เช้าวันต่อมา...
ธีโอน้อยตื่นมาตอนเช้าพร้อมทั้งกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องเช่นเดิมแต่กลับไม่เจอปะป๊านอนอยู่ข้างตัว
ร่างเล็กค่อยๆ หยัดตัวลุกจากเตียงเงียบๆ เพราะมะมี๊ยังหลับอยู่ ขาอ้วนป้อมค่อยๆ ก้าวเดินออกจากห้องนอนไปเงียบๆ เดินไปหาโรมที่ยืนอยู่หน้าห้องทำงานของปะป๊าที่อยู่ติดๆ กันกับห้องนอน
"ทำไมตื่นไวจังเลยล่ะครับ" โรมที่เห็นนายน้อยของตัวเองตรงเข้ามาหาด้วยท่าทางงัวเงียก็รีบเดินเข้าไปคุกเข่าลงตรงหน้าแล้วเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"โรมโรมคับ ปะป๊าหายอีกแล้ว"
"ปะป๊าตื่นมาคุยงานครับ พอดีมีคนมาขอพบปะป๊า ปะป๊าเลยต้องออกมาก่อนนายน้อยจะตื่น"
"ปะป๊าอยู่หนายคับ"
"ในห้องทำงานครับ" ธีโอฟังโรมตอบพลางหันมองไปที่ห้องทำงานตามสายตาของโรม ก่อนจะเดินตรงเข้าไปผลักประตูออกแล้วเดินเข้าไปภายในห้องจนโรมเองก็ไม่ทันจะได้เคาะประตูขออนุญาตผู้เป็นนาย...
"ปะป๊า ปะป๊า ปะป๊าอยู่หนาย" เสียงเด็กน้อยที่เรียกความสนใจใ
