EP.2 คนฉวยโอกาส
1693 Words
ปวดหัวจัง
ดาวตื่นมาเช้าของวันรุ่งขึ้นด้วยอาการแฮงค์ ไม่รู้เลยว่าดื่มไปมากแค่ไหนถึงได้เมาจนไม่รู้ว่ากลับห้องมาได้ยังไง ร่างบางลืมตาสำรวจไปรอบ ๆ
“ทำไมห้องฉันมันแปลก ๆ ....”
เธอบ่นพึมพำออกมาก่อนจะหลับตาลงอีกรอบแล้วพยายามตั้งสติ
‘สวบสาบ’
เสียงคนข้าง ๆ ขยับตัวทำให้ดาวลืมตาอีกรอบอย่างตกใจ
ใครมานอนบนเตียงกับเธอ??
เธอหันขวับไปมองรอบตัว เมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าตาดีนอนกอดเธอในสภาพที่ไม่ใส่เสื้ออยู่ก็ยิ่งตกใจไปใหญ่
ร่างบางรีบสำรวจตัวเองทันที เมื่อเห็นว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้นเหมือนกันเธอก็กรีดร้องออกมาทันที
“กรี๊ดดด”
เทวาที่หลับอยู่สะดุ้งตื่นเพราะเสียงแหลมที่หวีดร้องขึ้นมา เขาตื่นมาแบบงง ๆ ยังไม่ทันจะได้ตั้งสติหรืออธิบายอะไร หมอนนุ่ม ๆ ก็โดนปาอัดหน้าเขาเต็มเปาตามด้วยฝ่ามือเล็ก ๆ ที่ระดมตีเขาไม่หยุด
“โอ๊ยยยย เดี๋ยวสิ!เป็นบ้าอะไรเนี่ย”
เทวาพยายามป้องกันตัวแต่ไม่รู้อีกฝ่ายไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนา
“นายมันคนฉวยโอกาส ไอ้เลว”
“ตั้งสติแล้วฟังก่อนได้ไหม โอ๊ยย”
‘เพียะ เพียะ!’
“เธอ! มันเจ็บนะ ข่วนทำไมเนี่ย โอ๊ยยย”
“ไม่ ฉันไม่อยากฟังอะไรจากนาย ไอ้เลว”
เสียงฝ่ามือกระทบเนื้อดังไปทั่วห้อง เธอตีอีกฝ่ายจนเขาต้องกระโดดหนีลงจากเตียงไปยืนห่าง ๆ ก่อนจะรีบลุกไปแต่งตัวและออกไปจากที่นี่
เทวาพยายามจะออกมาอธิบายแล้วทว่าก็ยังช้ากว่าหญิงสาว เธอคว้ากระเป๋าพร้อมกับวิ่งออกไปจากห้องเขาแล้วพอตามออกมาเธอก็ขึ้นแท็กซี่ไปแล้ว
เทวาเลยได้แต่ยืนหัวเสียอยู่อย่างนั้น
“เวรเอ้ยยย คนอะไรตัวเล็ก วิ่งไวแถมยังแรงเยอะอีก อึก เจ็บชิบ”
เขาก้มลงสำรวจตัวเอง ก็พบว่ามีแต่รอยฝ่ามือและรอยเล็บที่หญิงสาวฝากไว้เป็นของต่างหน้า บางรอยมีเลือดออกซิบ ๆ ด้วย
“เอาไงดีว่ะเนี่ยกู”
Dararin Talk
บ้าที่สุดเลยนี่ฉันเมาแล้วไปนอนกับคนแปลกหน้างั้นเหรอ
บ้า บ้า บ้า บ้าที่สุด! ไอ้คนฉวยโอกาสนั่นด้วย โอ้ยยยยย จะทำไงดีเนี่ย
ฉันนั่งตีอกชกหัวตัวเองไปตลอดทางที่กลับคอนโดตัวเอง เมื่อคืนกะว่าจะไปนั่งดื่มชิล ๆ ไหงถึงไปจบบนเตียงได้เนี่ย
ฉันพยายามตั้งสติแล้วนึกถึงเรื่องเมื่อคืนแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก จำได้แค่เขามาขอนั่งดื่มข้าง ๆ หลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย
พอมาถึงคอนโดฉันก็รีบจ่ายเงินแล้วกลับขึ้นห้องทันทีดีที่วันนี้ไม่มีเรียน ไม่งั้นฉันต้องหอบร่างเน่า ๆ นี่ไปเรียนแน่ ๆ
ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด ฉันเลยเลือกที่จะไปอาบน้ำทำความสะอาดตัวเองก่อนแต่พอเข้ามาในห้องน้ำแล้วมาส่องกระจกก็ทำเอาอยากจะกลับไปข่วนหน้าไอ้หมอนั่นอีกสักรอบ
ว่าแล้วว่าทำไมแท็กซี่ถึงมองฉันด้วยสายตาแปลก ๆ ไอ้บ้านั่นเล่นฝากรอยคิสมาร์คไว้เต็มคอฉันเลย!
