Korku içinde iki metre zıpladığıma yemin edebilirim. O kimdi, kaderinim derken ne demek istiyordu? İnsanın kaderi gelip kendisiyle konuşur muydu canım! Benimkide konuşmasın istemiyorum, mümkünse olması gereken yerde kalsın. Zaten sürekli başıma belalar açıyor, istemediğim olayların ortasında bırakıyor. Bari bir de böyle ortaya çıkıp beni korkutmasın bir zahmet.
Elim kalbimde geriye doğru adım atarken, ayağımın takılmasıyla götümün üzerine oturdum. Kalçamda oluşmasını beklediğim acı bedenime uğramayıp teğet geçti. Fakat gölgeler teğet geçmiyor, git gide daha da yaklaşıyordu.
Ellerimden ve ayaklarımdan destek alarak, kalçamla geriye sürünmeye başladım fakat ben ne kadar kaçmaya çalışırsam çalışayım, fısıltı ensemde beni takip ediyordu.
Ben nereye düşmüştüm?!
Ne kadar bir süre süründüm
