สถานะกำลังลองรัก

บทนำ ฌาร์ริญณ์ สินธปกรณ์ ยืนกะพริบตาปริบๆด้วยความมึนงง สมองคล้ายกับหยุดสั่งการไปชั่วขณะ ร่างกายทุกส่วนแข็งชาจนไม่สามารถขยับเคลื่อนไหวได้ปกติ ความรู้สึกคล้ายกับถูกของแข็งขนาดใหญ่ทุบตีเข้ากลางศีรษะ มึนตื้อไปหมด เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าที่กำลังเคลื่อนไหวกอดรัดกันอย่างต่อเนื่อง ผสานกับ เสียงหอบกระเส่าดังกระชั้น ครวญครางของชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังบรรเลงเพลงรักกันอยู่อย่างเมามันส์ต่อเนื่อง จนไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีใครมาหยุดยืนมองดูกิจกรรมรักนั่นอยู่นานเท่าไหร่แล้ว “อืม…ดี แป้ง…แน่นจัง…อื้อ" “อื้อ…พี่ภูมิ…กระแทกเข้ามาแรงๆสิคะ…อะ…อะ…” เสียงหวานชวนอ้วกที่ขานรับกัน เนื้อแนบเนื้อสอดประสานดังกระทบกันสนั่นห้อง หล่อนหลับตาลงแล้วลืมตาขึ้นมองอีกครั้ง ยังไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ว่าชายหญิงที่กำลังบรรเลงเพลงรักกันอยู่นั้นจะเป็นเพื่อนสนิทที่คบหากันมานานหลายปี กับคนรักเธอที่เพิ่งตัดสินใจคบกันได้ไม่นาน ทว่าเมื่อเธอลืมตาขึ้นมองอีกครั้ง ทุกอย่างก็ยังกระจ่างชัด ไม่ใช่ภาพลวงตาอย่างที่เธอปรารถนาจะให้เป็นเช่นนั้น หล่อนยืนนิ่งราวกับเป็นเบื้อใบ้อยู่นาน สองมือกำแน่นด้วยความโกรธอยู่ตรงหน้าประตูห้องนอน ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าออกอยู่หลายครั้ง รวบรวมแรงฮึดสุดท้าย ค่อยๆถอยห่างออกไปเงียบๆ ใช้เวลาไม่นานเธอก็กลับเข้ามาอีกครั้ง และครั้งนี้ โครม! น้ำจำนวนมากจากถังใบใหญ่ถูกสาดใส่คนทั้งคู่จนเปียกโชก พลอยทำให้กิจกรรมรักที่กำลังเริงร่า หยุดชะงักกลางคันหันสายตามามองด้วยความตกใจ เบิกตากว้างแทบถลน เมื่อเห็นหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักของคนที่เพิ่งหยุดควบกิจกรรมรักไปเมื่อครู่ กำลังยืนจังก้า ในมือถือถังน้ำขนาดใหญ่ ดวงตาแวววาวด้วยหยาดน้ำตาขณะมองชายโฉดหญิงชั่วตรงหน้า “ชา!” หญิงชั่วกับชายเลว ร้องเรียกชื่อเล่นเธอเสียงหลง ทำราวกับว่าชื่อของเธอเป็นของแปลก หล่อนแค่นหัวเราะทั้งน้ำตา มองคนทั้งคู่ที่กำลัง ผงะแยกออกจากกันแทบจะอัตโนมัติที่เห็นว่าใครคือคนที่สาดน้ำใส่ดับไฟราคะที่เพิ่งลุกโชนให้มอดไหม้ลงด้วยสีหน้าตื่นตระหนก มือควานคว้าผ้าห่มมาปกคลุมเนื้อกายเปลือยเปล่า ใบหน้าซีดขาวตกใจ จนปากคอสั่น “เลว!...