EP.7 คู่แข่ง[ดื่ม]
1013 Words
ก๊อก ก๊อก
"ท่านประธานครับ" บอดีการ์ดคนสนิทเคาะประตูขัดจังหวะ "มีงานด่วนครับ"
"ฉันไม่ว่าง"
"แต่งานนี้ด่วนมากนะครับ"
"เอาไว้ก่อน!!"
"ไม่ได้ครับ คุณท่านเรียกพบ"
แม้จะไม่สบอารมณ์แต่ก็จำใจ คุณท่านที่กล่าวถึงคือพ่อผู้ที่ลาวงการแข่งขันธุรกิจแล้วให้ทินกรขึ้นแท่นท่านประธานอย่างเต็มตัว
หมับ!
มือเรียวรีบคว้าแขนเสื้อสูทเอาไว้ขณะเขาสวมใส่ ใบหน้าสวยหวานแดงฉ่ำยิ่งกว่าตำลึงริมรั้ว
"ตอนนี้ต้องไปธุระอย่ารั้ง" ท่านประธานพูดจริงจัง
"เปล่าค่ะกิ่งขอสักสองพันก่อนได้ไหม ท่านประธานลวนลามกิ่งมากแล้วด้วย"
"เธอนี่...เฮ้อ โอนเงินจากบัญชีกลางให้แล้วทำรายงานเป็นซื้อสินค้าก็แล้วกัน หนึ่งหมื่น"
"ขอบคุณค่ะ"
ท่าทางดีใจของกิ่งแก้วแม้ว่าจะเป็นเงินเล็กน้อยสำหรับคนอื่นแต่สำหรับเธอสามารถใช้จ่ายในชีวิตประจำวันต่อลมหายใจไปได้อีก
บ้านมหาเศรษฐี
"ครั้งนี้สำคัญแกต้องรับงานนี้มาให้ได้ พรรคการเมืองที่เราหนุนหลังกำลังจะขึ้นเลือกตั้งในอีกไม่นาน งานชิ้นนี้จะเป็นตัวเบิกทาง" ผู้เป็นพ่อเคร่งขรึมพูดกับลูกชาย "ฉันไว้ใจแก อย่าทำให้ผิดหวัง"
"เท่าจากที่ผมอ่านคนประมูลก็ไม่มีใครน่ากลัวยกเว้น.."
"ใช่ บริษัทนั้นศัตรูคู่แข่งของเราจากรุ่นพ่อสู่รุ่นลูกอายุรุ่นราวคราวเดียวกับแกอีก"
"ถ้าสู้ซึ่งหน้าผมคิดว่าเราชนะใสๆ แต่สันดานของพวกมันชอบลอบกัดจากด้านหลัง"
"นั่นแหละสาเหตุที่ฉันเรียกแกมา"
สองพ่อลูกนั่งพูดคุยอยู่ห้องทำงานบ้านหลังใหญ่โตตึกสูงสองชั้นที่มีบริวารหลายชีวิตคับคั่ง
ทินกร เป็นลูกชายคนเดียวแถมได้ความฉลาดมาจากผู้เป็นพ่อเต็มเหนี่ยวทำให้เขาบริหารงานได้อย่างดี
บริษัท เลอฟี่
"มีทางอื่นอีกไหม..นอกจากต้องไปเสนองานให้พวกนายทุนหัวโบราณนั่น"
"ไม่มีครับ"
"แกช่างเป็นเลขาที่ไม่ได้เรื่อง!! ทำงานไม่เคยสำเร็จ เห็นทีฉันจะต้องจ้างพนักงานใหม่แล้วสินะ"
"ท่านไรเฟิลอย่ารีบใจร้อนครับผมจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้บริษัทของเราเป็นผู้ชนะ"
"คนอย่างไอ้ทินกรไม่ปล่อยช่องว่างให้เราหรอก"
ไรเฟิล ชายหนุ่มมาดเท่กร้าวใจสาวๆ ฉายาเพลย์บอยไม่ใช่เพราะโชคช่วยเขามีลูกเล่นแพรวพราวเป็นผู้ชายที่น่าค้นหา อีกทั้งยังเป็นลูกผู้ชายคนเดียวในตระกูลนี้
"ว่าแต่เรื่องที่ให้ไปสืบถึงไหนแล้ว" น้ำเสียงเยือกเย็นของไรเฟิลเอ่ยถามเลขา
"เราจับตาดูทุกฝีก้าวครับ"
"ไม่พอ! เจาะให้ลึกกว่านั้นอีก"
"ครับท่านไรเฟิล"
"นี่อาจเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เราชนะมัน"
การประมูลงานตกแต่งคอนโดมิเนียมหรูตึกสูงสุดกำลังเป็นที่น่าจับตามอง ถ้าหากบริษัทไหนได้ไปก็จะได้ทั้งหน้าตา และ ชื่อเสียงเนื่องจากเป็นงานราคามูลค่าหลายร้อยล้าน
