นารีกานต์ยืนมองผู้ชายที่รักหมดใจผ่านทางหน้าต่างห้องนอน ผู้ชายที่เธอรักตั้งแต่แรกเห็น ผู้ชายที่เธอยอมทนให้เขาต่อว่าด่าทอมองเป็นผู้หญิงไม่ดีเพราะอยากใช้เวลาอยู่กับเขา ผู้ชายที่ทำให้เธอมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในท้อง หนึ่งชีวิตที่เป็นตัวแทนความรักของเธอที่มีต่อเขา และเขาก็คือผู้ชายที่ทำให้เธอต้องมายืนร้องไห้มองดูเขาเดินออกจากบ้านไปอย่างที่เป็นอยู่ในขณะนี้
นารีกานต์ยกมือขึ้นมาลูบท้องตัวเองเบาๆ สัมผัสจากฝ่ามือของอัคคีที่สัมผัสท้องเธอเมื่อวานยังคงอยู่ สัมผัสสุดท้ายที่ลูกได้รับจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ ประโยคสุดท้ายที่เขาได้พูดคุยกับ
ลูกแม่จะเลี้ยงหนูให้ดีที่สุดเท่าที่แม่คนนี้จะทำได้...แม่ขอโทษนะลูก
น้ำตาเม็ดโตร่วงเผาะกลิ้งลงมาบนแก้มเนียนทั้งสองข้างด้วยความเสียใจ ที่เธอไม่สามารถรักษาครอบครัวที่สมบูรณ์ไว้ให้ลูกได้ แต่เธอนี่แหละจะเป็นทั้งแม่และพ่อให้ลูกในเวลาเดียวกัน เธอจะมอบความรักความอบอุ่นให้ลูกเอง
