เช้าวันรุ่งขึ้นดารินทร์ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า ใบหน้าเล็กๆ ของเด็กชายซุกในอกของเธอ มือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปกุมทรวงอกของเธอไว้ ลักษณะเหมือนเด็กน้อยกำลังซุกซบมารดา หญิงสาวทอดสายตามองใบหน้ากลมเล็กนั้นแล้วอนหายใจออกมา เขาทำไปโดยไม่รู้ตัวอาจจะเป็นสัญชาตญาณของเด็กที่มักทำแบบนี้กับมารดา จึงทำให้โกรธแกไม่ลงดึงมือแกออกแล้วปลุกให้ตื่นขึ้น
“ตื่นได้แล้ว เช้าแล้ว”
“อื้อ... ง่วง อือ...”
เจ้าตัวขี้เซาไม่ยอมลืมตากลับซุกหน้าหลับต่อ ดารินทร์เขย่าไหล่ปลุกอีก แต่เด็กชายไม่มีทีท่าจะลืมตาง่ายๆ หญิงสาวจึงปล่อยให้แกนอนต่อ ลุกไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ เอาเสื้อผ้าที่ซากตากไว้มาดูก็พบว่ายังไม่แห้งสนิท มีความชื้นบริเวณที่ผ้าหนาเช่นปกเสื้อและตามตะเข็บ จึงใช้ไดรฟ์เป่าผมเป่าให้ความร้อนช่วยทำให้ผ้าแห้งอีกสักนิด เป่าอยู่ราวครึ่งชั่วผ้าก็เริ่มแห้ง นำมาสวมแทนชุดคลุมอาบน้ำ พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำบิดพอห
