~Pebrero 1, 1880~
“Mabuti at gising ka na bata dahil tunay ngang kinabahan ako nang sandaling nawalan ka ng malay at nahimatay.”
Ngayon ngay unti-unting iniayos ng batang lalaki ang kaniyang upo sa kama at napakunot nga ang noo nito nang mapagtantong napapalibutan nga siya ngayon ng mga taong ngayon lamang niya nakita.
“Ayos ka na bata? Hindi ba sumasakit ang iyong ulo o masama ang iyong pakiramdam ngayon?” sunod-sunod ngang tanong ng isang matandang babae na siya ngang itinuturing nilang nanay ng buong ampunan. At siya ngang namumuno sa buong kalakaran ng ampunan.
At dahilan nga ang katanungan ng matanda para hawakan nga ng batang lalaki ang ulo nito ngayon na siyang may nakalagay na nga ngayong bendahe.
“Ano ang iyong pangalan iho?” tanong naman nga ngayon ng dalaga siyang unan
