Gölgelerin içindeki insan silüetleri, karmaşıklık, karanlık bunların hepsi bir araya geldiğinde nefes alışlarım hızlandı. Nerede olduğumu bilmiyordum, fakat olduğum yer hiç iyi gözükmüyordu. Korkutucuydu.
Silüetlerin gölgelere karışıp çevremi sapa sarma saran, karanlığı gri bir ışık huzmesiyle aydınlanmış boş bir cadde. Burası Mard'in taş sokaklarına benzemiyordu, gerçi burasını hiçbir yere benzetemiyordum. Doğrusu karanlıktı, gri ışıkta caddeyi tanımam için pek bir yardımda bulunmuyordu
Soğuk hava tenimi keserken tüylerim diken diken olmuş ve ani bir refleksle kollarımı birbirine dolamıştım. Burada ne işim vardı?
Gölgeler üzerime üzerime gelirken geriye adımlasam da bu da pek mantıklı değildi. Çünkü onlar her yerdeydi.
Soğuk rüzgarın sesi, genzimi parçalayan yakıcı metalimsi koku ben
