EP.9 ดูดน้ำจากหลอดเอ็น
1496 Words
หลายวันต่อมา บ้านโฉมงามกับเสือ เวลาสิบโมงเช้า
"เรียนภาษาเป็นไงบ้างป๊อกเบิ้ล โอเคไหม" เสือละสายตาที่กำลังอ่านข่าวอยู่แล้วเงยหน้าขึ้นมาถามเจ้าลูกชายตัวแสบที่กำลังลากกระเป๋าเดินทางลงมาจากชั้นบน
“ก็ดีบ้างไม่ดีบ้างป๊า...บางทีก็เรียนชั่วโมงละพันห้า บางครั้งก็ชั่วโมงละสองพัน”
“เดี๋ยวๆ! นั่นใช่เรียนเหรอหรือซื้อ ฮ่าๆ”
“ป๊า! ตอนคบกับม๊าแรกๆ ป๊าเปิดม๊ายังไง”
“พูดให้เคลียร์ เปิดอะไรขนลุกนะเนี่ย”
“เปิดใจคุยอะ”
“อ๋อๆ มันเมา”
ป๊อกเบิ้ลหัวเราะเมื่อได้ฟัง พร้อมกับโฉมงามที่เดินมามาวางขนมลงให้ทั้งคู่ทานพอดี
"นินทาอะไรกันคิกๆ คักๆ สองพ่อลูก แล้วแวะไปดูป๊อกเก้าบ้างไหมไม่เห็นพาโซดามาเลยจะสี่เดือนท้องคงป่องน่าดู" โฉมงามนั่งลงข้างเสือขณะเอ่ยถาม
“เห่อหลานจังเลยนะคุณยาย” เสือยิ้มมุมปากดูยียวนหลังจากแซวเมียตัวเองเสร็จ
“ม๊าไม่ชอบกินอะไรที่สุด?” ยังไม่ทันที่โฉมงามจะสวนกลับ ป๊อกเบิ้ลก็ถามแทรกขึ้นเสียก่อน
โฉมงามครุ่นคิดสักพักก่อนจะตอบ “วิปครีม! กินละปวดหัวทุกที”
“ตกลง...งั้นผมไปก่อนนะครับ”
ป๊อกเบิ้ลยืนใช้ความคิดอยู่ครู่นึง ก่อนจะลากกระเป๋าไปมหาลัยเตรียมตัวเข้าค่ายที่ทะเลเหมือนทุกปี
"ลูกชายพี่คงไม่ก่อเรื่องใช่ไหม...ป๊อกเบิ้ลนี่เรียบร้อยสุดแล้วนะ" โฉมงามขมวดคิ้วมองตามหลังลูกชายไปอย่างกังวล
"เรียบร้อยแต่ความหื่นมันเกินร้อยเลยนะ คนปกติที่ไหนพกถุงยางเป็นสิบยี่สิบกล่องอย่างกับพ่อมันเปิดโรงงานผลิตเอง ฮ่าๆ"
"โอ๊ยยย..จะเป็นลม ยาดม ยาดมมาสิพี่เสือ!" โฉมงามยกมือกุมขมับพร้อมกับดมยาหอม
มหาวิทยาลัยเอกชน
"ตื่นเต้นๆ เนาะนัวเนีย" แอปเปิ้ลสะกิดเพื่อนตนด้วยท่าทางสดใส
“ไม่อะเฉยๆ กูยังเอือมตอนตัวเองเมาอยู่เลย ไม่รู้ว่าเผลอทำตัวเละเทะกับพวกนั้นไว้แค่ไหน”
“เขาเป็นรุ่นพี่ก็ต้องช่วยรุ่นน้องถูกแล้ว” แอปเปิ้ลตบบ่าเอ่ยปลอบอย่างเข้าใจ
ในตอนนั้นเองที่สามหนุ่มเดินตรงเข้ามาหาพวกเธอทันได้ยินแอปเปิ้ลพูดพอดี
"ใช่...น้องนุ้งก็ต้องช่วยกัน แต่ถ้าไม่นุ้งก็อีกเรื่อง" ยัดไหวไหล่พูดด้วยรอยยิ้มยียวน
“สองสาวสวยเตรียมชุดว่ายน้ำมาหรือยัง” เท่ถามแทรกด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย
“ไปทะเลใส่ชุดกันหนาวก็ได้นิคะ เขามีกฎข้อไหนที่ต้องใส่แต่ชุดว่ายน้ำลงทะเล” นัวเนียเบ้หน้าก่อนจะตอบกลับ
“ปากมึงอมอะไร?” ป๊อกเบิ้ลถามเสียงเรียบ
“ลูกอมค่ะ” นัวเนียตอบกลับอย่างไม่คิดอะไร มันก็แค่ลูกอมฮาร์ทบีทสีแดงที่เธอชอบ นัวเนียมักจะพกติดตัวตลอดเวลา เธอมักจะหยิบมาอมเล่นจนริมฝีปากแดงฉ่ำอยู่บ่อยๆ
"ปากแบบมึงไม่สมควรอมลูกอมนะ น่าจะอม..." ป๊อกเบิ้ลพูดเสียงเน้น พร้อมกับยกยิ้มมุมปากเย้ยหยันใส่นัวเนียที่เตรียมจะอ้าปากตอบโต้
“คนอะไรมาถึงก็ลามกใส่” นัวเนียยู่หน้าขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด
"มึงไม่ลามกเลยนะ...แล้ววันนี้ใส่ลายแมวมาอีกไหม"
"!!!"
