hakimdi. Sanki ona burdan git diyen Ezman değilmiş gibi bir halde, Ezman’a doğru bir adım atarak “Evlendiğini duydum, tebrik etmek için geldim Ezman başka bir niyetim yok. Sonuçta seninle bir geçmişimiz var” derken elini tuttuğu çocuğa daha sıkı sarılıp önüne doğru getirdi.
