Mavi Yılmaz
Resmen şoka girmiştim. Gerçek dünyada değildim. Afran ne yapmıştı?
Mavi gözleri beni baştan aşağı süzerken ben öylece kalmıştım. Herkes buradaydı.
Beyaz, papatyalarla süslenmiş masanın iki yanına dizilmişler, Afran ise tam masanın ortasında bakışlarını üzerime dikmişti. Eyfel kulesinin önünde. Nefesim kesildi.
Araz, Lokman, Betül, Tuğçe ve Ahmet sol tarafa sıralanmıştı. Erkekler siyah takım giyerken kısların hepsi bordo elbise giyinmiş. Sağ tarafta, Kumru, Emir, Ezo, Mahmut, Barzan ve Arya vardı. Yine aynı şekilde giyinmişlerdi. Tek beyaz Afran ile bizdik. Üzerinde beyaz bir damatlık vardı.
Bu gerçek miydi?
Ellerimin ve bacaklarımın titrediğine yemin edebilirim. Hatta ediyorum.
Ben adım atamazken, Afran elinde taşıdığı beyaz papatyalarla bana doğru adımlamaya başladı.
