Bachelor's Insanity (Tagalog- COMPLETED)

Mangilid-ngilid yung mga luha ko nang makita si John at ang kasama niyang kung sinong babae. Medyo makalat pa yung lipstick ng babae at inayos-ayos pa ng bahagya ang suot na dress, samantalang si John naman magulo pa yung buhok habang walang suot na damit pang-itaas. Nagtatawanan pa sila. ''John.. '' mahinang tawag ko nang tumambad ako sa tapat ng dalawa. Kakapalan ko na yung mukha ko dahil kasalanan ko naman kung bakit naging ganito si John. Sinaktan ko siya kaya heto at halos sirain n'ya yung buhay n'ya kakalasing at pambababae. It's all my fault. Tiningnan lang n'ya ako na parang wala lang sa kanya yung presensya ko, samantalang yung kasama naman niyang babae mataray na tiningnan ako mula ulo hanggang paa. Napayuko nalang ako. ''Who is she?'' she asked John. He just smirked. ''Nothing's special, just one of my flings.'' Tuluyan nang naglandas ang mga luha ko. Masakit. Masakit na masakit dahil alam kong ako mismo yung naging dahilan kung bakit naging ganyan siya kagalit sa akin ngayon. ''Oh! Gano'n?. Anyways, babe, I need to go now. Magkita nalang ulit tayo bukas?'' anang babae. ''Sure.'' Napaangat ulit ako ng tingin sa kanilang dalawa at pakiramdam ko libo-libong punyal yung sumaksak sa buong sistema ko nang mag-goodbye kiss silang dalawa. Ikinumyapit ng babae ang mga braso sa batok ni John at niyakap naman siya nito sa kanyang baywang, nagdikit ang mga katawan nila at mga labi. While they're doing that session, matalim na nakatuon yung mga mata ni John diretso sa akin. I just looked away and wipe my tears. Ako yung naging dahilan ng lahat ng 'to kaya kailangan kong tiisin yung sakit, I want to win him back whatever happens. Kasabay ng paghiwalay ng mga labi at katawan nila ang tuluyan namang paglaho ng babae sa paningin namin. Kumaway pa si John rito at saka tinignan ako, he just gave me a bored look then rolled his eyes. Pumasok ulit siya sa loob ng bahay at akmang isasarado na ang pintuan nang pigilan ko siya at hawakan sa kamay. ''John, we need to talk.'' barang-bara yung lalamunan ko. ''We have nothing to discuss so get the fuck off me and leave my life alone!'' madiin niyang sagot saka tinabig yung kamay kong nasa kamay niya. ''We need to talk about us! I need to explain everything to you.. '' ''You have nothing to explain. Malinaw na sa akin ang lahat, niloko mo lang ako at pinaglaruan para sa lintek na paghihiganti mo. You never loved me, si Paulo ang totoong mahal mo.'' nabasag na rin ang kanyang boses. Parang pinipiga yung puso ko dahil sa sinabi niya at dahil alam kong nagpipigil nalang rin siya na huwag lumandas yung mga luha niya. Kung alam lang sana niya... ''Pinagkatiwalaan kita at minahal pero anong ginawa mo? Niloko mo ako at ginawang panakip butas!'' medyo tumaas yung boses niya. Napayuko ulit ako dahil tama siya. Nagawa ko ngang lokohin siya at gawing panakip butas, pero yung sinasabi niyang hindi ko siya kailanman minahal? Hindi 'yon totoo! God knows how much I have fell inlove with him during those beautiful moments when we were together. ''Ano bang dapat kong gawin para lang mapatawad mo ako?'' Narinig ko ang marahas niyang pagbuntong-hininga. ''I'll give you the chance to leave right now bago ko pa tuluyang magawa sayo ang bagay na gustong-gusto kong gawin sayo ngayon para makapaghiganti rin sa pasakit na idinulot mo.'' Nag-angat ulit ako ng ulo at buong pagsuyong sinalubong ang madidilim niyang mga mata. ''You want revenge? 'Yon ba yung makakapagpagaan ng loob mo? ang paghigantihan ako? Then have it now. Saktan mo ako, bugbugin, tadyakan, murahin kung 'yon yung ikatatahamik mo at kung 'yon lang yung tanging paraan para mapatawad mo 'ko.'' ''Fine! You really want me to hurt you back, Celine? Then I'll hurt you!'' sigaw niya na tila ba ubos na ubos na ang pasensya n'ya saka hinaklit ako ng malakas at napakahigpit sa braso. Halos dumaing ako sa sakit dahil sa hawak n'ya. Padabog na ni-lock niya ang pinto nitong main door ng condo niya at kinaladkad ako patungo sa kwarto n'ya. He shut the door of this room using his foot then he threw me on the bed. Mabilis na pinaibabawan niya ako. Napakabilis ng tibok ng puso ko dahil sa