นารีกานต์เดินกลับขึ้นมาบนห้องของอัคคีอีกครั้ง พร้อมกับแก้วน้ำด้วยความรู้สึกผิด ยิ่งเห็นว่าอัคคีซื้ออาหารเพื่อมาทานกับเธอ เธอก็ยิ่งรู้สึกไม่ดีเข้าไปใหญ่ เธอไม่น่าเลย ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยจริงๆ รู้ทั้งรู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของไอริณคือสิ่งที่ต้องห้ามไม่ให้เข้าไปยุ่งวุ่นวาย แต่เธอก็ยังดันทุรังฝืนทำให้สิ่งต้องห้ามออกไป
“คุณไฟ ฉันเอาน้ำมาให้” นารีกานต์เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างอัคคี ยื่นแก้วน้ำไปให้ชายหนุ่ม อัคคีหันมองหน้านารีกานต์เล็กน้อยก่อนจะหันมองไปทางอื่น ไม่ได้ยื่นมือมารับแก้วน้ำที่ยื่นมาตรงหน้าแต่อย่างใด
ยิ่งเห็นหน้านารีกานต์อารมณ์ที่พยายามทำให้เป็นปกติก็ดูเหมือนจะคุกรุ่นขึ้นมา ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากได้ยินเสียงของหญิงสาวในตอนนี้ เพราะมันจะยิ่งทำให้อารมณ์เสียมากขึ้นกว่าเดิม มองตู้เสื้อผ้าที่ถูกรื้อค้นออกมาก็ยิ่งพาลอารมณ์เสียและโมโหมากขึ้นกว่าเดิม
“ออกไปก่อนได้ไหม”
“ฉันขอโทษ ขอโ
