วิศวะกินเด็ก 38 | เป็นห่วง

1673 Words

‘เลิกทำเหมือนหนูพิเศษสำหรับคุณได้แล้ว เพราะสุดท้าย หนูก็แค่คู่นอนของคุณ’ ‘ถ้าไม่ได้คิดอะไร ก็อย่าพูดหรือทำอะไรที่มันทำให้หนูหวั่นไหวเลยนะคะ เห็นแบบนี้แต่ว่าจริงๆ แล้ว หนูหวั่นไหวกับคนง่ายมากเลยนะ’ เขาออกมายืนสูบบุหรี่ข้างนอกระเบียงติดกับห้องนอนคนเดียวหลังจากมิรานอนไปหลับแล้ว คำพูดของเธอก่อนหน้านี้ยังคงดังก้องในหู เขาไม่เคยเก็บคำพูดคนอื่นมาใส่ใจ ได้ยินทีไรปล่อยผ่านตลอด กำแพงที่เคยสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นเกราะป้องกันจากความรู้อ่อนไหวเริ่มบางลงเมื่อมีมิราเข้ามาในชีวิต จุดเริ่มต้นของเขาและเธออาจจะมาจากคืนนั้นที่มีเซ็กซ์ด้วยกัน แต่จริงๆ แล้วเขาเคยเจอมิรามาก่อนหน้านี้… เมื่อสองปีก่อน ปัง! ‘แม่งเอ๊ย!’ เขาสบถคำหยาบเมื่อยกปืนขึ้นเตรียมยิงศัตรู แต่ทว่ากระสุนดันมาหมดเสียก่อน ทำให้ต้องวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนในซอยเล็กๆ พร้อมกับใช้มือกุมแขนข้างที่ถูกยิง วันนี้มาคุยงานแทนพ่อที่บินไปดูงานอยู่ต่างประเทศ ห

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD