EP.1 จุดเริ่มต้น
1683 Words
มันเริ่มขึ้นจากตรงไหนกัน อะไรที่ทำให้เราทั้งคู่ถลำลึกได้ขนาดนี้ จะเป็นเพราะวันที่ฉัน ‘เมา’ หรือเป็นเพราะ ‘เขา’ เข้ามาทำให้ฉันหวั่นไหวกันแน่ ฉันไม่สามารถ ‘ลืม’ เขาได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว
“ไปได้แล้วดาว”
“ค่ะ พ่อ”
ร่างบางหันมองคอนโดที่มักจะมาใช้เวลาด้วยกันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะก้าวขาขึ้นรถตามผู้เป็นพ่อไป เธอไม่สามารถทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายไปมากกว่านี้ได้อีกแล้ว
“ถ้าแกเชื่อฟังฉันแต่แรกมันจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับแก รวมทั้งแม่ของแกด้วย”
“.....”
“แกเลือกได้ดาว แต่แกเลือกผิดเอง”
ใช่ ฉันตัดสินใจพลาดครั้งหนึ่งแล้วและเป็นคนทำให้คนที่ฉันรักตกอยู่ในอันตรายทั้ง 2 คน
ฉันนั่งเงียบตลอดระยะทางที่มุ่งตรงกลับไปที่คฤหาสน์ สถานที่ที่เปรียบเหมือนนรกสำหรับฉัน อุตส่าห์หนีไปอยู่ข้างนอกได้ตั้งนานสุดท้ายก็ต้องกลับมาที่นี่จนได้
ใบหน้าสวยอดยิ้มเยาะตัวเองไม่ได้ ดิ้นรนแค่ไหนก็ไม่อาจหนีพ้นเงื้อมมือคนตรงหน้าได้เพราะเขามีตัวประกันที่ทำให้ฉันต้องยอมทุกอย่างแถมตอนนี้ฉันยังเป็นแหล่งข้อมูลชั้นดีให้เขาเพื่อเล่นงานศัตรูอีก เขาไม่มีทางยอมปล่อยฉันให้หลุดมือไปแน่ ๆ
“พ่อคิดจะทำอะไรถึงได้ใช้แม่บีบหนูแบบนี้”
ฉันตัดสินใจถามขึ้นถึงแม้จะรู้คำตอบอยู่แล้วก็ตาม
“แกไม่จำเป็นต้องรู้ แกมีหน้าที่ทำตามที่ฉันบอกเท่านั้น”
ฉันลอบหัวเราะเบา ๆ
“พ่อคงไม่เคยคิดว่าหนูเป็นอย่างอื่นนอกจากเครื่องมือสินะ”
“แล้วแต่แกจะคิดแต่ถ้าแกยังรั้นที่จะไม่ทำตามที่ฉันบอก ฉันจะทำให้คนที่แกรักต้องเจ็บ”
“พ่อ!”
“แกก็รู้ว่าฉันทำได้อย่างที่พูดจริงไหม สงบปากสงบคำไปซะ”
ฉันเลือกที่จะเงียบเพราะรู้ว่าคนร้ายกาจแบบพ่อทำได้อย่างที่พูดจริง ๆ ฉันไม่อยากให้ใครต้องมาเดือดร้อนเพราะตัวเองอีกแล้วและถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับ ‘เขา’เด็ดขาด
แต่ทำไงได้เรื่องมันเกิดไปแล้วและฉันก็รักเขาไปแล้วเหมือนกันเพราะฉะนั้น ฉันก็จะปกป้องเขาตามแบบของตัวเอง!