ท้าวเฮาส์เก่าซอยแปด
"นี่เงินไปจ่ายค่าติวเรียนนะ" กิ่งแก้วยื่นแบงค์พันหลายใบให้น้องสาว "สอบให้ติดคณะพยาบาลด้วยล่ะ"
"ทำไมพี่ถึงอยากให้ฉันไปเรียนคณะนั้นนักหนา"
"เพราะพี่อยากเรียนแต่ไม่มีโอกาส ก็เห็นไม่ใช่หรือไงว่าพี่ต้องเรียนอีกคณะเพื่อหางานทำ ถ้าหากมาเรียนพยาบาลอาจไม่มีเวลาหาเงิน"
"แต่หนูอยากเรียนศิลป์ภาษา อยากไปประเทศญี่ปุ่นเมืองที่นั่นสวยมากเลยนะพี่กิ่ง"
"ไม่ได้ เราต้องเรียนพยาบาลศาสตร์ อนาคตดีกว่าและ เป็นหลักประกันว่าถ้าวันหนึ่งไม่มีพี่กานดาจะดูแลตัวเองได้"
น้ำเสียงสะอึกหยุดนิ่ง กิ่งแก้วพยายามข่มความรู้สึกทุกอย่างเอาไว้ ไม่ค่อยแสดงด้านอ่อนแอให้ผู้เป็นน้องสาวเห็นเท่าไหร่
"พ่อเป็นไงบ้าง" จู่ๆ กานดาก็ถามออกมา
"ตอนนี้สบายดีแล้ว แต่ว่าพ่อยังรอกานดาไปเยี่ยมอยู่นะ"
"ถ้าพ่อไม่เป็นขโมยก็คงจะไปเยี่ยมอยู่หรอก"
"ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าที่พ่อทำทุกอย่างก็เพื่อเรา"
"พี่อยากให้ฉันเห็นสิ่งนั้นติดตาไปตลอดชีวิตหรือไง ต้องมองพ่อตัวเองผ่านกรงขังเนี่ยนะ"
ไร้ซึ่งคำตอบดวงตาของพี่สาวร้อนผ่าวแทบจะกลั้นน้ำตาไม่ไหว ผู้เป็นน้องรีบเดินขึ้นไปยังห้องตัวเอง
ตืดดด
"สวัสดีค่ะพี่วิว"
(ออกมาข้างนอกไหมพี่อยู่ร้านเหล้าแถวบ้าน)
"คือช่วงนี้กิ่งไม่ค่อยว่าง"
(มาเถอะพี่เลี้ยง)
"หลายครั้งแล้วกิ่งเกรงใจ"
ร้านเหล้าซอยสาม
"ขอเบียร์สักแก้วค่ะ" น้ำเสียงใสของกิ่งแก้วเอ่ย วันนี้มาในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์ขาสั้น
"แหมมม แล้วจะบอกว่าเกรงใจทำไมห้านาทีก็มาถึงเลยเนี่ย ฮ่าๆ"
"กิ่งมีเรื่องเครียดเรื่องค่าใช้จ่ายนิดหน่อยค่ะ"
"เฮ้อออ พี่เข้าใจนะว่ากิ่งต้องเลี้ยงน้องจ่ายค่าเทอมจ่ายค่าบ้านแต่ชีวิตคนเราเมื่อเกิดมาก็ต้องดิ้นรน"
วิว รุ่นพี่ที่เรียนคณะเดียวกันเรียกว่าเป็นสายรหัสของกิ่งซึ่งสนิทกันมาก ทั้งสองคนมักจะปรับทุกข์กันเรื่องการงาน และ วิถีชีวิตของแต่ละคน
"เต็มที่นะ พี่ไปทำงานพิเศษมาเลยได้เงินมากินเบียร์นิดหน่อย" รุ่นพี่ส่งยิ้มหวาน "ว่าแต่ยังทำงานอยู่บริษัทเดิมใช่ไหมที่ท่านประธานเนี้ยบ"
"ใช่ค่ะ เป็นบริษัทที่ค่อนข้างมั่นคง"
"สู้ๆ นะ พี่เป็นกำลังใจให้"
"ขอบคุณค่ะพี่วิว เอาล่ะ..เราอย่าพูดเรื่องเครียดกันเลยนะคะสมองของกิ่งจะวูบ"
"ดีเหมือนกันงั้นเรามาดื่มเพื่อพรุ่งนี้จะได้เริ่มต้นใหม่"
ติก'
รีโมตคอนโทรลปิดหน้าจอLEDติดตั้งภายในรถตู้หรูหรา รอยยิ้มแสยะมุมปากบ่งบอกความเจ้าเล่ห์ ก่อนผู้ติดตามจะเอ่ยปากถาม "ท่านไรเฟิลให้เราติดตามเลขาส่วนตัวของบริษัทคู่แข่งทำไมหรือครับ"
.
.
"อะไรที่ไอ้ทินกรมันรู้..มีหรือที่เลขาสาวสุดสวยของมันจะไม่รู้ หึ"
- Writer