สาระเลว! สาระเลวทั้งคู่” “ชา…ชา…เอ่อพี่…” ชายหนุ่มรุ่นพี่อายุมากกว่าเธอสามปี อุทานเรียกชื่อเธอเสียงพร่า ขณะดีดตัวออกจากคู่นอน กระโดดผลุงลงจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบกาย ในขณะที่ฝ่ายหญิงนั้นเมื่อได้สติก็รีบเอ่ยเรียกเธอด้วยหวังจะแก้ตัว “เอ่อชา…ฟังเราก่อนนะ" ทว่า... เพี้ย! เสียงฝ่ามือฟาดกระทบลงบนใบหน้าสวย เต็มแรง ก่อนจะเดินสาวเท้าเพียงไม่กี่ก้าว ใช้มือเล็กที่กำแน่นต่อยลงบนสันจมูกของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักของเธอแน่นๆเต็มๆแรง “โอ้ย!” ร่างสูงถึงกับมึน ถอยหลังล้มลงไม่เป็นท่า “พี่ภูมิ!” หญิงคนนั้นเอ่ยเรียกชื่อคนรักเธอเสียงหลง เพราะไม่คิดว่าเพื่อนสนิทที่เติบโตมาด้วยกันแต่เด็ก จะกระทำการรุนแรงกับเธอและชายหนุ่มคนที่เธอเองก็แอบรักมานานขนาดนี้ ก่อนจะหันหน้ามาตวัดตามองค้อน แววตาขุ่น ทั้งโกรธทั้งอายสลับกัน ยกมือขึ้นกุมข้างแก้มที่เพิ่งโดนอีกฝ่ายตบ “เพื่อนก็ชั่ว แฟนก็เลว” ผรุสวาทสั่นเครือ เข้นเสียงด่า ทั้งโกรธทั้งเกลียด ขยะแขยงกับภาพตรงหน้าที่ได้เห็น “ชา ทำเกินไปแล้วนะ" ปานวาดหญิงสาวที่นั่งอยู่เตียงขนาดหกฟุตตวาดกลับด้วยความไม่พอใจ ขณะที่ฌาร์ริญณ์จ้องมองเพื่อนสนิทที่คบกันมามากว่าสิบปี ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้นเลยด้วยซ้ำ ความไว้เนื้อเชื่อใจ มีมากกว่าใคร แต่กลับมาทำร้ายหักหลังกันเช่นนี้ แววตาตัดพ้อทั้งผิดหวังเสียใจ เจ็บกว่าการถูกทรยศหักหลัง คือคนๆนั้นเป็นคนเดียวกับคนที่เธอทั้งรักและไว้ใจ “ไม่เกินไปหรอก แป้ง ด่าแค่นี้มันยังไม่สะเทือนถึงแก่นสำนึกของพวกเธอสองคนเลยด้วยซ้ำ ฉันจะไม่ถามหาเหตุผลของคนชั่วๆหรอกนะ ว่าที่ทำแบบนี้ ทำไปทำไม เหตุผลมันก็คงจะเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ทั้งนั้น” “พี่ภูมิ” เอ่ยเรียกอดีตคนรักเสียงพร่า ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเอ่ยประโยคถัดมาว่า “ชา จะไม่ตัดพ้อ หรือด่าอะไรพี่ แต่ชาจะขอให้พี่กับมันได้กันนานๆ อยู่ด้วยกันนานๆ ให้สมกับความเลวที่พวกพี่ได้ทำ อย่าเลิกกันนะคะ เพราะคนชั่วแบบพี่ ก็ต้องอยู่ด้วยกันแบบนี้แหละ” “ส่วนแก…แป้ง…ฉันขอบคุณแกแล้วกัน ที่แกได้ผู้ชายคนนี้ไป