“นั่นสิคะ อย่างพันซ์มันก็คงเป็นแค่นี้แหละ ต่อให้จะใช้ร่างกายเป็นเดิมพัน สุดท้ายพันซ์ก็ยังเป็นได้แค่ตัวสำรอง”
เธอพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่ตัดพ้อและน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นขอบตาอยู่นั้น ทำให้ผมอยากจะเข้าไปกอดเอาไว้เหลือเกินแต่ร่างกายมันก็ไม่ทำตาม
“เมาแล้วก็นอนเถอะ”
ผมบอกด้วยท่าทีเย็นชา
“ไม่!! พันซ์จะไปดื่มกับพวกนั้นต่อ”
เธอยืนยันคำพูดด้วยการลุกขึ้นจากที่นอน ทำให้ผมอดถอนหายใจยาวเหยียดเพราะความดื้อของเธอ เมาขนาดนี้มีหวังแต่จะโดนผู้ชายเอาเปรียบน่ะสิ ซึ่งผมคงจะยอมไม่ได้
“พี่บอกว่าให้นอนไง เมาขนาดนี้ยังจะไปดื่มอีกหรอ มีความคิดหน่อยได้มั้ย พวกนั้นเป็นแค่นักศึกษาแต่เธอเป็นอาจารย์ จะทำอะไรหัดคิดถึงความเหมาะสมบ้างสิ!”
ผมต่อว่าเธอด้วยความไม่พอใจ
“แล้วอะไรคือความเหมาะสมคะ ที่พี่อรรถแอบมานอนกับพันซ์ตอนที่คบกับพี่โซนี่ถือว่าเหมาะสมมั้ยคะ!”
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะพันซ์!”
ผมออกแรงบีบข้อมือของเธอเมื่อได้ยิน