กริ๊งๆ
เสียงกระดิ่งเป็นสัญญาณรวมตัวเพื่อขึ้นรถบัส ทุกคนต่างแยกย้ายไปนั่งตามที่อาจารย์คณะจัดวางไว้
"รู้ได้ไงว่าเราชอบใส่กางเกงในแมว...ไม่นะ" สาวน้อยใจเต็นรัวเร็ว หรือวันที่เมาเธอจะเปิดกระโปรงให้เขาดู เพราะจากนิสัยของเธอแล้วต่อให้เมาแค่ไหนก็คงไม่มีใครมารังแกตัวเองได้หรอก ฉิบหายแล้วสิแบบนี้!
ทะเล สีเหว
"เก็บกระเป๋าแล้วลงมาทำกิจกรรมวันแรกได้เลยนะครับ"
ปีนี้ไม่ได้นอนเต้นท์แต่นอนห้องพักโรงแรมแทน นักศึกษาทุกคนพากันเก็บของแล้วลงมาที่ชายหาดเพื่อเตรียมตัวทำกิจกรรมรับน้อง
"ไอ้สัสป๊อกเบิ้ลให้กูเอาหัวน้ำเชื้อเหล้ามาทำไมวะ มันแรงมากเลยนะ" ยัดกระซิบถามอย่างสงสัย
"เออ อย่าเสือกสงสัยเยอะ" ป๊อกเบิ้ลด่ากลับเมื่อยัดเอาแต่กระซิบกระซาบไม่เลิก
เวลาผ่านไป ประมาณห้าโมงเย็น
"ต่อไปก็พักตามอัธยาศัยได้เลยครับ" ประธานประกาศ ทุกคนจึงแยกย้ายกันไปพักผ่อน
"เฮ้ย! วันนี้ไปปาร์ตี้สระน้ำด้วย ถ้าปีหนึ่งไม่ไปถือว่าไม่เคารพรุ่นพี่" ยัดวิ่งมาบอกกลุ่มสาวๆ ที่กำลังถ่ายรูปเล่นกันอยู่
“พวกรุ่นพี่นี่สั่งเก่งจังเนาะ” แอปเปิ้ลเบ้หน้าอย่างไม่ชอบใจ
“ไปๆ เถอะขี้เกียจมีปัญหา” นัวเนียส่ายหัวเบาๆ
“เออ นั่นดิ”
ข้างสระน้ำ เวลาหนึ่งทุ่มสี่สิบนาที
"ชุดน่ารักจังนัวเนีย" แอปเปิ้ลเอ่ยชมเพื่อนสาวคนสนิทที่ผิวขาวสะท้อนไฟวาววับกับชุดว่ายน้ำสุดแสนจะน่ารัก
มุมโต๊ะ
"แม่งนมเล็กดีนะ ขนาดใส่ชุดว่ายน้ำกูยังมองไม่เห็นเนินอกเลย" ยัดเอ่ยขึ้นเมื่อมองเห็นนัวเนียขณะที่ถือแก้วเหล้าในมือแกว่งไปมา
“กูว่าน้องแอปเปิ้ลก็น่ารักดี” เท่แทรกหลังจากมองแอปเปิ้ลอยู่สักพัก
“น่ารักห่าไรปากหมา!” ยัดรีบแย้งอย่างไว
“ไหนวิปครีมกูที่สั่งอะ” หลังจากป๊อกเบิ้ลท้วงถาม ยัดก็หยิบออกมาให้
ป๊อกเบิ้ลคว้าแท่งใส่อาหารที่มีวิปครีมอยู่ด้านใน ก่อนจะจัดการเทหัวเชื้อเหล้าเข้าไปแล้วผสมให้เข้ากัน
"ไอ้ป๊อกเบิ้ลมึงจะแกล้งอะไรอีน้องเตี้ยอีก'' ยัดถามขึ้นทันทีอย่างรู้ทัน
“ไม่ได้ส่งเสียอย่าเสือกสงสัย!”
“ครับ ถุ๊ย!”
