นนท์
อยู่ดีๆ ผมก็หมดสติ คงเป็นเพราะอาการป่วยที่ยังไม่หาย ดร.เอก กับอาจารย์ที่คณะก็พาผมส่งโรงพยาบาล พอผมลืมตาตื่นขึ้นมา ไอ้หมออัฐก็ต่อว่าผมทันทีที่ไม่ดูแลสุขภาพ
หมออัฐเป็นเพื่อนสนิทเรียนด้วยกันมาตั้งแต่มัธยมต้น เข้ามหาวิทยาลัยเดียวกันแต่คนละคณะ ตอนไปเรียนที่อังกฤษก็เจอมันไปเรียนต่ออีก
หมออัฐ : "ทำงานจนไม่มีเวลาหาหมอเลยหรือไงไอ้นนท์ มึงถึงปล่อยจนตัวเองหมดสติแบบนี้ ดีนะไม่ตายซะก่อน"
ผม : "หมอโรงพยาบาลนี้เขาพูดกับคนไข้แบบนี้เหรอวะ แค่กๆ"
หมออัฐ : "กินน้ำก่อน"
ผม : "ไอ้หมอ มึงช่วยโทร..."
ก๊อกๆๆ
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขัดจังหวะเสียก่อน อาจารย์แอนเดินเข้ามากับ ดร.เอก
อาจารย์แอน : "นนท์เป็นยังไงบ้างคะ แอนรู้ข่าวตกใจแทบแย่ นี้ก็ยกคลาสมาหานนท์ทันทีเลย"
หมออัฐ : "คนไข้ป่วยเป็นไข้หวัดใหญ่นะครับ ตอนนี้ปลอยภัยแล้ว โชคดีที่มาโรงพยาบาลได้ทันเวลา ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง"
อ
