ลองรัก

รู้สึกผิด

ดาวเหนือ

@หลายวันต่อมา

หลายวันมานี้ก็ดีขึ้นมากแล้วชีวิตฉัน ไม่ค่อยทะเลาะกันพี่กิตแล้ว ส่วนพี่กิตก็เหมือนเดิมเมาเหมือนเดิมน่าเบื่อจริงๆแล้วก็ชอบทิ้งฉันให้อยู่ห้องคนเดียว

"น้องดาวเหนืออยู่นี้ๆเองหาตั้งนาน" อยู่ๆพี่แพมปีสี่ก็เดินเข้ามาหาฉันที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับนับเงินที่ม้าหินอ่อน ถ้าจำไม่ผิดเขาน่าจะเป็นเพื่อนพี่กิตด้วยนะเนี่ยแล้วตามหาฉันทำไม

"หาหนูหรอคะ หะ หาทำไม" ฉันเริ่มกลัวแล้วนะหรือว่าเขารู้เรื่องฉันกับพี่กิต

"ใช่ หาน้องนั้นแหละค่ะ" พี่เขาพูดแล้วยิ้มให้ฉัน

"พะ พี่แพมมีอะไรหรือป่าวคะ"

"คือ น้องแจนปีหนึ่งที่เราพึ่งโหวตให้ลงแข่งดาวอะเขารถล้มแข่งไม่ได้แล้วๆพี่ก็มองไม่เห็นเลยนะว่าจะมีใครเหมาะสมเท่าน้องดาวเหนือไม่เห็นเลย" ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆให้พี่แพมก่อนจะหันไปหานับเงิน

"คือหนูไม่"

"อย่าๆพึ่งปฏิเสธเลยนะคะ เก็บไปคิดก่อนเดียวอีกสองวันค่อยมาบอกพี่" แล้วปฏิเสธวันนี้กับอีกสองวันมันต่างกันตรงไหนเนี่ย

"แต่หนู"

"นะคะเก็บไปคิดดูก่อน เดียววันจันทร์พี่มาหา" พี่แพมพูดด้วยหน้าตาที่มุ่งมั่นมาก มันไม่มีคนอื่นแล้วหรอทำไมพี่เขาถึงมาหาฉันเนี่ย

"พี่แพมคะ"

"อย่าๆ อย่าพึ่งพูดออกมา" เขาพูดแล้วรีบวิ่งหนีฉันไป เขาไม่มีช่องให้ฉันปฏิเสธเลย

"เอาแล้ว" นับเงินที่นั่งอยู่ตรงหน้าฉันพูดขึ้น จริงๆฉันว่านับเงินนี้เหมาะกว่าฉันอีกนะ

"เอาแล้วอะไรไม่อยากประกวดเลย"

"เอาน่าถ้าประกวดแล้วคนรู้จักเยอะนะ"

"ไม่อยากให้คนรู้จัก "

"ฮ่าๆ เก็บไปคิดดูก่อน"

"เห้อ ฉันว่าจริงๆแกเหมาะกว่าตั้งเยอะ"

"ไม่ๆๆ"

กิตtalk

"ไปไหนมาวะแพม "

"ไปหาคนที่จะลงดาวให้ไง น้องที่คัดไว้อะรถล้มเมื่อคืนกูเลยต้องไปหาคนใหม่" แพมพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิดออกมา

"แล้วไปหาใคร"

"ดาวเหนือ แต่ถ้าน้องไม่ตอบตกลงนี้งานยากอีกนะมึงก็ช่วยกูหาบ้างดิให้แต่คนอื่นเขาทำงานกัน" ดาวเหนือหรอ หึ

"หาคนใหม่เถอะกูว่าไม่ดีวะ"

"ตาไม่ถึง คนนี้แหละดีสุดละ"

ดีสุดอะไร คนที่เหมาะกว่านี้ก็มีไม่เลือกวะทำไมต้องคนนี้

หลังจากที่คุยกับแพมเสร็จแล้วผมก็มาที่รถหลังคณะก็เห็นว่าดางเหนือมารอแล้ว พอเรากลับบ้านมาผมก็เข้าห้องไปส่วนดาวเหนือก็กำลังคุยกับป้านิดอยู่

ผมคิดว่าต้องทำยังไงก็ได้ไม่ให้เธอลงประกวด เพราะอะไรไม่รู้แต่ผมไม่ชอบแค่นั้นแหละ

"ป้าคะ ป้าว่าถ้าหนูลงดาวเดือนจะได้ปะ" หลังจากที่ผมเดินมานั่งที่โซฟาดาวเหนือที่ช่วยป้านิดทำอาหารอยู่ก็ถามขึ้น

"ได้สิคะสวยแบบนี้ แต่ต้องระวังนิดนึงนะคะเพราะคนจะมาตามจีบเยอะเดียวคุณกิตจะดุเอา"

พอป้านิดตอบดาวเหนือก็หัวเราะออกมายกใหญ่ วันนี้ที่ป้านิดยังไม่กลับเพราะพรุ่งนี้แกหยุดก็เลยจะทำอาหารเช้าไว้ให้เลย

"เรื่องดาวเดือนไม่ต้องไปตอบตกลงนะ ที่ไอ้แพมมันมาขอร้องอะให้มันไปหาคนอื่น" ขณะที่เรากำลังกินข้าวกันอยู่ผมก็พูดขึ้นมา

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่อะ"

"ฉันไม่ชอบแล้วมันก็ยุ่งยากด้วยเอาเวลาไปอ่านหนังสือเถอะ" ผมพูดขึ้นอย่างเสียงดังจนดาวเหนือไม่กล้าสบตา

"......." ดาวเหนือเงียบก่อนจะวางช้อนซ้อมลง

"ถึงประกวดไปก็ไม่ชนะหรอก"

"จะเป็นไม่เป็นก็เรื่องของหนู ขอเหตุผมที่ไม่ให้ลงประกวดหน่อย"

"ฉันเป็นผู้ปกครองของเธอนะ บอกอะไรก็ฟังเถอะไม่ต้องมาขอเหตุผล"

"ไร้สาระ" ดาวเหนือพูดขึ้นราวกับคนที่จะร้องให้ก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีผมเข้าห้อง

"อย่ามาทำตัวเป็นเด็กฉันไม่ชอบ"

"ไม่ชอบก็ไม่ต้องมายุ่งดิ "

"ประกวดไปก็ไม่ชนะหรอกรีบไปบอกมันเลยนะ" ผมพูดขึ้นด้วยอารมณ์โมโห ทำไมบอกอะไรก็ไม่ทำวะต้องมาถามหาเหตุผลอีกดื้อฉิบหาย

ผมมองป้านิดที่มองผมอยู่แต่ไม่กล้าพูดขึ้น เขาคงเห็นผมจริงจังมากหรือป่าวเลยไม่กล้าพูดขึ้น

ผมเลือกที่จะไม่กินต่อแล้วเดินเข้าห้องไป หรือว่าผมทำเกินไปวะ แต่เกินไปตรงไหนเอาเวลาไปทำอย่างอื่นน่าจะดีกว่าตั้งเยอะ

ดาวเหนือ talk

ฉันเดินหนีพี่กิตเข้ามาในห้องเพราะไม่อยากร้องไห้ให้เขาเห็นคนอะไรใจร้ายจัง ชอบขึ้นเสียงใส่เป็นใครหรอเลี้ยงฉันมารึไงวะ ฉันอยากกลับบ้านจังอยู่กับแม่มาแม่ยังไม่ขึ้นเสียงใส่แบบนี้เลย

"ดาวเหนือออกมากินข้าวเถอะค่ะ คุณกิตเข้าห้องไปแล้ว" เสียงป้านิดกระซิบกระซาบจากหน้าห้องฉัน

"เดียวออกไปค่ะ " อยากเดินหนีก็อยากเดิน ข้าวก็กินไม่อิ่ม แล้วฉันจะไปแคร์เขาทำไมทำไมต้องอดข้าวเพราะโกรธเขาด้วยไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย

ฉันรีบลุกไปเช็ดน้ำตาแล้วออกไปกินข้าวต่อ อดทนหน่อยนะดาวเหนือผ่านมาแล้วเดือนนึงเหลืออีกสิบเอ็ดเดือนทนหน่อย แงงจะร้องอีกแล้วแค่เดือนเดียวไม่รู้ทะเลาะกันไปกี่เรื่องละเนี่ย

"ใจเย็นๆก่อนนะคะคุณกิตเขาอาจจะอยากให้คุณดาวเหนือตั้งใจเรียนอย่างเดียวก็ได้" หลังจากที่ฉันออกมากินข้าวต่อ ป้านิดก็เดินมาปลอบฉัน

"แล้วทำไมต้องมาดูถูกขนาดนี้ด้วยค่ะ รู้ได้ไงว่าประกวดแล้วจะไม่ชนะ"

"ที่พูดแบบนี้เขาคงเป็นห่วงจริงๆนั้นแหละค่ะ อย่าคิดมากเลย"

"แล้วหนูไปขอร้องเพื่อนเขาหรอว่าอยากประกวดอะ ทำไมไม่ไปบอกเพื่อตัวเองให้ไปหาคนอื่น หนูไม่ชอบเลยมาขึ้นเสียงใส่แบบนี้แม่หนูยังไม่เคยทำเลยนะ" ทำไมไม่บอกเพื่อนเขาไปเลยว่าไม่ให้ฉันประกวดมาบอกฉันทำไม

"ค่อยๆปรับเข้าหากันนะคะ" ปรับเข้าหากันหรอ ปรับออกสิไม่ว่าเดือนนึงมี30วันทะเลาะกันไปแล้ว32วัน

"อยากกลับจังคิดถึงแม่" พูดถึงแม่ขึ้นมาน้ำตาก็จะไหล บ้านฉันทำร้านกาแฟตอนนี้แม่กำลังยุ่งเรื่องเปิดสาขาที่4อยู่ฉันเลยไม่อยากกวนเขามาก

