ลองรัก

สดใส

กิตtalk

สองวันต่อมา

"เรื่องเมื่อวานขอโทษนะ " ผมพูดขึ้นระหว่างที่จอดนิ่งรถอยู่หลังคณะ แต่ดาวเหนือเธอดูไม่ฟังผมเลย

"ปลดล็อกรถหน่อยค่ะ " เธอไม่ได้สนใจสิ่งที่ผมพูดเลยครับ

"ฉันบอกว่าขอโทษได้ยินที่พูดไหม"

"ได้ยินแล้ว"

"แล้วยกโทษให้ยัง จะคุยกันได้ไหม"

"......." เธอได้แต่ถอนหายใจแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น ที่ผ่านมาสองวันเธอไม่พูดอะไรกับผมเลยแม้แต่ตอนกินข้าวก็ยังไม่พูด

"ฉันสัญญาจะไม่ขึ้นเสียงใส่อีก" ผมจับตัวดาวเหนือให้หันหน้ามาหาผม

"พี่ไม่ต้องสัญญาหรอก"

"แล้วหายงอนไหมล่ะหรือยังไง"

"อืม ปลดล็อกด้วย"

"ถ้าเรียนเสร็จแล้วรีบมานี้นะ เดียวรอ" ผมดีใจสุดๆครับ ถ้าเธอยังโกรธอยู่แบบนี้ผมอึดอัดตายแน่

"อารมณ์ดีแต่เช้า" เสียงไอ้วินพูดขึ้นระหว่างที่ผมเดินเข้ามาในห้องเรียน "เมียกลับมาหาแล้วหรอ"

"มึงเลิกพูดถึงเขาสักทีเถอะ" ผมว่าที่ผมยังลืมไม่ได้เนี่ยเพราะพวกมันแน่เลยพูดถึงแม่งทุกวัน

"อย่าบอกนะว่าลืมได้แล้วๆแบบนี้เหล้าที่ผับเขาจะขายให้ใครวะ " ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในห้องเรียนผมถีบมันตกเก้าอี้ไปแล้วครับ พูดไม่หยุด

"เป็นไรแพม" ผมถามแพมที่นั่งกุมขมับตั้งแต่ที่ผมเดินเข้ามาละ

"กูเคลียดเรื่องดาวเดือนวะกลัวน้องไม่ตอบตกลง ถ้าน้องไม่ตกลงนี้คือกูต้องไปหาคนใหม่อีก"

"สบายใจเถอะ ตกลงอยู่แล้วแหละ"

"มึงรู้ได้ไง"

"กู กูก็เดาเอานั่นแหละน้องเขาคงเกรงใจมึงยังไงก็ตกลง" เกือบไปแล้วครับ

"ขอให้เป็นแบบที่มึงพูดก็แล้วกัน"

ยังไงดาวเหนือก็ตอบตกลงอยู่แล้วแหละครับผมว่า ผมก็ไม่ได้อยากห้ามเธอหรอกค่อยสนับสนุนไปแล้วกัน

"ยังไงแพม" ผมถามแพมที่เดินมาจากโต๊ะดาวเหนือที่โรงอาหาร

"ตกลงดิ แต่ไม่ใช่น้องดาวเหนือนะเป็นน้องนับเงินแทน" นับเงินหรอ อะไรกันวะแล้วดาวเหนือละทำไมไม่เป็นดาวเหนือ

"แล้วดาวเหนือละ"

"น้องบอกว่าน้องอะขับรถไม่เป็นไม่อยากให้ลำบากคนอื่น แล้วน้องก็คุยกับนับเงินให้กูด้วยน่ารักที่สุดเลย"

"พูดแค่นี้หรอ " ทำไมอยู่ๆถึงไม่อยากประกวดวะ

"มึงจะอะไรกับน้องหนักหนาวะไอ้กิตไหนตอนนั้นบอกไร้สาระ"

"......" ผมไม่มีอะจะตอบไอ้พีชเลยครับ พวกมันสองคนนี้จ้องจับผิดผมตลอดเลย หลุดไม่ได้เลย

"อย่านะเว้ย ตามคิว" มันพูดแล้วชี้หน้าผม

หลังจากกินข้าวเสร็จเราก็เข้าเรียนบ่ายอีกครั้ง และผมเลิกก่อนดาวเหนือก็เลยได้มานั่งรอเธออีกเป็นครึ่งชั่วโมง

"มาแล้วหรอ" ผมถามดาวเหนือที่เปิดประตูรถเข้ามา จริงๆก็ไม่น่าถามเท่าไหร่หรอกครับ

"อือ " เธอพูดแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ไหนบอกหายโกรธไงวะทำไมไม่สนใจกันเลย

"ทำไมไม่ตอบตกลงไอ้แพมไปละ" ทันทีที่ผมขับรถออกจากมหาลัยก็ถามเธอขึ้น

"ก็ไม่อยากประกวด" ไม่อยากประกวดแล้วจะทะเลาะกันทำไมเป็นใหญ่เป็นโตวะ

"จริงหรอ"

