Kumru Şahin
Gerçek olamaz, hayır gerçek olamaz...
Dizlerimin üzerine çöküp avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım.
“HAYIR!”
“HAYIR!!!!!”
“BU GERÇEK DEĞİL!”
Tırnaklarımı dizlerime geçirirken, yaşlar ellerime çarpıyordu. İçimde patlayan volkan beni tamamen yakıp küle çevirmişti. Durduramazsam bunun bir daha dönüşü olmayacaktı. Onu yaşatmazdı...
Ellerimi saçlarıma daldırıp tüm gücümle saçlarımı çekerken koluma bir el sardı. Kolumu hızla çekip yaşlarımı sildikten sonra kim olduğuna baktım.
Emir korku dolu gözlerle bana bakıyordu. “İyi misin?” diye sordu.
“Gitti!” zor çıkan sesimle söyledim. “Götürdü onu!” Hıçkırıklarım art arda gelirken Emir güçlü kollarıyla beni sardı.
“Biliyorum,” dedi tek düze bir sesle. “Gördüm.”
Hızla itip ayağa kalktım. “Gördün mü?” diye sordum, tereddütle.