"ทำตัวเป็นเด็กไปได้ โตแล้วนะคะ" โตหรอทำไมมีคนบอกว่าฉันยังเด็กอยู่เลย

"เเต่มีคนบอกว่าหนูยังเด็กอยู่เลยนะคะ แต่ดูดิหนูสวยกว่าตอน ม.6ตั้งเยอะเด็กได้ไง"

"ขนาดโดนดุยังอารมณ์ดีอยู่เลยนะคะเนี่ย" คุยกับป้านิดแล้วดีขึ้นเยอะเลย ดีนะที่ในความโชคร้ายที่ได้มาอยู่กับพี่กิตยังมีความโชคดีที่มีป้านิดอยู่

"ก็ป้าไม่ได้ทำให้หนูโมโหนิทำไมต้องมาลงกับป้าละ"

"หนูดาวเหนือน่ารักก็ตรงนี้แหละ รีบทานเร็วค่ะจะได้ไปพักผ่อน"

กิตtalk

ผมยืนแอบฟังดาวเหนือกับป้านิดคุยกันอยู่ เธอคงโกรธผมมากครับผมคิดๆดูแล้วเนี่ยมันก็ไม่ใช่เรื่องของผมเลยทำไมผมต้องไปห้ามก็ไม่รู้ เห้อไม่น่าเลยผมเอาไงต่อดีวะ

Line/วิน

วิน :มาแดกเหล้ารอเหี้ยอะไรอยู่

ผม: ไม่ไป

ใครจะไปมีอารมณ์วะ ผมนอนคิดนั่งคิดว่าจะเอาไงตาอดีแต่ก็คิดไม่ออกเลย

@เช้าวันต่อมา

วันนี้ผมตื่นเเต่เช้าครับผมนอนคิดทั้งคืนว่าจะเอาไงต่อดีแต่ก็คิดไม่ออก ผมอยากขอโทษเธอมากครับเพราะเธอบอกว่าแม่เธอยังไม่เคยขึ้นเสียงใส่เลยคำๆนี้ยิ่งทำให้รู้สึกผิด

"ดาวเหนือมากินข้าว" ตอนนี้ 9โมงกว่าๆแล้วครับแต่ดาวเหนือก็ยังไม่ออกมากินข้าวเลย

"......" ไม่มีเสียงตอบรับจากเธอเลยครับหรือว่าออกไปข้างนอก แต่รองเท้าก็อยู่ไม่น่าจะออกไป

"ดาวเหนือ"

"ไม่กินๆเลย" น้ำเสียงที่ตอบออกมาดูไม่มีเยื่อใยเอาสะเลย

"ออกมากินข้าว"

"เอ้า ก็บอกว่าไม่กิน"

"พูดดีๆหน่อย"

"ก็หนูพูดดีแล้วพี่ฟังปะ"

"ถ้าไม่กินก็ดีฉันกินเสร็จก็จะได้เททิ้งเลย วันนี้ป้านิดไม่มาด้วยสิเธอคงไม่อยากกินมาม่าหรอกนะ" สิ้นเสียงของผมประตูห้องก็ถูกเปิดขึ้นโดนเธอก่อนจะมองหน้าผมด้วยแววตาโกรธแล้วเดินไปที่โต๊ะกินข้าว

ระหว่างที่เรากินข้าวดาวเหนือไม่พูดอะไรขึ้นมาสักคำแม้ตามองเธอยังไม่มองผมเลย

"ทำไมฉันใจร้ายขนาดนั้นเลยหรอ" เป็นผมที่เริ่มพูดขึ้นก่อน

"มาก"

"ถ้าอยากประกวดก็ประกวด แต่ถ้าประกวดแล้วเรื่องเรียนก็ต้องดีด้วย ไม่ใช่สนใจแต่ประกวดอย่างเดียว"

"ตบหัวแล้วลูบหลัง"

"ถ้าลงประกวดแล้วเธอจะไม่มีเวลา ฉันก็แค่ไม่อยากให้เธอเสียการเรียนบริหารเวลาดีๆก็เเล้วกันได้ยินไหมที่พูดอะ"

"ได้ยิน แล้วก็เข้าใจทุกอย่าง"

หวังว่าเธอคงจะหายโกรธผมแล้วนะ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่อยากให้เธอประกวดเหมือนกัน

"อิ่มยัง" คนตรงหน้าผมถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"อืม แต่ไม่เป็นไรเดียวเก็บเองก็ได้"

"ไม่ต้อง"

"ก็บอกว่าเดียวเก็บเองไง"

"ไม่ต้องมาทำดีด้วยหรอกนะ เคยทำแบบไหนก็ทำแบบนั้นเถอะ" ดาวเหนือพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด ยังไม่หายโปอีกหรอวะ

"แค่อยากขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่" ผมเอื้อมมือไปจับจานในมือเธอ

"อย่าเถอะถ้าไม่ได้รู้สึกผิดจริงๆ แค่คำว่าขอโทษยังไม่กล้าพูดมันออกมาเลย" ดาวเหนือเเย่งจานไปจากมือผมแล้วเดินหนีไป

เห้อทำไมถึงง้อยากง้อเย็นจังวะเนี่ยย โอ้ยไม่น่าทำเขาโกรธเลยไอ้กิตเอ้ยย