หลังจากเมื่อวานคว้าน้ำเหลวกลับไปไม่เป็นท่าวันนี้อัคคีขอกลับมาสู้อีกครั้ง ชายหนุ่มออกมาจากบ้านของมารดามาตั้งแต่เช้าตรู่ รีบขับรถมายังบ้านของนารีกานต์พร้อมทั้งทำข้าวต้มมาฝากหญิงสาวพร้อมด้วยน้ำส้มคั้นที่ลงมือคั้นเอง
รถยนต์แล่นเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้านของนางจำปา อัคคีรวบรวมความกล้าลงมาจากรถเดินไปยืนหน้าบ้านและกดกริ่งออกไป รออยู่ไม่นานนางจำปาก็เดินออกมา
“สวัสดีครับคุณแม่ ผมมาหาขมิ้นครับ” แม้ใจจริงนางจำปาจะยังรู้สึกโกรธอัคคีอยู่บ้าง แต่นางก็สามารถแยกแยะความรู้สึกส่วนตัวออกจากกันได้
“แต่แม่ว่า ขมิ้นคงยังไม่อยากเจอคุณไฟนะคะ” แม้จะเตรียมใจมาแล้วว่าตัวเองต้องเจอกับอะไร แต่เมื่อได้มาสัมผัสจริงๆ ก็ถึงกับหน้าเสียไปเหมือนกัน แต่ถึงอย่างนั้นอัคคีก็ยังไม่ถอดใจกลับไปง่ายๆ
“ข้อนั้นผมทราบครับ แต่ผมอยากคุยกับขมิ้นครับ ผมทำข้าวต้มกับคั้นน้ำส้มมาให้ขมิ้น ผมไม่รู้ว่าขมิ้นทานอะไรได้บ้างไหม ผมก็เลยทำข้าวต้มมาให้
