“สวัสดีค่ะคุณเควิน” แก้วกานดายิ้มต้อนรับหนุ่มต่างชาติอย่างยินดี
เควินยิ้มกว้างหันไปยกมือไหว้กานต์แก้วอย่างนอบน้อม แต่ก็ยังดูขัดตาอยู่นิดๆ “สวัสดีครับคุณแม่”
“แม่คะนี่คุณเควินที่ฝ้ายเคยเล่าให้ฟังค่ะ”
กานต์แก้วพยักหน้ารับทราบ “ตามสบายนะคุณเควิน แม่ขอตัวไปพักผ่อนสักหน่อยนะ”
เควิน พยักหน้ารับยิ้มกว้าง กานต์แก้วเดินออกจากร้านไปแล้ว แก้วกานดาเดินนำเควินไปนั่งด้านนอกของร้าน “คุณเควินมากับเพื่อนๆอีกหรือคะ”
เควินส่ายหน้าช้าๆเป็นคำตอบ “ผมมาตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ”
แก้วกานดายิ้มอย่างยากเย็น
“ผมอยากดูแลแฟรี่กับลูก ขอโอกาสให้ผมได้ไหมครับ” เควินรุกเร็ว เขาไม่อยากรอช้า เพราะเวลามันกระชั้นชิดเข้ามาทุกที แก้วกานดาถอนหายใจเบาๆ หญิงสาวยิ้มน้อยๆขณะที่สบตาเควิน
“คุณเควินเป็นคนดี ฝ้ายอยากให้คุณได้เจอคนที่ดี” แก้วกานดาว่าแล้วยิ้มหวาน หากแต่เควินกลับถอนหายใจยาวอย่างเคร่งเครียด
“แฟรี่จะไม่เปิดโอกาสทำค