คนที่ไม่เคยซื่อสัตย์ นอกใจแฟน มันไม่ควรได้คนดีๆแบบฉัน ได้กับแกน่ะ เหมาะสมแล้วล่ะ ฉันอวยพรให้…ชีวิตแกได้มากสุดก็แค่นี้ล่ะ" หล่อนกล่าวเสียงเย็น นัยน์ตาแวววาวด้วยม่านน้ำตา ทว่ากลับเด็ดเดี่ยว ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเล็กน้อย ขบเม้มกลีบปากหากันแน่น ก่อนจะหมุนตัวเดิน เร่งฝีเท้าให้พ้นออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด ด้วยความรู้สึกอัดแน่น เจ็บปวด ขยะแขยง คละเคล้ากันจนตียุ่งไปหมด บ่ายของวันนั้น ฌาร์ริญณ์ ตัดสินใจนัดกลุ่มเพื่อนมาเจอในห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง ด้วยใบหน้าซีดเซียว ใต้ตาบวมคล้ำเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก โดยเธอเลือกที่นั่งรอกลุ่มเพื่อนที่ใช้เวลาเดินทางกันพอสมควรเพราะไม่ได้นัดหมายไว้ล่วงหน้า กว่าจะเสด็จลุกจากที่นอน กว่าจะแต่งตัวก็กินเวลาอยู่พอสมควร ซีต้าและไข่น้ำต่างพากันเดินคล้องแขนเข้ามาในร้านกาแฟชื่อดัง พลางกวาดสายตามองไม่นานก็เจอเพื่อนสนิทนั่งหลบมุมอยู่ที่โต๊ะตรงหลังเสา ค่อนข้างลึกลับหลบตาคนพอสมควร จนนึกแปลกใจ ยิ่งเห็นหน้าตาท่าทางคล้ายอดนอน กอปรกับสีหน้าท่าทางคล้ายกับคนมีทุกข์หนักก็ยิ่งแปลกใจ “แกเป็นไรน่ะชา หน้าอย่างกับผัวทิ้ง” “อย่าพูดถึงได้ไหม ถ้าให้ถูกคือฉันทิ้ง ไม่ใช่มัน” “มัน!?” สองเสียงแทบจะประสานกันด้วยความแปลกใจ คนคลั่งรักเช่นเพื่อนเธอ เรียกแฟนที่เพิ่งคบกันไม่นานว่ามัน! “ไหน...มีอะไรเล่ามา” ซีต้าถึงกับตบโต๊ะหน้าตาขึงขังขึ้นมาที ทว่าพอตั้งท่าจะเล่าเพื่อนสาวคนสุดท้ายก็เพิ่งจะเดินทางมาถึง มิ้นท์ที่พอรู้เรื่องมาบ้างแล้วจากการคุยโทรศัพท์เมื่อช่วงเช้า จึงรีบเอ่ยบอกว่า “เดี๋ยวค่อยเล่า รีบไปซื้อของไหว้พระแม่ก่อนดีกว่า ไหนๆตัวซวยก็หลุดออกไปจากชีวิตละ ไปมูให้ได้ผู้ใหม่ดีกว่า เอาให้เริ่ด เอาให้แซบกว่าเดิมสิบเท่าเลย บนดีๆ เผลอๆพระแม่ท่านลัดคิวให้วันนี้คืนนี้เลยด้วยซ้ำไม่เชื่อคอยดู” พูดก็รีบลุกเดินไปคว้าแขนแม่สาวร่างเล็กที่กำลังจะเบะร้องไห้ ให้ลุกเดินไปด้วยกัน แต่ยังไม่ทันก้าว ชีต้าก็เกิดตั้งคำถามขึ้นมาเสียก่อน “อ้าว แล้วไม่รอไอ้แป้งก่อนเหรอ” ฌาร์ริญณ์ได้ยินชื่อของอดีตเพื่อนสนิท น้ำตาแห่งความเจ็บใจเอ่อคลอ จนมิ้นท์ต้องหันมาตอบแทน “แกจะรอมันทำไม ลบมันออกจากไลน์กลุ่มด้วย ต่อไปนี้มันไม่ใช่เพื่อนฉันอีกแล้ว” “เห้ย!