ลงมาถึงชั้นล่างของบ้านก็ไม่เจอมะมี๊อยู่ จนต้องพากันเดินกลับไปดูที่ห้องนอน ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็เจอเหมยเหมยนอนหันหลังให้อยู่บนเตียง สองพ่อลูกถึงพากันเข้าไปนั่งลงตรงขอบเตียงเงียบๆ ...
"มี๊มี๊ค้าบ" ธีโอคลานเข้าไปเกาะเอวมะมี๊จากด้านหลัง พลางชะเง้อหน้าไปมองมะมี๊ที่กำลังนอนหลับตาอยู่
"ค่ะ" เสียงหวานเอ่ยตอบแบบไม่หันหน้ากลับมาหา
"พี่ขอโทดมะมี๊คนฉวยคับ" มือเล็กยกมือขึ้นประกบกันพร้อมเอ่ยขอโทษจนเหมยเหมยเองต้องลืมตาขึ้นมามอง ก่อนจะหยัดตัวลุกนั่งพิงหัวเตียงเอาไว้ แล้วรับตัวลูกชายเข้ามากอด
"มะมี๊ไม่โกรธ แค่น้อยใจ"
"คับ พี่ขอโทดคนฉวย"
"แล้วปะป๊าไม่พูดอะไรหน่อยเหรอคะ เหตุผลอะไร ลูกไม่รู้จักปืนด้วยซ้ำ ทำไมอยู่ๆ ถึงมาเล่นปืนของเล่นได้ ลูกไปรู้จักได้ยังไง"
"ป๊าเคลียร์ปืนที่มีขายทิ้งหมด ลูกค้าเขามาเอาตอนตีสี่เมื่อเช้า ป๊าคิดว่าลูกคงไม่ตื่น เลยยอมให้เขาเข้ามารับปืนเวลานั้นแต่ลูกดันตื่น"
"แปลว่าลูกเ
