“นึกเหรอว่าจะหนีฉันพ้น ยายตัวแสบ”
เสียวดุกร้าวทำให้ดารินทร์ขนลุกชันด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะตั้งสติได้แล้วพยายามผลักไสเขา
“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ยอมกลับไปกับคุณหรอก ปล่อยนะ”
“ไม่ปล่อย เธอต้องตามฉันกลับไป”
อัคคีกอดรัดร่างงามแน่นขึ้น จับคางเธอให้มองหน้าเขา ขณะยิ้มร้ายกาจในสมองอยากจะลงโทษคนดื้อในอ้อมแขนนี้ยังไงให้หลาบจำ
“คนเลว ปล่อยนะ ช่วยด้วย ช่วย อุ๊บ!”
หญิงสาวทุบถองให้อีกฝ่ายปล่อย แล้วตะโกนเรียกให้คนช่วย ทว่าเสียงร้องเปล่งออกไปไม่ทันสุดเสียงก็ถูกเขาใช้มือปิดปากไว้แน่น แล้วก็ลากพาตัวเข้าไปยังกระท่อมหลังหนึ่ง เปิดประตูโยนร่างงามงไปบนเตียงจัดการล็อคห้อง
“แกจะทำอะไรฉัน อย่านะ ช่วยด้วย นี่แหนะ”
ปากกรีดร้องขอความช่วยเหลือ มือก็หยิบของใกล้ตัวปาใส่เขาไปด้วย อัคคีหลบบรรดาของประดามีแล้วกระโจนเข้าไปรวบร่างของหญิงสาวจับกดไว้บนที่นอน ใช้ร่างหนาหนักของตัวเองทับเธอไว้ไม่ให้ดิ้น ชายหนุ่มรู้สึกโมโหเมื
