EP.3 เจอกันอีกครั้ง

1819 Words

มหาลัย G “หายไปไหนเนี่ย วันนี้ต้องใช้ด้วย” ดาวบ่นพึมพำพร้อมกับรื้อกระเป๋าหาบัตรนักศึกษา เธอนึกว่าตัวเองเอามาด้วยแล้วเลยไม่ได้เช็คก่อนออกมาจากคอนโด พอมาถึงมหาลัยจะหยิบออกมาใช้ก็ดันหาไม่เจอซะงั้น “หาอะไรอยู่เหรอครับ?” เสียงเรียกนั้นทำให้เธอชะงัก มันคุ้น ๆ ยังไงบอกไม่ถูก.....ใบหน้าเรียวเงยหน้ามองเจ้าของเสียงก่อนจะอุทานออกมาเสียงดังลั่น “นาย!!! ไอ้คนฉวยโอกาส” “สวัสดี คุณดารารินทร์ เพียงไพศาล ทักทายกันได้เจ็บแสบมากนะ” “นะ นายรู้ชื่อฉันได้ยังไง....” แล้วเขาก็โชว์คำตอบให้เธอได้เห็นบัตรนักศึกษาไปอยู่ที่เขาได้ยังไงกัน “เอาคืนมานะ” “คุณลืมไว้ที่ผมเองนะ จะขอคืนง่าย ๆ ได้ยังไง?” “นายต้องการอะไรจากฉัน....คืนนั้นไม่พอหรือไง!” ประโยคท้ายเธอลดเสียงลงให้ได้ยินแค่ 2 คน เทวาทำหน้าประหลาดใจแวบหนึ่งก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ดาวเลยไม่ทันเห็น “นั่นสิ เอางี้ดีไหมล่ะ เธอต้องออกเดตกับฉัน 1 เดือน” “!!!!” “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ หรือให้ฉันทิ้งบัตรนี่ดีล่ะ” “อย่านะ!” เธอรีบร้องห้ามเขาเสียงหลง เมื่อเห็นว่าเขาทำท่าจะหักมันทิ้ง “ฉันต้องใช้มันจริง ๆ คืนฉันเถอะนะ ขอร้อง” ดาวส่งสายตาอ้อนวอนให้อีกฝ่ายจนเขาเริ่มใจอ่อนแต่อีกใจก็อยากจะแก้เผ็ดคนตรงหน้า “ผมจะคืนให้ แต่คุณต้องรับปากเรื่องเดตกับผมก่อน” “ดะ ได้ ฉะ ฉันยอมแล้ว คืนฉันเถอะนะ” “พูดออกมาสิ ว่าจะยอมไปเดตกับฉัน” “ก็ได้ ฉันจะยอมไปเดตกับนาย!” เมื่อไม่เหลือทางเลือกอื่น เธอเลยต้องตกปากรับคำเขาไปก่อน ยังไงเธอก็ต้องเอาบัตรกลับมาให้ได้ก่อนเพราะเธอมีสอบยังไงล่ะ! แถมยังเป็นการสอบที่สำคัญด้วยเธอจะพลาดโอกาสนี้ไม่ได้เด็ดขาด ฉะนั้นตอนนี้ต้องรับปากไปก่อนค่อยคิดหาทางหนีอีกที เทวายิ้มออกมาอย่างพึงพอใจก่อนจะยื่นบัตรคืนดาว เธอรีบรับมาแล้วคว้ากระเป๋ามาสะพายเพื่อวิ่งหนีเขาไม่ลืมตะโกนบอกเขาด้วยว่า “ใครมันจะไปเดตกับคนอย่างนาย ฝันไปเถอะ แบร่” เธอหันมาทำหน้าล้อเลียนเขาแต่ก็ต้องแปลกใจเมื่ออีกฝ่ายกลับยืนยิ้มเฉย ๆ ไม่มีท่าทีจะโกรธแต่อย่างใด ทำไมกัน? แต่ไม่มีเวลาคิดแล้วเธอต้องรีบไปก่อนจะเข้าห้องสอบไม่ทัน