You're Mine

Chapter 5

Fever

"Aya, okay ka lang ba dyan?" 

Nag aalang sabi ni mommy sakin mula sa pinto. Hindi ko parin mapigilan ang pag tulo ng luha ko. Tinakpan ko ang bibig ko para maiwasan mapa hikbi. Namuo ang takot sa dibdib ko dahil sa nararamdaman ko para kay Zero.

He's my counsin for goodness!

This is incest and wrong!

My feelings is so wrong!

This is stupid!

Itataboy ako ng pamilya ko pag nalaman nila ang nararamdaman ko para sa pinsan ko. Tinakpan ko ang muka ko at biglang bumukas ang pinto. Bumungad sakin si mommy na mukang nag aalala at di ko maiwasan mapahikbi.

Hindi nila pwedeng malaman to dahil alam kong ma didissapoint sila sakin. They always proud of me, They always happy for me. Tapos malalaman nilang ganito? Na ako, Gusto ko ang pinsan ko.

"Hindi ka lumalabas mula kahapon. Tapos umiiyak ka? Nag away ba kayo ni Zero?" Lalo lumakas ang luha ko ng marinig ko ang pangalan nito.

"M-masama po pakiramdam ko." sagot ko sa kanya. 

"Oh, Kaya pala umiiyak ang anak ko. Ikaw kasi bakit nag babad ka sa pool na halos limang oras. Masakit ba katawan mo?" Mabilis akong tumango sa kanya.

Pinahiga ako ng mommy at tumayo sya, Kumuha sya ng damit sa loob ng cabinet ko. Pumunta sya sa Cr para kumuha ng tubig at alcohol. Patuloy parin ang pag tulo ang luha ko dahil sa takot.

Ngayon alam ko na kung bakit ako ganito. Kung bakit ako inis na inis kayCynthia, I'm jealous everything about her! Dahil napapansin sya ni Zero! Naiinis ako pag di ko nakikita si Zero sa isang araw at kahapon. Di man nya ko pinuntahan samin, Tumawag ako kay tita para itanong kung asan si Zero pero sinabi nito sakin ay kasama daw si Cynthia. Sobrang naiinis ako dahil don. 

Gusto ko syang bawalin pero di pwede, Pinsan ako at bawal tong nararamdaman ko para sakanya. Kailangan ko syang iwasan pero lagi naman syang hinahanap ng mata ko. Ang boses nya, gustong gusto ko naririnig sa araw araw. Gusto ko ang mga hawak nya sakin, ang bawat yakap nya at sa bawat salita nya na nag dadala sakin ng ibang pakiramdam.

"Gusto mo ba papuntahin ko si Zero dito?" Mabilis akong umiling kay mommy ng matapos nya kong bihisan. 

"He's with Cynthia, My. Wag nyo ng istorbohin." nahihirapan na sabi ko.

Huminto na ang pag tulo ng luha ko at pinikit ang mata ko. "Okay na ba sya?" si daddy.

"Nilalagnat sya dahil sa kakababad sa pool kahapon. PAg gising nya papainumin ko sya ng gamot para bumaba lagnat nya. May pasok sya bukas."

"Tatawagin ko si Zero, para ipaalam ang sakit ni Aya."

Narinig ko ang pag sara ng pinto at dinilat ko ulit ang mata ko. Tumulo nanaman ang luha ko dahil iniisip ko kung ano ginagawa nilang dalawa ngayon. Kung ngumi ngiti ba to, kung napapasaya ba sya ni Cynthia. Umupo ako sa kama ko at tumayo. Yumuko ako sa ilalim para kunin ang Box. Binuksan ko to at nakita ko ang bili kong polo para kay Zero na may pangalan ko.

Binalik ko na to sa ilalim at nilagay ko sa sidetable ang polo na yon. Bumalik ako sa pag kahiga at huminga ng malalim. 

Nilalagnat ako dahil sa kakaiyak ko mula kagabi hanggang ngayon tanghali. Hindi pumupunta sakin si Zero, hindi nya ko hinahanap o tinetext man lang. Nag sisimula nanaman sumikip ang dibdib ko at pinikit ang mata ko. Ramdam na ramdam ko ang pag daloy ng luha ko. Halos di ako makatulog dahil don, kahit mag salita man lang di ko magawa.

