แสงอาทิตย์อ่อนๆ ยามเช้าลอดผ่านผ้าม่านเนื้อบางสีขาว สาดส่องเข้ามาในห้องนอนกว้างของบ้านพักบนเกาะมรกต แสงสีทองเรืองรองอาบทาบทับร่างสองร่างที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงกว้าง ดารินทร์ลืมตาขึ้นช้าๆ ความทรงจำถึงเหตุการณ์เมื่อคืนหวนคืนมาในความคิดอย่างรวดเร็ว ความโกรธที่ปะทุขึ้นทำให้เธอเงื้อมือขึ้นเตรียมจะทุบไปยังแผ่นหลังกว้างของอัคคีที่นอนหลับใหลอยู่ข้างกาย
แต่ก่อนที่มือเรียวจะสัมผัสถูกตัวเขา อัคคีก็รู้สึกตัวขึ้นมาเสียก่อน ดวงตาคมกริบเปิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ราวกับเหยี่ยวที่ตื่นจากการหลับใหล เขารวบข้อมือข้างที่กำลังเงื้อขึ้นของดารินทร์ไว้มั่นด้วยมือเพียงข้างเดียว แล้วพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบางของเธออย่างรวดเร็ว
"จะทำอะไรอีกครับที่รัก เมื่อคืนยังไม่พอหรือไง"
อัคคีเอ่ยเสียงต่ำพร่า แววตาของเขาจับจ้องดวงตาคู่สวยของดารินทร์อย่างลึกซึ้ง เต็มไปด้วยความปรารถนาที่ยังคงคุกรุ่นอยู่ภายใน
ดารินทร์พยายามดึงมือออก แต่ก็