ร่างบางหันหลังให้กับชายหนุ่มแล้วเดินแกมวิ่งเพื่อไปให้ทัน สุดท้ายก็มาถึงห้องสอบแบบฉิวเฉียด TEWA Talk ผมกะไว้แล้วว่าเธอต้องเล่นมุกนี้ ผมเลยเตรียมตัวรับมือมาเป็นอย่างดี พอเธอหันหลังให้ผมก็หยิบมือถือที่แอบกดอัดเสียงไว้ออกมาฟังทันที ‘ก็ได้ ฉันจะยอมไปเดตกับนาย’ “เยี่ยม ชัดเจนดี~” พอเห็นว่าไฟล์ที่อัดไว้ใช้งานได้ดี ผมก็เดินออกมาจากที่นั่น จริง ๆ ก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรแบบนี้หรอก ตั้งใจแค่ว่าจะเอามาคืนแล้วทำความรู้จักดี ๆ แต่เธอดันโวยวายซะเหมือนผมเป็นคนโรคจิตซะงั้น ผมก็เลยอยากแก้เผ็ดเธอซักหน่อยแถมจากที่คุยกันเมื่อกี้ เธอต้องเข้าใจอะไรบางอย่างผิดแน่ ๆ และผมก็ไม่คิดจะแก้มันด้วย “ชักสนุกแล้วสิ” ผมเดินฮัมเพลงกลับไปที่รถ วันนี้ผมไม่ได้เอารถคันโปรดมาเพราะต้องไปโกดังต่อเลยให้เร็นขับรถให้ “ไปกันเถอะเร็น” “ครับนาย” รถตู้สีดำขับมุ่งหน้าตรงไปแถวชานเมืองเพื่อไปยังโกดังของแก๊งผม วันนี้มีการฝึกเด็กใหม่ผมเลยต้องลงมาดูเอง “วันนี้มีกี่คน” “ 7 คนครับนาย” “ฝีมือเป็นยังไงบ้าง สืบประวัติพวกมันหรือยัง?” “ถือว่าใช้ได้เลยครับ ส่วนประวัติผมส่งให้นายแล้วครับ” “อืม ขอบใจ” ผมเปิดดูรายงานที่เร็นส่งมา เด็กใหม่รอบนี้มีแค่ 7 คน แต่ว่าทุกคนมีฝีมือระดับหนึ่งเลยสงสัยต้องเล่นด้วยซะหน่อย อ่านรายงานจบก็มาถึงพอดี ผมสั่งให้คนไปบอกเด็กใหม่มารอที่ห้องซ้อมก่อนจะเดินไปเปลี่ยนชุดจะให้ใส่สูทออกกำลังกายไม่น่าดีเท่าไหร่ ผมออกจากห้องแต่งตัวด้วยชุดที่ทะมัดทะแมงขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องซ้อม ในนั้นพวกเด็กใหม่รออยู่แล้วหน่วยก้านไม่เลวเลยแฮะ เร็นกำลังจะแนะนำพวกนั้นให้ผมรู้จักแต่ผมว่ามันเสียเวลา เลยยกมือห้ามลูกผู้ชายคุยกันด้วยหมัดจะง่ายกว่า “เข้ามาพร้อม ๆ กันนั่นล่ะ ไม่ต้องออมมือ” เด็กใหม่ทำท่าเลิ่กลั่กแล้วหันมองหน้ากันก่อนจะมีคนใจกล้าเข้ามาลุยคนแรก หวังว่าเด็ก ๆ ชุดนี้จะทำให้ผมสนุกได้บ้างนะ END TEWA TALK »»»»«««« พลั่ก! ผลัวะ! ตุบ! โคร่มม! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังต่อเนื่องมานานนับชม. เทวาอยู่ในสภาพเหงื่อชุ่มไปทั้งตัวทว่าสีหน้ากับดูสนุกสนาน เขาชอบการต่อสู้ระยะประชิดมากเรียกได้ว่าคลั่งไคล้เลยก็ว่าได้ เพราะตอนเด็ก ๆ เขาเคยโดนรุมกระทืบมาก่อนแถมยังเห็นพี่ชายตัวเองซัดคนที่มารังแกเขาด้วยมือเปล่า นั่นยิ่งทำให้เขาสนใจศิลปะการต่อสู้มากขึ้น เมื่อพ่อของเขารู้เขาก็ส่งเขาไปเรียนด้านนี้โดยเฉพาะซึ่งเขาก็ไม่ขัดข้อง ตอนนี้เรียกได้ว่าเขาเชี่ยวชาญการสู้ระยะประชิดยิ่งกว่าใช้ปืนซะอีก ร่างของเด็กใหม่ทั้ง 7 คนนอนแผ่หลาหมดสภาพไปตาม ๆ กัน ลูกน้องที่อยู่รอบ ๆ ตามกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นสภาพของกลุ่มเด็กใหม่แม้ว่าจะเคยเจอมาแล้วหลายครั้งแต่ก็ยังไม่ชินซักที “แปะ แปะ” เทวาหันไปสนใจเสียงปรบมือที่ดังขึ้นก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร “พี่มาทำอะไร ว่างเหรอ” “นิดหน่อย” ทิวเทพที่แวะมาโกดังพอดีได้ยินเสียงดังจากห้องซ้อมเลยเดินมาดู เมื่อเห็นสภาพคนในห้องก็รู้ทันทีว่าเทวากำลังทำอะไร “เล่นซะหมดสภาพเลยนะ” “ไม่หรอก พวกนี้เก่งนะ รับมือผมได้ตั้งหลายชม.” “พอหรือยัง หรืออยากได้อีก” “คงต้องพอแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้มาฝึกกันไม่ไหว” “ฉันจะเป็นคู่ซ้อมให้เอง” ทิวเทพเอ่ยขึ้น ก่อนจะถอดเสื้อออกช้า ๆ เทวายืนชะงักค้างอยู่แบบนั้น เมื่อได้สติกลับคืนมาเขาก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ “หายากว่ะ ที่พี่มาเป็นคู่ซ้อมให้” เมื่อก่อนทิวเทพเป็นคู่ซ้อมให้เทวามาตลอด จนกระทั่งเขารับตำแหน่งต่อจากพ่อเลยทำให้ไม่มีเวลามาซ้อมอีกเรียกได้ว่านี้เป็นการซ้อมด้วยกันในรอบหลายปีเลย “อย่าออมมือ” “แน่นอนอยู่แล้วถึงจะเป็นพี่ชายก็ไม่ออมมือให้หรอก” ลูกน้องเข้ามาหิ้วปีกคนที่นอนหมดสภาพไปด้านข้างแล้วขยับออกไปดูอยู่ข้าง ๆ ไม่ง่ายที่จะเห็นระดับสูงจะมาสู้กันให้ได้ชมทุกคนเลยยิ่งตื่นเต้น ทั้งคู่ยืนจ้องกันสักพักก่อนเทวาจะเป็นฝ่ายบุกเข้าไป เขาเสยหมัดหนัก ๆ สาวเข้าที่ใบหน้าของทิวเทพ ทว่าอีกฝ่ายกลับหลบได้แล้วสวนหมัดกลับมา มันเฉี่ยวโดนหน้าเขาจนเซไปด้านหลังเล็กน้อย “ไม่เลวนี่พี่” “พูดมากน่า เข้ามา” พลั่ก! ตุบ! ทั้งคู่แลกหมัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ผลัดกันโดนไปคนล่ะหลายที