Ganito pala kasakit ang mag kagusto sa isang tao, lalo na't di kayo pwede.

Halos dalawampu't minuto ako umiyak ng umiyak at narinig ko na ang pag bukas ng pinto ng kwarto ko. Hindi ko dinilat ang mata ko pero nung naamoy ko ang pamilyar na pabango ay saka ko dinilat unti unti ang mata ko at bumungad sakin si Zero na hingal na hingal. Lalong lumakas ang pag tulo ng luha ko.

Kaya lang sya pumunta dito dahil may sakit ako, Yun lang. Pero kung wala di sya pupunta dito at mas gusto nyang kasama yung Cynthia na yon. Pinikit ko ang mata ko at naramdaman ko ang pag lubog ng kama ko mula sa gilid. Tumaas ang kumot ko at naramdaman ko ang kamay nya sa bewang ko, ang kanyang binti sa hita ko at ang kanya muka sa leeg ko. 

"I'm here,Sweetheart."

"Z-zero." hirap na hirap na pag tawag ko sa pangalan nya.

"I'm here, sweetheart. Shhh." 

Unti unti huminto ang pag tulo ng luha ko. Sa init ng katawan nya ay don gumaan ang pakiramdam ko at bawat halik sa nya leeg ko. Unti unti ako nakatulog dahil don.

Nagising ako dahil sa haplos sa pisnge ko, bumungad sakin ang muka ni Zero na seryosong nakatitig sakin. "Z-zero." Ngumiti sya sakin pero hindi nya hininto ang pag haplos ng pisnge ko. 

"Okay ka na ba?" Mabilis akong tumango.

Tumingin ako sa suot nya at nanlaki ang mata ko dahil suot nya ang polo na binili ko. "Alam na alam mo pala sukat ko." Ngumiti sya sakin ng matamis at nag iwas ako ng tingin.

"Bakit nandito ka?" saka ako muling tumingin sa kanya.

Umayos sya ng upo at umupo na din ako. Mag katabi kami sa kama ko habang nakatingin sa harapan. "Kamusta kayo ni Cynthia?" Di ko maiwasan mapatanong.

"We're fine."

Napangiti ako ng mapait. Tmingin ako sa kanya at nag tama ang tingin samin. Ngumiti ako ng pilit at nag salita. "Buti naman." tumango sya sakin at ako na ulit nag iwas ng tingin.

"She's a nice girl, pretty and  kind." 

Narinig ko ang pag buntong hininga nya. "Don't say that." Umiling ako at tumingin sa kanya.

Nakatingin sya ngayon sa harapan. "I'm just stating the fact. Napapasaya ka nya, Zero. Napapangiti, you really good together."

Tumingin sya sakin at nakita ko ang pag dilim ng tingin nya. "Anong gusto mong sabihin?" Umiwas ako ng tingin.

"Sinasabi ko lang ang totoo, Zero. Kung di mo ko iisipin, sigurado ako magugustuhan mo sy---"

"Enough." 

Napabuntong hininga ako at di ko maiwasan makaramdam ng kirot sa dibdib ko. Tama naman ako diba? At mas mabuti to para samin. Walang patutungahan ang nararamdaman namin para sa isa't isa.

Walang ni isang nag salita saming dalawa. "Did he court you?" tumingin ako sa kanya at nakita ko ang pamumula sa pisnge nya.

Alam kong tinutukoy nya si Klevin. "Nope. At hindi pwede dahil sabi mo." Napatingin sya sakin at nag liwanag ang muka nya. "Kaya ikaw dapat ligawan mo si Cynthia." Unti unti nanaman nag dilim ang paningin nya.

Bigla syang tumayo ng kama ko at padabog na lumabas.

Inaasahan ko na babalik sya pero hanggang dumating ang ala otso ay di sya dumating. Hinatiran lang ako nila mommy dito ng hapunan pero di ko naman kinain dahil sa nararamdaman ko.