เอางั้นเลยเหรอ...โอ้ยพวกแกอย่ารู้กันสองคนได้ไหม เล่ามาเลย” ระหว่างที่เดินมาซื้อของที่จะต้องใช้ไหว้ ก็พอสามารถปะติดปะต่อเรื่องราวได้บ้างแล้ว ไข่น้ำที่ดูจะเป็นคนเงียบที่สุดในกลุ่ม ถึงกับโกรธตัวสั่น เพราะไม่คิดว่าคู่หูที่มักไปไหนต่อไหนด้วยกัน จะเป็นเช่นนี้ ตัดสินใจกดลบเพื่อนออกเป็นคนแรก ฌาร์ริญณ์และกลุ่มเพื่อนเดินออกจากลิฟต์ ตรงมาหยิบพานทองที่เขาตั้งวางไว้อย่างเป็นระเบียบให้บรรดาสายมูได้เลือกหยิบไปใส่ของที่ต้องใช้สำหรับเตรียมไหว้พระแม่ลักษมี ฌาร์ริญณ์ที่ดูตั้งใจกว่าเพื่อน เพราะใจนั้นอยากมูฟออนและลืมคนเก่าให้เร็วที่สุด เธออยากเดินหน้าแล้วพบคนใหม่ทั้งที่ดีกว่า หล่อกว่า ใจดีกว่า ดอกบัวสีชมพูแปดดอกถูกจัดวางเรียงอย่างสวยงามตามด้วยขนมและของไหว้ที่ล้วนแต่เป็นสีชมพู ยกไปวางลงบนโต๊ะที่เขาตั้งไว้สำหรับวางของไหว้ ยกมือขึ้นพนมพร้อมกับธูปเก้าดอก สวดบทสวดจนจบก่อนจะตั้งจิตอธิษฐาน บอกชื่อนามสกุล รวมถึงที่อยู่และสเปกที่อยากได้ร่ายยาวจนครบถึงได้เอาธูปไหว้ไปปักตรงกระถาง ก่อนจะรอเวลาสักพัก ถึงได้เดินมาลาแล้วดอกบัวไปลอยลงบนน้ำที่อยู่ใต้ฐานขององค์พระแม่พร้อมตั้งจิตอธิษฐานแน่วแน่ “ขอให้หนูพบเจอคนที่ หล่อ รวย ดูดี ภูมิฐาน ไม่มีลูกไม่มีเมีย อบอุ่นใจดี รักหนูหลงหนู เปย์หนูได้ทุกอย่างด้วยเถิด” ฌาร์ริญณ์อธิษฐานซ้ำๆทุกครั้งที่วางดอกบัวลงบนน้ำ กวักเบาๆให้ลอยไปตามกระแส จนครบพร้อมกับโยนเหรียญทั้งหมดสิบเอ็ดบาท ทำจนรู้สึกสบายใจจึงลุกขึ้นยืนตั้งใจจะเดินมายืนรอเพื่อนคนอื่นๆ ทว่ากลับต้องชะงักกึก เมื่อเห็นสายตาของทั้งสามที่มองมาที่เธอเป็นตาเดียว ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ “ตั้งแต่คบแกมา เพิ่งเห็นแกจริงจังที่สุดก็วันนี้แหละไอ้ชา” “เออนั่นดิ ขนาดสอบไม่ยังไม่ตั้งใจขนาดนี้เลย” ไข่น้ำได้ทีผสมโรง ก่อนทั้งสี่จะพากันหัวเราะร่วน ยิ้มขำให้กับเรื่องบ้าๆบอๆของวันนี้ แม้ส่วนลึกหญิงสาวจะไม่ได้รู้สึกยิ้มหรือสนุกตามไปกับเพื่อนด้วยเท่าไหร่ แต่ก็ดีกว่าอยู่เฉยๆแล้วต้องนั่งรอไห้ฟูมฟายคนเดียวลำพัง เมื่อตั้งใจจะทิ้งเรื่องราวแย่ๆไว้ให้จบลงในวันนี้วันเดียว ตลอดบ่ายทั้งสี่จึงหมดเวลาไปกับการเดินเล่น ช้อปปิ้ง เลือกซื้อของ และตระเวนกินแต่ของที่ชอบจนถึงค่ำ ทั้งหมดจึงต้องเตรียมแยกย้าย “คืนนี้แกจะไปนอนกับฉันไหมชา” มิ้นท์เอ่ยชวน ในขณะที่คนอื่นๆ ทั้งซีต้าและไข่น้ำเองก็เสนอตัว แต่หญิงสาวกลับปฏิเสธ ส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มบางๆ “ไม่ล่ะ วันนี้ฉันมีแผนในใจแล้ว พวกแกไม่ต้องห่วงฉันหรอก” “แผนอะไรของแกว่ะ อย่าบอกนะ...