“อ้าวชน!”
เสียงแก้วกระทบดังขึ้นอีกครั้ง ทุกคนต่างสนุกกับความเมามายและเรื่องเมาท์มอยกลางวงสนทนา ครั้งนี้คิดว่าอยากจะเมาแท้ๆ แต่จู่ๆ ฉันก็รู้สึกไม่อยากดื่มขึ้นมา จนถึงตอนนี้ก็นั่งดื่มไปแค่สามแก้วเท่านั้น
“เป็นไรวะ ทำไมวันนี้แกดื่มไปนิดเดียวเอง” ลอตเต้เอ่ยถาม
“ไม่สบายตัวอะ เดี๋ยวฉันกลับก่อนดีกว่า”
“เดี๋ยวดิ แกจะกลับยังไงเดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ยุคนี้มันมีบริการที่เรียกว่าแท็กซี่และอีกมากมายนะเพื่อน ฉันโทรเรียกรถได้”
ฉันรู้สึกว่างานวันนี้มันไม่ค่อยสนุกตั้งแต่เริ่มมีอาการอยากอ้วกแล้ว จู่ๆ ก็คลื่นไส้ขึ้นมาแถมยังรู้สึกเหมือนมีไข้อีกทั้งที่ก่อนมายังดีๆ อยู่แท้ๆ
“ฉันไปส่งแกดีกว่าฉันไม่วางใจ”
“แกดื่มไปหลายแก้วแล้วจะไปส่งยังไง ฉันกลับเองได้ไม่ต้องห่วง”
“งั้นฉันนั่งรถไปส่ง” ไอ้เต้ยังคงดื้อ
ฉันเห็นว่ามันกำลังสนุกหรอกเลยไม่อยากขัดจังหวะ อีกอย่างฉันก็โตแล้วกลับคอนโดเองแค่นี้สบายมาก
“มีอะไรกันเหรอ”
ร