Hindi ako nakatulog ng gabing yon halos dumating ang ala tres ng madaling araw ay saka lang ako nakatulog, buti nalang ay maingay ang alarm clock ko at nagising ako. Dumiretso agad ako sa cr para maligo ng mabilis. Hindi ako masyadong nag tagal dahil baka iwan ako nila Ayen. Once kasi na gumayak na si Ayen dapat aalis na agad. Ayaw nya ng may hinihintay.

Hindi masyadong tuyo ang buhok ko ng lumabas ako ng kwarto ko, Sa pag baba ko ng hagdan ay agad akong pumunta sa kusina. Sa pag upo ko palang ay pumasok na si Aaron at sunod si Ayen. Sabay sabay kaming kumain na tatlo, pinainom ako ni mommy ng gamot. Pumasok na si daddy sa loob ng kusina ng matapos kami.

Humalik kami sa pisnge ng dalawa at lumabas na. Nag diretso kami sa Van at sumakay na kay Manong. 

"Okay ka ba pakiramdam mo?" Tanong ni Aaron sakin.

"Oo, okay na ko."

"Bakit ang init mo parin." Hinipo ko ang sarili ko pero malamig lang ang naramdaman ko. 

Aaminin ko, mejo masama pa pakiramdam ko. Siguro mas masama ngayon kesa kahapon. Akala lang naman nila na nilalagnat ako dahil sa kakaiyak ko. Pero totoo ata ngayon. Pero buti nalang uminom ako ng gamot kanina.

Nang makarating kami sa harap ng gate ay mabilis kami bumaba. Sa pag baba ko ay agad ako pumasok sa gate at nakaramdam na ko ng pag hilo. Huminga ako ng malalim at dahan dahan nag lakad. Nakita ko naman si Ayen na sinalubong sya ng mga kaibigan nya. Kumanan ako para pumunta sa room namin at nakita ko naman si Aning na kasama si Pres.

"AYA!"

Mabilis silang lumapit sakin at hinawakan ang braso ko. "Nilalagnat ka?"

"Okay lang ako." sagot ko sa kanila.

"Alam nyo ba ang kumakalat ngayon? Si Zero at Cynthia na daw!" napahinto ako at huminga ng malalim.

Nakaramdam nanaman ako ng kirot at pumikit ng kaunti. Eto gusto ko diba? Dapat maging masaya ako. "I hope, Zero is serious now." sagot ko kay Press.

"Eh araw araw silang mag kasama diba?! Nung simula sa caf?" si Aning.

"Umaasa ka parin ba?" natatawang tanong ko kay Aning pero napanguso lang to.

"Tapos kagabi?! May nakakita daw sa kanila kagabi na lumabas sa isang Restaurant! Oh diba?! Yung Restaurant pa na yon ay kay Zoren?! Bigtime!" si Pres

Pinilit kong ngumiti hanggang mkarating kami sa Room namin. Umupo kami sa upuan namin at parang umiikot nanaman ang mundo ko. Dinukdok ko ang muka ko sa desk at nag kwentuhan ang dalawa sa tabi ko.

"Sabay pumasok si Zero at Cynthia!"

Napadilat ako dahil don, nakaramdam nanaman ako ng paninikip ng dibdib ko. Nararamdaman kong nang gigilid ang luha ko dahil don. 

H-hindi kami sabay kanina dahil busy sya kay Cynthia and this is my fault. Dapat maging masaya ako kasi hindi na sakin sya naka tutok kundi sa iba. Pero hindi, masakit sa dibdib. Nasasaktan ako dahil hindi sya sakin naka tutok. Kagagawan ko to dapat hindi ako masaktan.

"Aya." Dinilat ko ang mata ko dahil don.

Nakatingin sakin si Aning na mukang nag aalala. "Bakit ka umiiyak?" Hinipo ko ang pisnge ko at umiiyak nga ako.

Tinaas ko ang ulo ko pinunasan ang luha ko at ngumiti. "N-nahihilo ako." 

Hinipo nilang sabay ang leeg ko. "Sobrang init mo!" napangiti ako dahil sa pag sabay nilang sabi ko. "Tara na sa clinic!"

