“เมื่อกี้เห็นนายจิณณ์ออกไป เค้ามาคุยอะไรเหรอ”
“มาบอกความลับพี่ไงคะ”
“หืม? พี่ไม่มีความลับอะไรกับพู่แล้วนะ”
“แน่เหรอคะ” เธอแกล้งมองเขาอย่างจับผิด
“แน่สิ ถ้าหากว่านายจิณณ์บอกอะไรก็อย่าไปเชื่อมาก เจ้าน้องคนนี้ต้องใส่ร้ายพี่แน่เลย”
“แปลว่าที่เค้าบอกคือเรื่องโกหกหมดเลยเหรอคะ”
“แล้วเค้าบอกอะไรพู่ล่ะ”
“บอกว่าพี่รักพู่คนเดียวและรักมานานมากแล้ว”
“ถ้าอันนั้นเรื่องจริงครับ เชื่อได้ร้อยเปอร์เซ็นต์”
“แน่ะ ทีแบบนี้ล่ะรีบรับรองคำพูดน้องชายเลยนะคะ”
“ก็น้องมันพูดดีเลยต้องรีบรับรองไง”
“ค่ะ เชื่อแล้วว่าพี่น้องกันจริงๆ งั้นเราออกไป...” อยู่ดีๆ เธอก็รู้สึกหน้ามืดจนเกือบทรงตัวไม่อยู่ เขาจึงรีบเข้ามาประคองเธออย่างรวดเร็ว
“เป็นอะไรครับ หน้ามืดเหรอ”
“ค่ะ สงสัยตื่นเช้าไปหน่อยเลยเพลียๆ แล้วก็ยังไม่ค่อยได้กินอะไรเลยด้วย”
“งั้นนั่งพักก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปหาอะไรมาให้กิน”
“ขอบคุณค่ะ” เธอมองเขารีบเดินออกไปจาก