"พี่ถามเยอะวะ"

"หึ " ผมก็ไม่รู้ว่าเธอไม่อยากประกวดเป็นเพราะอะไรแต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วครับ

"กินขนมไหม ข้างหน้ามีร้านขนมอร่อยๆด้วยนะ"

"........" เธอไม่ได้ตอบอะไรนอกจากหันมาหาผมด้วยความสงสัย

"กินไหมจะถึงแล้วนะ"

"พี่จะแวะให้หรอ"

"แล้วจะกินไหมล่ะ"

"ไม่เอาอะเดียวคนเห็น" ผมไม่ได้สนใจคำตอบของเธอเลย ผมเลี้ยวรถเข้ามาในร้านขนมแล้วจอดก่อนจะยื่นเงินให้เธอจำนวนหนึ่ง "จะกินอะไรก็ซื้อมาแล้วกัน"

เธอรีบรับเงินจากผมแล้ววิ่งลงจากรถไป แล้วบอกว่าไม่อยากกินเด็กน้อยเอ๊ย

ไม่นานดาวเหนือก็ออกมาพร้อมกับถึงขนมเต็มไม้เต็มมือ

"ทำไมเยอะจัง"

"ก็นี้ของพี่ นี้ของน้อง นี้ของป้านิด" เธอพูดแล้วยิ้มอย่างมีความสุข ผมก็ได้แต่มองแล้วยิ้มตามเวลาที่เธอไม่โกรธผมมันดูสดใสจริงๆครับ

"แล้วจะไม่อ้วนหรอ" เธอที่กำลังหยิบขนมเข้าปากก็หันมามองผมตาขวาง

"ปากเสียงจริงๆนี้กินเข้าไปเลย" ขนมที่กำลังจะเข้าไปในปากเธอตอนนี้อยู่ในปากผมแล้วครับ "มองอะไรขับรถดิ"

พอกลับมาถึงห้องแล้ว เธอก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเราก็มาดูหนังที่โซฟาด้วยกัน

"ไหนบอกว่าของป้านิดไง" ผมถามเธอที่กำลังเอาขนมออกจากถุงมาใส่จาน

"ก็ป้านิดกลับไปแล้ว เดียววันหลังค่อยแวะซื้อมาฝากใหม่ก็ได้เนาะ"

เธอดูหนังไปก็กินไป ผมดูเธอกินยังเพลินกว่าดูหนังอีกครับ

"กินไหม อร่อยนะ" อยู่ๆเธอก็หันหน้ามาถามผม

"ไม่เอา"

"ลองดู" ไม่ทันที่ผมจะได้ตอบตกลงเธอก็ป้อนมันเข้าปากผมแล้ว "กัดมือน้อง"

"ขอโทษ"

"อร่อยปะ" เธอดูมุ่งมั่นจะเอาคำตอบจากผมให้ได้

"หึ" ขนมอะไรก็ไม่รู้เลี่ยนมาก เอาอะไรมาอร่อยครับถ้าคนอื่นป้อนผมคายออกมาแล้ว

"ไม่ต้องกินเลยเสียของจริงๆ" เธอตีแขนผมเบาๆแล้วหันไปกินต่อ

"อย่ากินเยอะนะเดียวกินข้าวไม่ได้"

แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ฟังผมเลยครับ ตอนนี้เธอกินมันจนหมด และก็ดูเหมือนว่าตอนแรกที่ดูหนังเนี่ยน่าจะเปลี่ยนมาเป็นหนังดูเธอมากกว่าเพราะตาของเธอเริ่มจะปิดลงแล้วจากที่นั่งตัวตรงตอนนี้เริ่มพิงโซฟาหัวเริ่มซบไหล่ผม

"ง่วงหรอ" ผมจับแขนเธอเขย่าเบาๆ

"อืม"

"แต่ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ"

"ขอนอนก่อนนะเดียวน้องตื่นมากิน" เธอพูดด้วยสายตาอ้อนวอน แบบนี้ใครจะอดใจไหวครับ ผมพยักหน้าให้เธอทันที

"นอนตรงนี้ก็ได้" ผมรีบเก็บหมอนออกจากโซฟาแล้วขยับให้เธอนอน

ผมกะจะให้เธอเอาขาพาดมาที่ตักผมแต่เธอกลับมานอนที่ตักผมแทน เด็กน้อยจริงๆกินแล้วก็นอน

ตั้งแต่ดาวเหนือหลับผมก็ไม่ได้ดูหนังเลยผมนั่งมองแต่หน้าเธอที่อยู่ตรงตักผม คนอะไรสดใสจริงๆเห็นแบบนี้ผมไม่อยากทำให้เธอโกรธแล้วครับเพราะตอนโกรธกับตอนนี้แตกต่างกันมาก ผมยื่นมือไปจับแก้มเธอเบาๆและกำลังจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเธอก็ขยับตัวทำให้ตอนนี้เธอจับมือผมไปจับอยู่ที่อก หึน่ารักจังผมรีบยกมือเธอขึ้นมาถ่ายทันที