บทที่7 แก้แค้นเมียแต่ง
1539 Words
แม้ว่างานแต่งจะถูกจัดขึ้นใหญ่โตลงข่าวสื่อให้ทุกคนรับรู้ ไม่เว้นพวกพนักงานบริษัทว่าลูกชายของท่านประธานคนปัจจุบันแต่งงานกะทันหันแล้ว แต่ชื่อเจ้าสาวก็ถูกอำนาจครอบครัวฝ่ายนั้นปกปิด จึงไม่มีใครรู้ว่าผู้หญิงโชคดีคนนั้นเป็นใคร มีพวกคนซุบซิบนินทาอาจเป็นเขมิกา นางแบบสาวเคยออกข่าวควงพระเพลิงบ่อยๆ แต่ข่าวลือนั่นก็ซาไป เพราะเขมิกาบินว่อนถ่ายงานต่างประเทศทุกวัน
ผ่านมาหนึ่งเดือนของการแต่งงานแสนข่มขื่น พระเพลิงทำหน้าที่สามีใช้การไม่ได้ ทว่ากลับทำหน้าที่ตำแหน่งกรรมการผู้จัดการใหญ่ของบริษัทได้ดีเยี่ยม และอาทิตย์หน้าต้องรับตำแหน่งทายาทเจ้าพ่อมาเฟีย ทำให้เขาวุ่นกับงานแทบไม่กลับมานอนที่เรือนหอ(ร้าง)
ส่วนขวัญข้าวหัวหมุนกับจำนวนตัวเลขบัญชีที่ผิดปกติจนหอบงานมาทำที่บ้าน ทว่ากลับไม่เห็นหน้าขึ้นชื่อว่าสามี(ในสมรส) ตั้งแต่เข้าพิธีจดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมาย พ่อแม่สามีจองตั๋วบินเที่ยวต่างประเทศหวานแหววสองคน กว่าจะกลับก็ต้นเดือนหน้า
วันนี้ฉายาขอบตาหมีแพนด้าหอบทำงานจากบ้านมาทำที่บริษัทเหมือนเดิม กิน นอน ตื่นมาทำงานหนักหน่วง วนไปอยู่อย่างนี้หนึ่งเดือนเต็ม
“แกเอากาแฟดำไหม เดี๋ยวฉันลงไปซื้อให้”
“ก็ดีเหมือนกัน ตาฉันจะหลับแล้วอิ๊งค์”
“เป็นลูกสะใภ้เจ้าของบริษัทใหญ่โตซะเปล่า แต่กลับทำงานหามรุ่งหามค่ำ” อิ๊งค์ เพื่อนสนิทร่วมงานรู้ใจขวัญข้าวดีที่สุดก้มลงมาสะกิดยิกๆ
“ว่าแต่สามีของแกไม่กลับเข้าบ้านเหรอ นี่แกกับคุณพระเพลิงแต่งงานเป็นผัวเมียกันจริงหรือเปล่าเนี่ย ถึงยอมให้เมียออกมาทำงานงกๆ ทั้งที่ตัวเองออกจะร่ำรวย”
อิ๊งค์กระซิบถามเพื่อนรักคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน เพียงขวัญข้าวไม่บอกว่าจุดประสงค์ของการแต่งงานคืออะไร
“ฉันขอพี่ไฟมาทำงานเองแหละ ถ้าจะให้อยู่บ้านเฉยๆ มันก็ไม่มีอะไรจะทำ อีกอย่างฉันจะได้รู้ไงว่าพี่ไฟแอบหาสาวที่ไหนหรือเปล่า”
ประโยคหลังพูดติดตลก คนอย่างขวัญข้าวไม่จับผิดสามีแอบมีกิ๊กกับสาวอื่น เพราะเราเป็นคู่สามีภรรยาไม่เหมือนคู่คนอื่นอยู่แล้ว
“แกนี่มันเมีย2024เสียจริง ว่าแต่ดอกไม้ช่อโตนั้นของสามีแกเหรอ” อิ๊งค์เพยิดพยักหน้าทางช่อดอกไม้วางไว้บนหน้าโต๊ะทำงานของเพื่อนรัก
