ฉันเดินออกมาจากห้องพักอาจารย์ น้ำตาทีคลอเบ้าค่อยๆ เอ่อล้นออกมาอาบสองแก้ม
คิมมี่ : "กูว่ามึงต้องใจเย็นๆ และหนักแน่นกว่านี้ เท่าที่กูสังเกต กูไม่เห็นพี่นนท์ของมึงเขาจะอะไรกับอาจารย์แอนเลย เขาดูแคร์มึงมากด้วย"
เจน : "กูเห็นด้วยกับอีคิม ถ้ามึงเปราะบางขนาดนี้ความรักมึงจะไปรอดได้ไงวะ"
พัดชา : "มึงต้องเชื่อใจ มั่นใจในคนของมึง"
เมย์ : "ดร. เป็นคนมีสเน่ห์ ทั้งอาจารย์ นักศึกษาในมหาลัยก็อยากได้เขาไปเป็นผัวทั้งนั้นแหละ ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ระวังมึงจะเสียผัวไป"
เจน : "กูก็เห็นมีแต่อาจารย์แอนที่วิ่งตาม ดร. มึงต้องเชื่อใจ ดร. ด้วย ว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้มาก แค่เมื่อวานเขาประกาศต่อหน้าพวกพี่แม็กซ์ว่ามึงเป็นเมียเขา พวกกูยังตกใจเลย"
คิมมี่ : "ใช่เลยมึง กูนี่แทบช็อค กลัวมีเด็กในมหาวิทยาลัยเราได้ยิน ถ้ามีคนรู้นะ ดร. เดือดร้อนแน่"
ฉันฟังพวกมันพูด ก็มีเหตุผล ถ้าฉันยังขี้หึงแบบไร้เหตุผลมันคงไม่เป็นผลดีกั