ถึงแม้ว่ามันจะต้องแลกมาด้วยอิสรภาพของฉันก็ตาม
หลายเดือนก่อนหน้า
ผู้คนมากมายต่างโยกกายอยู่กลางแสงสี ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ต่างกับ ดาว ที่เอาแต่นั่งดื่มที่เคาท์เตอร์บาร์
เหล้าสีสวยถูกยกดื่มอย่างต่อเนื่อง จนบนโต๊ะเต็มไปด้วยแก้วเปล่า มือเรียวสวยเอาแต่ยกดื่มเหล้าไม่สนใจชายตามองใครทั้งนั้น
ต่างกับคนรอบ ๆ ตัวเธอที่เหล่มองมาเป็นระยะ ๆ เธอสวยจนหนุ่ม ๆ ในผับอยากจะเข้ามาทัก แต่ด้วยท่าทีที่ไม่สนใจใคร ทำให้ไม่มีคนกล้าเข้าหาแม้แต่คนเดียว
ยิ่งวันนี้เธอแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีแดงสดเปิดโชว์ไหล่ขาว คอใส่โชคเกอร์กุหลาบสีแดงเข้าชุดกัน มันยิ่งขับผิวขาว ๆ ให้น่ามองมากขึ้น
ใครที่เดินผ่านตรงที่เธอนั่งเป็นต้องเหลียวหลังมองกันทุกคน ไม่เว้นแม้กระทั่งหนุ่มเพลย์บอยมากเสน่ห์อย่าง เทวา จนเขาอดเข้าหาไม่ได้
“ผมขอนั่งด้วยนะครับ”
ดารารินทร์หรือดาว หันไปมองหน้าเจ้าของเสียงแล้วพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาติ ก่อนจะหันมาสนใจแก้วเหล้าในมือตัวเอง
เมื่อเห็นว่าเธอยังคงไม่สนใจรอบตัว เทวาที่เข้ามาขอนั่งข้าง ๆ ก็ถือโอกาสนี้สำรวจเธอเงียบ ๆ
เธอเป็นคนที่สวยมาก ใบหน้ากลมมนได้รูป ริมฝีปากบางเฉียบ แต่งด้วยเครื่องสำอาง ไม่มาก ไม่น้อยจนเกินไป แก้มขาว ๆ แดงระเรื่อจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่หญิงสาวยังคงดื่มไม่หยุด
สวย สวยจริง ๆ
เพลย์บอยแบบเขาชอบของสวย ๆ งาม ๆ เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เธอสะดุดตาตั้งแต่แรกเห็นทำให้เขายิ่งอยากได้แต่เหมือนเธอจะไม่ง่ายอย่างที่คิด ขนาดมานั่งข้าง ๆ เธอยังไม่แม้แต่จะหันมามองด้วยซ้ำ
แบบนี้ค่อยน่าสนุกหน่อย
เทวาคิดในใจก่อนจะสั่งเครื่องดื่มของตนเองมาบ้าง เขาเรียกพนักงานให้มารับออเดอร์พร้อมกระซิบบอกพนักงานไว้ด้วยว่า
“ของผู้หญิงคนนี้คิดเงินที่ผมนะ”
พนักงานพยักหน้ารับก่อนจะถอยไปทำหน้าที่ของตัวเอง
เครื่องดื่มมึนเมาถูกเสริฟมาเรื่อย ๆ ดาวที่ยกแก้วดื่มพร้อมทำหน้าครุ่นคิดไปด้วยไม่มีท่าทีจะเมาแต่อย่างใด
แม้แต่คนคอแข็งอย่างเขายังอดแปลกใจไม่ได้จนผ่านไปอีกนับชั่วโมง ร่างบางก็เริ่มประคองตัวเองไม่อยู่ดูท่าคงจะเริ่มเมาแล้ว
ดาวลุกขึ้นเตรียมจะกลับเมื่อเห็นว่าถึงลิมิตของตัวเองแล้ว แต่เธอดันลุกไวเกินไปเลยเซล้มไปนั่งตักคนข้าง ๆ เข้าซะได้
เทวารีบรับร่างนั้นมากอดไว้แอบสูดดมกลิ่นกายสาวไปด้วย นอกจากจะสวยแล้วยังตัวหอมอีกแบบนี้ยิ่งน่าลิ้มลอง
“เป็นอะไรไหมครับ”
น้ำเสียงชวนหลงใหลถามเธอเบา ๆ ดาวเงยหน้ามองคนที่ล้มทับถึงภาพคนตรงหน้าจะเบลอไปบ้างแต่เธอก็รับรู้ได้ถึงออร่าความหล่อของเขา
“ขอบคุณค่ะที่ช่วย”
“เดี๋ยวผมช่วยดีกว่าครับ”
เมื่อเห็นท่าทางเธอไม่ค่อยดีเขาก็อาสาช่วยเธอทันที ถึงแม้ว่าจะอยากได้เธอมากแค่ไหนแต่เขาก็ไม่ฉวยโอกาสกับคนเมาแน่นอน
เพราะแบบนั้นมันไม่สนุก
ร่างบางถูกเทวาประคองไปที่รถตอนนี้เธอแทบไม่มีสติแล้ว จนเทวาต้องเปลี่ยนจากประคองมาเป็นโอบเอวไว้ กว่าจะถึงลานจอดรถก็ทุลักทุเลพอสมควรเลยแถมพอจะหันมาถามว่ารถเธออยู่ไหนเธอก็ดันหลับไปซะอีก