pinaghalong takot at kaba sa nakikitang galit ngayon sa kanyang mukha. He's really angry with me. Tumindig lahat ng balahibo ko sa katawan nang pinadausdos niya ang likod ng isang kamay niya sa pisngi ko. ''You are all willing for me to do whatever I want to do to you right now para lang mapatawad kita. Gano'n ka kadespera.. '' he huskily said using his low but dangerous tone. Natatakot ako. ''John, 'wag 'to please. Gagawin ko lahat para mapatawad mo 'ko basta 'wag lang 'to. Maawa ka sa akin.'' nanlalabo na yung paningin ko sa kanya sa itaas ko dahil inuukupa na ng mga luha yung buong paligid ng mga mata ko. ''Maawa? Bakit naawa ka ba sa akin no'ng binilog mo ulo ko? Naawa ka ba no'ng minahal kita at sineryoso tapos nakikipaglokohan ka lang pala sa akin! Naawa ka ba no'ng mga panahong umasa akong tunay mo akong mahal kahit na ang totoo yung kaibigan ko naman pala yung mahal mo! Naawa ka ba sa akin no'ng pinaikot-ikot mo lang ako! Ha! Naawa ka ba sa akin?!'' he shouted at me again. My world crushed when for the nth time I saw his tears fell again. Nasasaktan akong nakikitang nasasaktan siya dahil alam kong ako rin mismo ang nagdudulot ng sakit na 'yan sa kanya. I softly wipe his tears away using my thumb, pero mas lalo ko lang yata siyang ginalit dahil sa ginawa ko kaya mahigpit na ibinagsak niya ang magkabilang palapulsuhan ko sa aking ulunan at siniil ako ng isang nag-aalab na halik. ''John, don't do this please. John, don't please!'' pagsusumamo ko para pigilan siya. Marami namang paraan para mapatawad niya ako 'di ba? Pwede niya akong suntukin at murahin pero yung ganito? Sa tingin ko, mali. Maling ito yung maging paraan ng paniningil niya sa akin! Bumaba yung mga halik niya sa aking leeg. Mabibilis at mararahas yung paraan ng kanyang paghalik, ibang-iba sa halik na may buong pagmamahal at pagsuyo na ibinibigay niya sa akin noon. ''John... '' ulit kong tawag sa kanya para makiusap. Pero parang wala namang siyang naririnig. Pinakawalan na niya yung dalawang kamay ko mula sa pagkakahawak niya para gamitin naman ang mga kamay niya sa paghuhubad ng damit ko. I'm just wearing a simple thin white t-shirt na madali lang niyang napunit at natapon sa kung saan. I'm just left with my bra on top! ''John, stop this!'' tinulak-tulak ko yung dibdib niya palayo sa akin pero wala akong laban sa malakas at malaking katawan niya na mas lalo pa niyang idinidikit sa katawan ko habang nanlalaban ako. Hinahalikan niya yung cleavage ko saka yung tiyan ko ng paulit-ulit, samantalang bumaba naman yung mga kamay niya patungo sa belt ng pantalon ko. He unbucked it hurriedly. ''Tama na! Tama na!'' malakas na yung iyak ko at laban na ako nang laban habang pinagtutulak siya. He unzipped my jeans and then his kisses went back on my lips again. Iniwas ko at tiniklop ko yung labi ko, and never responded to his kisses. Tinignan niya ako ng masama at muling leeg ko naman ang kanyang pinagdiskitahan. Tulak pa rin ako nang tulak sa kanya palayo at mahinang pinaghahampas yung matitigas niyang dibdib pero wala pa ring epekto. Hindi pa rin ako makawala-wala. Nabigla ako nang buong pwersa niyang ibinuka ang dalawa hita ko at sinakyan ako sa aking gitna kaya kahit pareho pa kaming nakasuot ng pantalon nararamdaman ko yung umbok niya sa pagkababae ko, and it damn hurts! Hinawakan niyang muli ang dalawang palapulsuhan ko at hinigit sa ulunan ko. Then he started to rub his manhood in my core. Mabagal pero madiin na madiin yung paraan ng pag-uulos niya, and it really pains me both physically and emotionally. ''Please stop.. please stop.. '' paulit-ulit ko nalang na naisatinig at hindi na nanlaban pa dahil alam ko nang wala na naman na akong magagawa pa para pigilan siya. Hinayaan ko nalang siyang gawin yung gusto niyang gawin sa katawan ko habang naghuhumihikbi ako. Is this really his only way to revenge back to me? Ito lang ba talaga yung paraan niya para mapatawad ako? Kapag ba natapos siya at na-satisfied sa katawan ko mapapatawad na niya ako? ----- This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental. No part of this book may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means without the prior permission of the author.