ว่าจะไปฟาดไอ้แป้งกับไอ้ผู้ชายเฮงซวยนั่น ถ้างั้นแกต้องให้พวกฉันไปด้วยนะเว้ย” ซีต้ารีบออกตัว “หึหึ เปล่าหรอก...ฉันไม่เอาเวลาไปเสียกับสองคนนั้นหรอก” “อ้าว...แล้วแกจะไปไหน หรือว่าแผนของแกคือการกลับไปนอนดูซีรี่ส์อย่างนั้นเหรอ” ไข่น้ำเอ่ยถามสีหน้าสงสัยระคนเป็นห่วง เพราะอยากให้เพื่อนต้องนอนร้องไห้อยู่คนเดียวเพราะกลัวฟุ้งซ่าน ฌาร์ริญณ์ยกยิ้มเล็กน้อย สายตาด้วยแวววับแวววาวดูมีเลศนัยจนซีต้าอดสงสัยไม่ได้ “แกอย่าบอกนะ...ว่าแกจะทำตามที่ฉันบอก!!!” “อืม” “เริ่ดมากลูกสาวแม่...งั้นแกไปห้องฉันก่อนดีกว่า เดี๋ยวฉันจะเนรมิตความสวยให้แกเอง คืนนี้แกต้องได้ผู้ใหม่!!” “เห้ยไอ้ซีต้า!แกไปยุมันแบบนั้นได้ไง” ไข่น้ำที่ได้ยินถึงกับตะโกนลั่น เพราะไม่คิดว่ายัยซีต้า เพื่อนสาวในร่างชายจะแนะนำวิธีหาผู้ใหม่ให้เพื่อนแบบนี้ “แล้วแกจะไปคนเดียวเหรอชา มันอันตรายนะ” มิ้นท์อดห่วงไม่ได้ “อืม อยากลอง แต่แกไม่ต้องห่วงหรอก ฉันเล็งร้านที่จะไปไว้แล้ว ถ้าไม่เจอคนที่ใช่จริงๆ ฉันก็กลับ แค่นั้นเอง” “ให้ฉันไปด้วยดีกว่า” “หยุดค่ะ! สองแม่ ให้มันเฉิดฉายคนเดียวค่ะ ขืนไปกับมัน ก็มีแต่ร้องไห้คร่ำครวญ อดส่องผู้พอดี” “แต่แก...ไอ้ชามันตัวเท่านี้นะ แถมมันไม่ค่อยแรด ไม่ค่อยเที่ยวด้วย ขืนให้มันเฉิดฉายคนเดียว มีหวัง โดนลากไปกินฟรีแน่ๆ” “งั้นเอาไงล่ะ” ไอ้ยินแบบนั้นก็ชักห่วงขึ้นมาทัน ปกติก็แม่เพื่อนสาวคนนี้ก็เป็นพวกรักสงบ ไม่ชอบเที่ยว ไม่ชอบส่องผู้ที่ไหน ถ้าขืนปล่อยให้ไปคนเดียว มีหวังจะโดนลากไปกินฟรีอย่างที่ไข่น้ำบอกแน่ๆ “งั้นเอานี้เดี๋ยวพวกฉันไปด้วย แต่ว่าจะดูแกอยู่ห่างๆ ถ้าหากมีอะไรไม่ชอบมาพากล พวกฉันจะไปลากแกออกมาเลย ดีไหมชา...บอกตรงๆนะ ถึงฉันจะอยากให้แกมูฟออน ได้ลองทำอะไรแปลกๆใหม่ๆบ้าง แต่ก็ไม่แกเจอซวยเจอตัวเหี้ยซ้ำสองหรอกนะ” เมื่อตกลงกันได้ ทั้งหมดจึงพากันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ที่ห้องซีต้า ที่พร้อมจะแปลงโฉมจากแมวน้อย ให้กลายเป็นเสือสาวให้ได้