“โอ้ยยยย อิตาบ้า”
ฉันได้แต่เข่นเขี้ยวอยู่หน้ากระจก ทำไงได้ เมาเอง พลาดเอง โทษใครไม่ได้
แต่ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกเจ็บน้องน้อยเลยล่ะ เคยได้ยินมาว่าครั้งแรกมันเจ็บมากนี่น่า หรือว่า.....ของอีตานั่นมันเล็กจนฉันไม่รู้สึกเจ็บ?!
นอกจากจะซวยไปนอนกับคนแปลกหน้าแล้ว ฉันยังเสียซิงให้คนไม่ได้เรื่องด้วยงั้นเหรอ นี่มันแย่ที่สุดเลย!
คอยดูนะ ถ้าเจอกันอีก ฉันจะฝากรอยเล็บไว้บนหน้าเขา!!
End Dararin Talk
»»»»««««
“ฮัดชิ่ว”
คนที่ถูกเอ่ยถึงจามดังลั่นห้องทำงานจนทิวเทพผู้เป็นพี่ชายต้องหันมองหน้า
“ไม่สบาย?”
“เปล่า สงสัยสาวบ่นหา”
“เมื่อไหร่จะเลิกเสือซะที แม่จะหัวใจวายแล้วนะ”
“โธ่พี่ เดี๋ยวผมก็หยุดเองล่ะ ไม่ต้องห่วง ผมป้องกันอย่างดี”
“อืม เย็นนี้แม่บอกให้เข้าบ้านไปจัดการรอยที่คอหน่อยก็นะ”
“คร้าบ ๆ รู้แล้ว ๆ ”
เทวารับปากทีเล่นทีจริงจนทิวเทพอดส่ายหัวให้ไม่ได้
“แล้วเรื่องที่ให้ไปสืบล่ะ ได้เรื่องไหม”
“ยังเลยพี่ มันเนียนมาก มากซะจนคนของเรายังไม่มีข้อมูลอะไรเลย”
“อืม ไม่แปลก”
“พี่คิดจริง ๆ เหรอ ว่าในแก๊งเรามีหนอน”
“ใช่ พี่ส่งให้คนไปดูทิชาอยู่ห่าง ๆ แม้แต่เธอยังไม่รู้ ทว่าคนพวกนั้นถูกจัดการหมดซึ่งคนที่รู้เรื่องนี้มีแค่คนในแก๊งเราเท่านั้น”
“น่าสงสัยงั้นสิ”
“ใช่”
“พี่สงสัยใครเป็นพิเศษหรือเปล่า”
ทิวเทพวางปากกาลงแล้วทำสีหน้าครุ่นคิด เทวามองเขาด้วยความหวาดหวั่น เขารู้ดีว่าพี่ชายเขาเป็นคนยังไง ตอนเด็ก ๆ เขาเคยโดนรุมกระทืบพี่ชายเขารู้เข้าก็ฟิวส์ขาดเดินบุกเข้าไปในห้องเรียนพวกนั้นแล้วกระทืบอีกฝ่ายจนเกือบตายมาแล้ว
แม้ว่าทิวเทพจะเป็นคนอ่อนโยนแต่ถ้ามาแตะครอบครัวเขา เขาจะไม่มีทางให้อภัยเด็ดขาด
“ใครที่พี่สงสัย บอกได้ไหม?”
“ได้ แต่แกต้องรับปากว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครแม้แต่พ่อ”
“พ่อด้วยเหรอ”
“ใช่ เราจะจัดการเรื่องนี้กันเอง คนรู้น้อยยิ่งดี”
“ก็ได้ ผมจะไม่บอกพ่อแล้วกัน”
“ก็ดี คนที่พี่สงสัยคือ......”
ทิวเทพเอ่ยชื่อคน ๆ หนึ่งออกมา ซึ่งนั่นทำให้เทวานั่งนิ่งอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน
“พี่ นั่นมันคนเก่า คนแก่ของเราเลยนะแถมตำแหน่งยัง...”
เขาพูดออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ใช่ ถึงไม่อยากให้บอกพ่อไง”
ตำแหน่งในแบล็คดรากอนหลัก ๆ มีอยู่ 4 ตำแหน่งที่สำคัญ ๆ คือ
1.หัวหน้าแก๊ง
2.รองหัวหน้าแก๊ง
3.หัวหน้าฝ่ายความปลอดภัย
4.หัวหน้าฝ่ายข่าวกรอง
ซึ่งตอนนี้ทิวเทพและเทวาเป็นหัวหน้าแก๊งกับรองหัวหน้าแก๊ง ส่วนนนท์เป็นหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยและคนที่เป็นหัวหน้าฝ่ายข่าวกรองคือคนที่ทิวเทพสงสัย ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริง ไม่แปลกที่ข้อมูลฝ่ายเขาจะรั่วไหลออกไปได้
“มันชักจะไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ แล้วนะ”
“ใช่ แถมยิ่งปล่อยนาน ยิ่งจะแย่ไปกว่านี้”
“แล้วถ้ามันเป็นเรื่องจริงตามที่พี่คิด พี่จะทำยังไงต่อ?”