พวกพนักงานแผนกอื่นไม่รู้ว่าขวัญข้าวแต่งงานมีสามีแล้ว มีแค่อิ๊งค์คนเดียวได้รับการ์ดเชิญแต่งและเจอเพื่อนของพระเพลิงตามตื้อตามตอแยเธอ พอมีช่อดอกไม้ตามจีบขวัญข้าวก็พอรู้แล้วจับกลุ่มซุบซิบนินทา ซึ่งขวัญข้าวก็ไม่ว่าอะไรและไม่ตอบโต้
“อ้อ ไม่ใช่เขาหรอก”
ตอบมั่นใจ ผู้ชายเกลียดเธอเข้ากระดูกดำอย่างว่าที่เจ้าพ่อมาเฟียพระเพลิงไม่มีทางทำอะไรแบบโรแมนติกได้ด้วยตัวเอง
“นี่ไง ของพ่อเลี้ยงภูนี่น่า แต่งงานมีสามีแล้วยังฮ็อตเหมือนเดิมเลยนะเนี่ยยัยขวัญ”
มีการ์ดเขียนชื่อลงท้ายจึงรู้ของใครส่งมาหน้าโต๊ะทำงานของเพื่อนสนิททุกวัน ไม่เว้นว่าขวัญข้าวแต่งงานก็ยังส่งมาให้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เสมอต้นเสมอปลายจริง
“ตอนงานแต่งพ่อเลี้ยงภูก็มาร่วมงาน ก็น่าจะรู้ว่ายัยขวัญมีสามีแล้ว”
ตอนนี้พวกเธอสองคนมาทำงานก่อนเวลาสิบนาที เพราะฉะนั้นอิ๊งค์ไม่ห่วงว่าพวกพนักงานบริษัทคนอื่นจะล่วงรู้ความลับของสองสามีภรรยาคู่นี้
“พ่อเลี้ยงภูธเนศเขาส่งดอกไม้มาแสดงความยินดีต่างหาก ไม่มีอะไรเกินเลยหรอก ฉันแค่สนิทกับน้องลินินเอง”
“น่าเสียดายพ่อเลี้ยงภูมีลูกติดแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันขอรุกจีบเขา แต่หนูลินินคงอยากได้แกไปเป็นแม่เลี้ยงคนใหม่มากกว่า” อิ๊งค์แซวเพื่อนสนิท อยากให้บรรยากาศทำงานไม่เครียด
“ยัยอิ๊งค์! พ่อเลี้ยงภูมีครอบครัวแล้ว แกน่ะควรเคลียร์กับอีกคนหนึ่งมากกว่า โน้น” มองเห็นคนแนะนำตัวเป็นเพื่อนสนิทของสามีเธอ อิ๊งค์ทำหน้าเหมือนกินยาขม
“ไม่เอา ฉันยังไม่อยากเจอหน้าอีตาชีกอนั้น”
และไม่ทันเสียแล้วเมื่อสองเท้าของเมฆ เจ้าของผับชื่อดังใจกลางเมืองกรุงเทพฯ เสือเจ้าชู้ตัวพ่อถือช่อดอกไม้ใหญ่เบ้อเริ่มกว่าช่อดอกไม้ของพ่อเลี้ยงภูธเนศตรงมาทางผู้หญิงคนหมายปองจะจีบ
“สวัสดีครับคุณอิ๊งค์คนสวยของผม”
ดูเหมือนเมฆจะได้ยินเสียง ‘แหวะ’ ของอีกฝ่ายนึกอยากเลี่ยนกับคำพูดหวานหู ทว่าเขาคิดในใจว่าผู้หญิงทำแบบนี้แปลว่าผู้หญิงรัก และหน้าด้านหน้าทนจีบเธอต่อหน้าเมียเพื่อน
“มาทำไม?”
“ผมก็มาตามหัวใจตัวเองเรียกร้องนะสิครับ”
“ขอโทษนะคะคุณเมฆ แต่บังเอิญฉันเกลียดดอกไม้นี้มาก ช่วยเอามันกับคุณกลับไปด้วยนะคะ”
“อ้าว แต่เมื่อกี้แกก็ยังจับดมช่อดอกไม้ของฉันเลยนี้ แถมยังเอ่ยปากชมว่ากลิ่นหอมด้วย” ขวัญข้าวหันหน้ามองเพื่อนอย่างไม่เข้าใจอารมณ์หญิงของอิ๊งค์
“ยัยขวัญ!”