เทวาตัวเล็กกว่าพี่เขานิดหน่อยแต่เทคนิคของเขาก็ทำให้พี่ชายเหงื่อตกไม่น้อย ส่วนทิวเทพจะเป็นพวกวิเคราะห์หาจุดอ่อนแล้วเล่นงานมากกว่า เขาออมแรงไว้แล้วสังเกตจนจับทางได้ก่อนจะเริ่มเล่นงานอีกฝ่าย อั่ก! ทั้งคู่ต่างผลัดกันรุก ผลัดกันรับ ก่อนที่เทวาจะเป็นฝ่ายเสียท่าถูกเหวี่ยงลงไปกองกับพื้น “แฮ่ก แฮ่ก แพ้แล้วพี่ ฝีมือไม่ตกเลยนะ ” เทวาเป่าปากก่อนทิ้งตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยล้า ขนาดพี่ชายเขาไม่ค่อยได้ซ้อมฝีมือยังคงเส้นคงวาเหมือนเดิมเลย เขาไม่เคยสู้ได้แม้แต่ครั้งเดียว “ไว้แก้ตัวรอบหน้านะ” ทิวเทพพูดยิ้ม ๆ ก่อนจะยืนมือไปให้น้องชายจับแล้วดึงขึ้นมายืน “ได้ แต่วันนี้ขอกลับก่อนนะ” “ทำไมกลับไว” “จะไปจีบสาว” เทวาตอบพร้อมกับเดินหายไปในห้องอาบน้ำทิ้งให้ผู้เป็นพี่ชายส่ายหัวอย่างเอือมระอา เทวาอาบน้ำเปลี่ยนชุดอย่างอารมณ์ดีเขาให้คนสืบตารางเรียนของดาวมาหมดแล้วและตอนนี้ก็ได้เวลาไปทวงสัญญาที่เธอรับปากเขาไว้ มาดูกันว่าเธอจะหลบเลี่ยงเขายังไง~ »»»»«««« ร่างบางออกจากห้องสอบในสภาพอิดโรย เธออยากกลับไปนอนใจจะขาดอยู่แล้วแต่ต้องไปแจ้งอาจารย์เรื่องฝึกงานก่อน ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” “อาจารย์กนก สวัสดีค่ะ” “อ้าว ดารารินทร์มีอะไรล่ะ” “หนูจะมาสอบถามเรื่องฝึกงานค่ะ” “ได้ ๆ มานั่งก่อนสิ” ดาวใช้เวลาคุยกับอาจารย์ไม่นานก็เสร็จ ก่อนที่เธอจะเดินออกมาหน้ามหาลัยเพื่อกลับที่พักซึ่งมันต้องผ่านโต๊ะที่เธอนั่งเมื่อเช้าและที่โต๊ะดันมีเทวานั่งอยู่! นี่มันเดจาวูหรือไงดาวทำใจกล้าก่อนจะเชิดหน้าเดินผ่านโต๊ะไว ๆ แต่ยังไม่ทันพ้นโต๊ะมือแกร่งก็คว้าหมับ! เข้ากับแขนเธอ “จะรีบไปไหน?” “ปล่อยนะ ฉันไม่รู้จักคุณซะหน่อย” “จะตีเนียนลืมเรื่องเมื่อเช้างั้นสิ?” “เมื่อเช้าอะไร ฉันจำไม่ได้ซะหน่อย” เทวาลอบถอนหายใจเบา ๆ กะแล้วว่าเธอต้องตีเนียนแบบนี้ มือหนาควักโทรศัพท์ออกมาก่อนจะกดเล่นไฟล์ที่บันทึกเสียงไว้ ‘ก็ได้ ฉันจะยอมไปเดตกับนาย’ ดาวอ้าปากค้างไปแล้ว เธอไม่คิดว่าเขาจะมาไม้นี้ “นะ นายอัดเสียงฉันไว้เหรอ!” “ใช่สิ เพราะเธอมันไว้ใจไม่ได้” เวรกรรมอะไรนักหนา ถึงได้หนีจากอิตาบ้านี้ไม่พ้นซะที!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more