Kinuha ko ang bag ko at sakto pumasok ang prof namin sa pag tayo ko."Where are you going?"

"Sir., she's sick. Dadalin lang po namin sya sa clinic." 

Para akong lantay na gulay dahil sobrang lambot ng katawan ko. "She's pale. Umupo na kayong dalawa, Ikaw Mr. President mag dala kay Ms. Montenegro sa Clinic." 

Mabilis itong tumayo at nagulat ako ng buhatin ako nito. Pinikit ko ang mata ko dahil unti unti na kong nang hihina. Mabibigat na ang hininga ko.

Naramdaman ko na lang ang pag tama ko ng likod ko sa damo bago ako nawalan ng malay.

"Pag nagising po ang pasyente, pakainin at painumin nyo po ng gamot."

Unti unti kong dinilat ang mata ko, Isang puting kisame at ilaw ang bumungad sakin. Unti unti kong ginalawa ang paa ko at dahan dahan umupo pero nakaramdam ako ng kirot. Huminga ako ng malalim at pakiramdam ko lalong lumala ang lagnat ko.

"AYA!"

Napatingin ako kay Aning at Pres na mukang nag aalala. "Okay ka na ba?" tanong agad ni Aning.

"M-my Back." Napapikit ako sa sakit.

"Ano ba nang yare? Bumabalik yung President natin na may pasa muka! Tapos ikaw masakit ang likod?!" 

Napahiga ako at huminga ng malalim. "Hindi ko alam, basta nagising nalang ako nandito ako." 

"Tell your president! I'll kill him!" Napatingin ako sa nag salita at nakita ko si Zero na may dalang pag kain. 

"Anong kill! Kill ka dyan?! Nag magandang loob ang pr---"

"HE TOUCHED HER LEGS!" Nagulat kami sa pag sigaw nito. 

Narinig ko ang mahinang mura nito at tumingin kela Aning na mukang naiinis. "TANGINA AKO NA SASAPAK SA HAYOP NA YON!" Nagulat ako ng bigla itong umalis at agad naman to sinunda ni pres para pigilan.

Ngayon kaming dalawa ni Zero ang naiwan sa loob ng Clinic. 

"Kumain ka na."

Malamig akong tumango sa kanya, pinag masdan ko mabuti ang muka nya habang inaayos ang pag kain ko. Hindi ko mapigilan ngumiti ng mapait. Nasasaktan ako kasi sila na ni Cynthia, pero kailangan ko maging masaya para sa kanya.

"Kaya ko na sarili ko." napatingin sya sakin. "Umalis ka na baka hanapin ka ni Cynthia." 

Nakita ko ang pag iba ng ekspresyon ng muka nya."Kung ano man ang kumakalat samin ni Cynthia ay walang katotohanan yo--."

"Pero sabay kayo pumasok kanina." pag puputol ko agad. "May nakakita sa inyo na lumabas sa Restaurant ni Kuya Zoren." Napaawang ang bibig nya.

"Pumunta ako kay Kuya Zoren kagabi dahil pinapunta nya ko dun nung umalis ako sa inyo. Babalik sana ako pero nandon ang pamilya ni Cynth---"

"Kaya di ka nalang bumalik." Puno ng hinanakit ang boses ko.

Nararamdaman ko ang pag gigilid ng luha ko. "Nag seselos ka ba?" 

Umiwas ako ng tingin sa kanya at inikot ko ang katawan ko sa kabila. "Nag seselos man o hindi, Wala ka na don. Mas okay ng inuuna mo si Cynthia kes---"

"WALANG KAMI!" 

Tumulo na ang luha ko dahil don. "Tangina! Kahit inuutusan mo ko na sya nalang, hindi ko magawa. Kahit na tinutulak mo ko sa kanya, ikaw parin ang gusto ko. Pinipilit ko naman sa kanya ibaling ang atensyon ko. PERO PUTANGINA! IKAW PARIN LAMAN NG PUSO KO!"

Tinakpan ko ang bibig ko para di makalikha ng tunog sa pag iyak.

~