ดวงตาของเพื่อนส่งมาทำเอาขวัญข้าวนึกกลัวพรั่นพรึง ไม่พูดขัดคอแล้ว ขอตัวทำงานต่อ
“ถ้าคุณอิ๊งค์ไม่ชอบดอกไม้นี้จริง ผมเอาไปทิ้งก็ได้ครับ” เมฆทำหน้าละห้อย ช่อดอกไม้ช่อนี้เป็นหมันเสียแล้วหรือเนี่ย
“เอาไปทิ้งทำไมเสียดายของ อิ๊งค์เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าหาดอกไม้มาปักใส่แจกันอันเก่าพอดี” อิ๊งค์กลัวเสียหน้ารีบเอาช่อดอกไม้จากมือของเขาแล้วเชิงไล่ผู้ชายตามตื้อจีบไปให้พ้นๆ หน้า
“ขอบคุณครับ เย็นนี้ถ้าคุณอิ๊งค์ไม่รังเกียจ ไปกินข้าวเป็นเพื่อนผมหรือเปล่าครับ”
“การที่ฉันยอมรับช่อดอกไม้ของคุณเมฆ มันไม่ได้หมายความว่าฉันจะยอมนัดเดตกับคุณ!” อิ๊งค์ตอกกลับใส่อีกฝ่ายจนหน้าแตกหงายเงิบ หมอไม่รับเย็บหลายเข็ม
เมฆหน้าเจื่อน เสียหน้าถูกผู้หญิงหมายปองเท แต่ถึงยังไงเขาก็ไม่ถอยใจ ขวัญข้าวหันมาเอ่ยถามจุดประสงค์ที่เพื่อนสนิทสามีมาที่นี่ คงไม่ใช่เพราะส่งช่อดอกไม้ให้อิ๊งค์อย่างเดียวแล้วเดินกลับคอตกเหมือนหมาหงอยเหมือนที่เคยทำทุกเช้า
“ผมมาส่งไอ้ไฟย้ายมาทำงานแทนที่นี่ครับก็เลยว่าจะกลับเลย คุณขวัญยังไม่รู้เหรอครับว่ามันได้รับความไว้วางใจจากพวกผู้ใหญ่และพ่อของมันเลื่อนขั้นตำแหน่งเป็นเจ้านายของคุณขวัญเรียบร้อยแล้ว”
“เขาไม่เคยบอกขวัญเรื่องนี้หรอกค่ะ”
ขวัญข้าวชินชาจนแทบไม่รู้สึกรู้สาอะไร หนึ่งเดือนเจอหน้าสามีคนนี้ยากมาก เหมือนพระเพลิงจงใจหลบหน้าเธอ
“ขวัญข้าว ท่านประธานคนใหม่เรียกให้ขึ้นไปข้างบนห้องทำงานของท่านด่วน” เสียงเรียกของหัวหน้าแผนกการบัญชีฝ่ายการเงินเก่าแก่ของที่นี่ทำให้บทสนทนาของทั้งคู่หยุดชะงัก
“ขวัญขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ ส่วนเรื่องที่คุณเมฆตามจีบยัยอิ๊งค์ เพื่อนของขวัญ ยังไงก็สู้นะคะ ยัยอิ๊งค์เป็นคนปากแข็งใจอ่อน แกล้งเล่นตัวไปแบบนั้นแหละค่ะ”
“ผมพยายามเต็มที่อยู่แล้วครับ”
เมฆมีสายตาอันหลักแหลมเฉียบคม พกความมั่นใจเต็มเปี่ยมว่าหน้าตาเขาดีกว่าเพื่อนพระเพลิงหลายเท่า มีหรือสาวคนไหนจะไม่หวั่นไหว
09.00 น. เป็นเวลาเริ่มงาน
ขวัญข้าวแปลกใจว่าทำไมท่านประธานคนใหม่ต้องเจาะจงสาวพนักงานบัญชีที่ไม่เกี่ยวกับหน้างานโดยตรงอย่างเธอขึ้นไปหาเป็นการส่วนตัว และต่อมาความสงสัยก็ถูกกระจ่างเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาอันทรงเสน่ห์หันมาส่งยกยิ้มสุภาพ ทักทายราวกับรู้จักเธอดีกว่าใคร
“พี่ไฟ!”
พระเพลิงควบคุมการดูแลบริษัทหลายกิจการใหญ่โตก็จริง ทว่าบริษัทเกี่ยวกับสายการบินและเธอเป็นแค่พนักงานดูแลเรื่องรายได้ตลอดปี เกี่ยวกับจำนวนตัวเลข ไม่เคยยุ่งเกี่ยวตำแหน่งเจ้าของกิจการหลักทรัพย์สักครั้ง พอเห็นหน้าเขาก็เดาออกว่าคิดใช้งานเธอเพื่อแก้แค้นเรื่องพี่ชาย
“เซอร์ไพรส์คุณภรรยา”
“ท่านประธานคนใหม่เรียกดิฉันขึ้นมาที่นี่มีธุระอะไรไม่ทราบคะ”
ขวัญข้าวเหมือนยินเสียงขึ้นจมูกคล้ายกับว่าไม่พอใจของท่านประธานคนใหม่ พระเพลิง อัครวารินทร์หรือตอนนี้กลายเป็นพระเพลิง ปาร์ค เจ้าพ่อมาเฟียรุ่นสองเพิ่งรับตำแหน่งนี้มาไม่นาน เขาไม่ชอบที่ภรรยาแต่งทำสีหน้าเย็นชาและแทนตัวเองว่า ‘ดิฉัน’
“ไม่ได้เจอกันตั้งหนึ่งเดือน เรียกผัวว่าท่านประธาน เรียกตัวเองแทนดิฉัน ช่างเป็นเมียที่แสนดีประเสริฐเสียจริง ที่นี่เขาไม่ได้อบรมพนักงานเหรอว่าให้ทำตัวมีมารยาทกับเจ้านาย แต่ว่าบางคนก็ไม่มีพ่อแม่สั่งสอน!”
“....”
“อยากถูกไล่ออกหรือไง!”
- Writer