“....”
“พี่คงไม่คิดจะใช้กฎนั้นใช่ไหม....”
“ถ้ามันจำเป็นเราก็ต้องทำ เทวา”
หลังจากเงียบไปสักพักทิวเทพก็พูดมันออกมาด้วยสีหน้าไม่เต็มใจเท่าไหร่นักถึงแม้จะเป็นคนทรยศแต่ก็ใกล้ชิดจนผูกพันไปแล้ว
“เอาตามที่พี่เห็นสมควรเถอะ ผมเข้าใจ...”
“อืม เราจะจัดการเรื่องนี้ให้เงียบที่สุด ก่อนที่อีกฝ่ายจะรู้ตัว”
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็นั่งปรึกษากันอีกหลายเรื่องจนเทวาลืมเรื่องของดาวไป
ตกเย็น สองพี่น้องก็กลับไปบ้านเพื่อทานข้าวกับพ่อและแม่ เทวาได้เจอกับทิชาครั้งแรก เขารู้ได้ทันทีว่าทำไมทิวเทพถึงได้แต่งงานกับเธอ
ทิชาเป็นคนน่ารัก จิตใจดี ถึงจะมีมุมซื่อ ๆ เยอะไปหน่อยก็เถอะ พอเสร็จแล้วเทวาก็ขอตัวกลับคอนโดตัวเองก่อน ตอนแรกตั้งใจจะค้างที่บ้านแต่พรุ่งนี้เขามีธุระต้องไปจัดการเลยคิดว่าไปค้างคอนโดน่าจะสะดวกกว่า
“ผมกลับก่อนนะครับแม่”
“กลับคอนโดนะ ไม่ใช่ไปหิ้วสาวมานอนด้วย”
“โธ่แม่ ผมไม่เคยพาใครขึ้นคอนโดเลยนะ”
ใช่แล้ว เทวามีกฎของตัวเองอยู่ ถ้าเขาจะกินเขาจะไม่พาไปที่คอนโดเด็ดขาดเรียกได้ว่าดาวเป็นผู้หญิงคนแรกเลยก็ว่าได้ที่ได้เข้าคอนโดเขา
“ให้มันจริง แล้วก็ลด ๆ ลงหน่อยเถอะ แม่ขอล่ะ”
“จะพยายามนะครับ”
“ไปเถอะขับรถดี ๆ นะลูก”
เทวาร่ำลาผู้เป็นแม่เสร็จก็ขึ้นรถขับมุ่งตรงไปที่คอนโดตัวเองลูกน้องที่เขาสั่งงานไว้รอรายงานเขาอยู่
“ได้เรื่องหรือยัง เร็น?”
เร็น เป็นลูกน้องคนสนิทของเขาทั้งคู่เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ พ่อแม่ของเร็นเสียไปนานมากแล้ว เร็นเลยอุทิศทั้งชีวิตเพื่อดูแลเทวาและแก๊งแบล็คดรากอน
“ได้แล้วครับนาย นี่ครับข้อมูลที่นายอยากได้”
“ดี ไปพักเถอะ”
“ครับ”
เทวายิ้มออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อได้ข้อมูลของหญิงสาวคนเมื่อคืนมาเขาไล่อ่านประวัติเธอช้า ๆ
เธอชื่อ ดารารินทร์ เพียงไพศาล หรือเรียกสั้น ๆ ว่าดาว อายุ 22 ปี เรียนที่มหาลัย G ปี 3 เพื่อนสนิทของทิชา ลดา และน้ำชา สถานะคือโสดสนิท แต่เป็นที่หมายปองของหนุ่ม ๆ เธอเป็นดาวคณะด้วยแต่อุปนิสัยที่ดูเหมือนหยิ่งทำให้คนไม่กล้าเข้าหา รวมทั้งไม่ชอบสุงสิงกับชายใครไหนเลยด้วย
“นึกว่าเป็นแม่เสือสาวซะอีก”
เทวาพูดออกมา เล่นข่วนเขาลายทั้งตัวขนาดนั้นไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าเป็นลูกแมวไม่ใช่เสือ
“เอาไงดี แวะไปทักทายดีไหม มีของต้องเอาไปคืนด้วยนี่”
เขาหยิบบัตรนักศึกษาที่เธอทำร่วงไว้มาเคาะกับโต๊ะทำงาน เพราะเธอรีบร้อนออกไปจนลืมสิ่งนี้ไว้เขาเลยให้คนสืบหาประวัติได้อย่างง่ายดาย
“ชักสนุกแล้วสิ หวังว่าเจอกันอีกจะไม่กัดฉันนะ ดาว”
- Writer
