นารีกานต์นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงคนไข้ในเวลาเที่ยงคืนพอดิบพอดี ทว่าใบหน้าของหญิงสาวกลับสะบัดไปมา ในขณะที่เปลือกตายังคงปิดเข้าหากันทั้งสองข้าง ตามกรอบหน้าเริ่มมีเหงื่อผุดพรายขึ้นมา สองมือกำผ้าห่มเอาไว้แน่น
“พี่รักเอ็ง พี่สัญญาจะมีเพียงเอ็งผู้เดียว ดวงตาคู่นี้จะไม่เหลียวแลหญิงใดนอกจากเอ็ง หัวใจดวงนี้จะมีเพียงเอ็งเท่านั้นตราบลมหายใจสุดท้ายหมดไป”
“ฉันก็รักพี่จ้ะ ฉันสัญญาว่าชีวิตที่เหลือของฉันต่อจากนี้ไปจะมีเพียงพี่ ร่างกายของฉัน หัวใจของฉัน ลมหายใจของฉัน จะมีเพียงพี่ตราบลมหายใจสุดท้ายเช่นเดียวกัน จะมีเพียงแค่ความตายเท่านั้นที่จะพรากเราออกจากกันได้”
“ขอให้เทวดาที่ปกปักรักษาต้นไม้ต้นนี้ ผืนป่าแห่งนี้ช่วยเป็นพยานในคำสัญญาของเราสองคน ว่าเราสองคนจะรักกันจนวันตาย” คำสัญญาของชายหญิงดังลอยมาตามสายลม
ภาพของหญิงสาวนั่งคุกเข่ากล่าวคำสัญญาและสาบานต่อหน้าต้นไม้ใหญ่ ทำให้นารีกานต์เพ่งสายตาเข้าไปมองด้วยค
