พันซ์อยู่กับผมโดยที่ไม่เรียกร้องอะไร เราสองคนทำเหมือนว่ายังเป็นพี่น้องที่แสนดีต่อกันแต่ในเวลาเหงาเราสองคนก็เติมเต็มให้กันและกัน
วันนึง…หลังจากที่ลีลาเร่าร้อนบนเตียงกว่าสองชั่วโมงเต็มๆ จบลง ผมก็ทำเหมือนทุกครั้งคือ ใส่เสื้อผ้าเพื่อจะกลับคอนโดตัวเอง
ตั้งแต่ที่ความสัมพันธ์ของเราลึกซึ้งเกินกว่าพี่น้อง ผมไม่เคยไปไหนกับพันซ์สองต่อสอง ยกเว้นแค่เรื่องงานที่มหาวิทยาลัยเท่านั้น
“พี่อรรถคะ พรุ่งนี้ว่างมั้ยพันซ์อยากให้พี่อรรถพาไปซื้อของขวัญให้อธิการหน่อยค่ะ ใกล้วันเกิดแล้วพันซ์ยังหาอะไรเหมาะๆ ไม่ได้เลย”
“โทษทีนะ พันซ์ไปคนเดียวแล้วกัน พี่มีธุระ”
ผมบอกในขณะที่ใส่เสื้อผ้ากำลังจะเสร็จ
“ธุระหรือไปหาพี่โซกันแน่คะ”
ใบหน้าหวานจ้องผมด้วยสายตาตัดพ้อ
“ถ้าใช่แล้วไง”
“โง่หรือเปล่าคะ พี่อรรถก็รู้นิว่าพี่โซไม่มีทางจะกลับมาคบกับพี่อรรถแล้ว ทำไมถึงยังดื้อด้านอยู่แบบนี้”
“จะว่าพี่โง่ก็ได้ก็พี่รักโซจริงๆ ได้ยิน
