ย่างเข้าสู่เดือนที่สี่สำหรับอายุครรภ์ของนารีกานต์ อาการแพ้ท้องก่อนหน้าก็ค่อยๆ หายไปหรือจนแทบไม่มีเลยเสียด้วยซ้ำ ความสัมพันธ์ระหว่างนารีกานต์และอัคคีก็ดูเหมือนจะดีขึ้นเรื่อยๆ อัคคีกลายเป็นคนอ่อนโยนลงจากเดิมอยู่มาก เอาใจใส่ดูแลนารีกานต์และลูกดีทุกอย่าง จนนารีกานต์ปล่อยหัวใจตัวเองให้รักชายหนุ่มมากขึ้นกว่าเดิมเรื่อยๆ และยังคิดเข้าข้างตัวเองเสียด้วยซ้ำ ว่าอัคคีก็คงเกิดความรู้สึกดีๆ ให้เธอเช่นเดียวกัน
“วันนี้ฉันไม่ได้กลับมาทานข้าวกลางวันด้วยนะ มีธุระต้องไปคุยกับลูกค้า” ระหว่างเดินออกมาจากบ้านเพื่อออกไปทำงาน อัคคีก็เอ่ยบอกนารีกานต์ที่เดินมาส่ง เนื่องจากทุกวันหากไม่ติดงานอะไร อัคคีกลับมาทานอาหารกลางวันกับหญิงสาวทุกวัน
“ค่ะ ตั้งใจทำงานนะคะ” เอ่ยบอกออกไปด้วยรอยยิ้มและสิ่งที่ได้รับกลับมาคือรอยยิ้มเช่นเดียวกัน
“รู้แล้วน่า ฉันว่าเธอทานข้าวได้เยอะขึ้นนะ เดี๋ยวนี้ไม่เห็นแพ้แล้ว”
“ค่ะ”
“อยากทานอะไรไห
