EZMAN DİRİJAN;
Sadece bir gün geçti aradan, tam yirmi dört saat olmuştu. Dün öylece arkasına bakmadan gidişine bir şey söyleyememiştim. Haklıydı, sonuna kadar.
Oflayarak elimi yüzümde gezdirdim.
Asmin giderse ben Urfa’ya bile geri dönemezdim, onsuzluk şimdiden içimde bir yerlerde sızıya neden oluyordu.
Sesini bile duymuyordum. Elimde ki telefonu tekrar açıp Asmin’in numarasının üstüne basıp arayarak bekledim, bekledim, bekledim.
Hiçbir şekilde açmıyordu telefonu. Kapatıp tekrar aradım, yine çaldı ama açmadı. Delirecektim.
Elimi sertçe yüzümde gezdirip mesajlara girerek yeni bir mesaj daha yazdım.
MESAJ; Sesini duyayım, iyi misin.
Yazıp gönderdim. Asmin’den haber anlamadıkça deliriyordum. Bunca yıldır onsuz nasıl yaşamıştım ben. Hep eksiktim, yarımdım. Şimdi kalbimin yarısı