“อะไรว่ะเนี่ย กินก็ไม่ได้กิน แถมยังต้องมาดูแลอีก”
ร่างสูงถอนหายใจออกมาพร้อมกับบ่นเบา ๆ ก่อนจะตัดสินใจพาเธอไปที่คอนโดตัวเอง
รถแมคลาเรนสีดำขลับพุ่งทะยานไปบนท้องถนนโดยมีเทวาที่เป็นคนขับพาร่างไร้สติของดาวไปยังคอนโดของตัวเอง เขาเหลือบมองเธอเป็นระยะ ๆ พอเห็นว่าอีกฝ่ายห่อไหล่ด้วยความหนาวมือหนาก็เอื้อมไปลดแอร์ให้โดยอัตโนมัติ
แม้ว่าจะอยู่ในสภาพหลับใหลทว่าเธอยังคงสวยอยู่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแถมแก้มแดง ๆ นั่นยังน่าฟัดจนเขาแทบอดใจไม่ไหว
เทวาหักห้ามใจไม่ให้รังแกคนเมาก่อนจะเลี้ยวรถไปจอดที่คอนโดตัวเอง แล้วอุ้มร่างไร้สติของดาวขึ้นมาพาไปยังห้องนอนของเขา ลูกน้องที่อยู่ใกล้ ๆ ทำท่าจะเข้ามาช่วยแต่เขาส่ายหน้าห้ามไว้
เขาอุ้มเธอเดินลิ่วไปยังห้องนอนวางร่างบางไว้บนเตียงก่อนจะถอยออกมา
“เวรจริง ๆ กะว่าจะได้กินซะหน่อย ทำไมต้องมาดูแลคนเมาว่ะเนี่ย”
เทวาบ่นพึมพำออกมาแล้วเดินหายไปในห้องน้ำ เขาไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เผื่อเธอตื่นจะได้ให้คนไปส่งที่บ้าน
ดาวปัดผ้าที่มาลูบตัวอย่างรำคาญ ก่อนจะปรือตามองไปรอบ ๆ พอเห็นว่าไม่ได้อยู่ที่ห้องของตัวเองเธอก็พยายามจะลุกขึ้น
“นอนพักก่อนเถอะ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก”
เสียงใครน่ะ
ดาวหันหน้าไปตามเสียงก่อนจะสบตาเข้ากับดวงตาคมคู่หนึ่งที่จ้องมองมาพอดี
“คุณเป็นใคร...”
“ผมชื่อเทวา คุณล่ะ”
“ดาว...”
“เอาล่ะคุณดาว คุณนอนพักก่อนได้นะถ้าไหวผมจะให้ลูกน้องไปส่ง”
“คุณ....หล่อมาก”
คำพูดนั้นทำให้เทวาชะงักต้องเมาขนาดไหนถึงได้พูดแบบนั้นออกมา
“คุณเมามากนะ รู้ตัวไหม”
“คุณอยากนอนกับฉันไหม?”
แทนที่จะตอบคำถามเขาเธอกลับถามสิ่งที่น่าปวดหัวกลับมาแทน เหยื่อมาอยู่ตรงหน้าขนาดนี้ใครจะไม่อยากบ้างแต่เขาไม่อยากรังแกคนเมาเท่าไหร่นัก เมื่อเห็นว่าอีกยังทำท่าลังเล แขนเรียวก็เป็นฝ่ายคล้องคอเขาลงมาหาเองก่อนจะจูบเข้าที่ริมฝีปากหนา
เทวาเองก็อยู่ในสภาพมึนเมาไม่น้อย ยิ่งใกล้กันแบบนี้กลิ่นกายสาวยิ่งกระตุ้นเสือแบบเขาได้ง่ายดายจากที่จะหักห้ามใจก็กลายเป็นคล้อยตาม
เรียวลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปในริมฝีปากบางดูดดึงความหวานจนคนตัวเล็กหอบหายใจกระเส่าแทบจะขาดใจไปกับจูบนั้น มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างสัมผัสอกอวบอย่างหิวกระหาย ดาวส่งเสียงครางอื้อ~อยู่ในลำคอเบา ๆ
เทวาถอนจูบออกซุกไซ้จมูกโด่งไปตามลำคอขาวดูดเม้มจนเกิดรอยคิสมาร์คเต็มไปหมด ดาวเชิดหน้าขึ้นให้อีกฝ่ายทำตามใจอย่างไร้สติ
ตอนนี้ไม่รู้แล้วว่าเธอเมาเหล้าหรือเมาอะไรกันแน่ เทวาเงยหน้าสบตาคู่สวยดวงตากลมโตฉ่ำวาวไปด้วยพิษใคร่
ตอนนี้ไม่มีใครหักห้ามใจอีกแล้วในเมื่อเธอเป็นฝ่ายเสนอ เขาก็จะสนองให้เธออย่างถึงใจเอง
“อย่ามาเสียใจทีหลังล่ะ”
เขาจะกินไม่ให้เหลือเลย ตื่นมาอย่ามาโวยวายทีหลังก็แล้วกัน เพราะเธอเป็นฝ่ายเริ่มเอง
- Writer