“ฮ่าๆ” เท่ส่ายหน้าขณะหัวเราะ
หลังจากผสมเข้ากันดีแล้ว ป๊อกเบิ้ลก็เดินตรงมาหานัวเนียเมื่อสบโอกาสที่แอปเปิ้ลไม่อยู่ด้วย
"ชอบกินขนมหวานไหม"
"ทำไมคะ"
"กูมีวิปครีมมาฝาก"
"ไม่เอาเดี๋ยวอ้วน"
"งั้นกินช็อกโกแลตไหมอ้วนน้อยกว่าวิปครีมนิดหน่อย"
"กิน!" นัวเนียรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยขณะคุยโต้ตอบกับป๊อกเบิ้ล เพราะวันนี้ดูท่าจะกวนตีนน้อยที่สุดแถมยังมีขนมมาฝากด้วย
“อักๆ แค่กๆ”
นัวเนียสำลักเมื่อป๊อกเบิ้ลทำทีเป็นยื่นช็อกโกแลตแท่ง แต่ในตอนที่เธอกำลังจะกัดมันกินกลับถูกอีกฝ่ายฉีดสเปรย์วิปครีมเข้าเสียเต็มปากแทน
"พี่แกล้งหนูอีกแล้วนะ คนบ้า!'' นัวเนียแหวใส่หลังจากตกใจจนรีบผละถอยออกมา
ในห้องครัวหลังสระน้ำเวลาสี่ทุ่ม
"ปวดเยี่ยวว่ะ"
นัวเนียบ่นขณะเดินคลำทางหาห้องน้ำ ไฟสีขาวดวงเดียวก็ดูไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่แถมยังติดๆ ดับๆ
พอมาถึงแม้จะรู้สึกแปลกที่ห้องน้ำค่อนข้างกว้างไปเล็กน้อย แต่ความปวดที่มีมากกว่าจนทนไม่ไหวทำให้เธอปลดปล่อยตรงนี้อย่างไม่ได้คิดอะไรมากมาย
“เฮ้ย!” มีเสียงตะโกนตามหลังมาเมื่อนัวเนียกำลังจะถกกางเกงว่ายน้ำใต้กระโปรงขาสั้นออกขณะกำลังนั่งยองๆ เตรียมปลดเบา
"มึงทำเชี่ยไรเนี่ย" ป๊อกเบิ้ลตกใจเพราะแอบเดินตามมาห่างๆ จนมาเห็นว่าอีกฝ่ายเลี้ยวเข้ามาเยี่ยวในห้องครัวแทนที่จะไปห้องน้ำแทน
"ใครวะ" นัวเนียหรี่ตาเพ่งมองจนเห็นว่าเป็นป๊อกเบิ้ลนี่เอง เป็นบ้าอะไรเล่นตะโกนซะดังเลย
"มึงจะทำอะไร"
"เยี่ยว!"
"นี่มันห้องครัว"
"..."
นัวเนียทรุดตัวลงนั่งพับกับพื้น ศีรษะทุยเล็กผงกลงราวกับคนไร้เรี่ยวแรง
"ไหวปะเนี่ย" ชายหนุ่มเข้ามานั่งย่อตัวลงแล้วถาม เขาไม่คิดเลยว่าหัวเชื้อเหล้าที่ผสมวิปครีมเข้าไปจะออกฤทธิ์แรงขนาดนี้
"หนูหิวน้ำค่ะ ปวดฉี่ด้วยทำไงดี" นัวเนียพูดลิ้นเริ่มจะพันกัน ดวงตาเองก็เริ่มเบลอจนมองเห็นไม่ชัด ตอนนี้มันหนักหัวหน่วงไปหมดจนมึนงงซึมทื่ออย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
"กินน้ำกูไหม...อร่อยนะลองสิ" ป๊อกเบิ้ลแกล้งเย้าหยอกไปแบบนั้น ทว่าดวงตาเล็กๆ เริ่มขยาย พวงแก้มสีแดงพร้อมปากกระจับสีชมพูระเรื่อ อยู่ดีๆ ก็รู้สึกว่าข้อเสนอเขาก็น่าสนใจเหมือนกัน...
"ขอกินหน่อยค่ะ"
"มึงพูดเองนะ...แต่ต้องกินจากหลอดยกดื่มไม่ได้"
"ตกลงค่ะ"
เหมือนเสือโหยเมื่อแผนขย้ำเหยื่อเข้าที่เขาเองไม่รอช้า รีบลุกขึ้นยืนถอดกางเกงฮาวายขาสั้นออก จนท่อนเอ็นหนาดีดผึ่งตั้งชี้โด่ตรงหน้าสาวน้อยทันที
"หลอดพี่ทำไมมันเป็นสีนี้...แถมใหญ่มากด้วย"
"เออ หลอดกูเปลี่ยนสีได้บางวันก็ชมพูบางวันก็สีขาวซีด รีบดูดเถอะน้ำจะออกแล้ว''
"..."
- Writer
