ASMÎN ÇELEBİ;
Üzerimde ki elbiseyi çıkararak dolaptan askılı düz bir gecelik çıkarıp üzerime geçirerek benim çıkardığım şortlu takımı da bir köşeye attı, “Çıplak yatman hiç iyi olmaz…” diye de mırıldandı. Bedenimi yatağa bırakarak yastığa sarıldım, açılan kalçamı geceliği çekerek örttü, “Asmîn, doğru dürüst uyu!” Diyerek tekrar uyardı ve nevresimi de üzerime örttü, “Hımm.” Diye mırıldandım sadece. Yorgundum, uykusuzluktan ölüyordum fakat Ezman yine durmuyordu.
Gözlerimi kırpıştırarak aralayıp baktım, camın önüne geçip yine sigara yakmıştı, üzerinde ise sadece çamaşırı vardı, perdeleri fazla açmadan camı aralamıştı. “Sen yorgun değil misin?” Dedim, o kadar yol araba kullanmıştı, nasıl ayakta duruyordu anlamıyordum. Gözlerini bana çevirdi ve dudakları arasından dumanı üfledi, “Değilim. U
