เมียแซ่บของท่านประธาน

EP.5ชุ่มแฉะ [ข้อเสนอ]

เจ้านายมองเลขาตัวน้อยซุกซน ร่างบางนั่งคร่อมบนท้องแกร่งซิกซ์แพกเป็นลอนเนื่องจากออกกำลังกาย

กิ่งแก้ว รูปร่างปราดเปรียวแต่หน้าอกหน้าใจอวบสะบึ้มจนทำให้ใจชายไม่นิ่ง ท่านประธานเอ่ยน้ำเสียงเยือกเย็น

"ลงไป"

"กิ่งหิวน้ำ หะ หิวน้ำ! ไม่เข้าใจหรือคะ"

"เข้าใจแต่เธอต่างหากที่ไม่เข้าใจ! ตอนนี้.."

"ตะ ตอนนี้.."

ใครจะทนไหว ความสวยไร้ที่ติพุ่งอัดกระแทกหัวใจ แต่ไม่ใช่เพียงเท่านั้น ดันปลุกสัญชาตญาณดิบของผู้ชาย

ลำยาวผงาดภายใต้เบื้องล่างที่ไร้ซึ่งการสวมใส ก่อนจะกระตุกหงึกเป็นสัญญาณเตือนความใคร่

อึบบบ

อ๊ะ~

เสียงแหลมครางแผ่ว มือหนาจับเอวคอดยกถดถอยวางทับอาวุธลับคู่กาย

"ขะ แข็ง ฮือออ~" เลขาพูดพลางเบิกดวงตากลมปรือไร้สติ "อะไรแข็ง"

"ของฉัน..แต่มันเป็นความผิดเธอนะกิ่งแก้ว"

"ไม่จริงอย่างที่พูด! ขอให้พระลงโทษท่านประธานหนักๆ"

"เด็กดื้อ ฮึฮึ"

ท่านประธานเค้นเสียงขำ มือหนาเริ่มเงื้อมปลดสายเสื้อบราจากนั้น..ดึงแรงเขวี้ยงเหวี่ยงออกไป

ณ.ตอนนี้ เลขาสาวอยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวที่ขาดหลุดลุ่ยด้วยทรวดทรงองค์เอวจึงเห็นชัด อีกทั้งเม็ดนมที่ตั้งแข็งชูชั้นขึ้นมากลายเป็นจุกแหลมแทงทะลุเสื้อผ้าอย่างเร้าใจ

"ฉันไม่อยากฉวยโอกาสคนเมา" ความรู้สึกที่ข่มเอาไว้ จำต้องพูดออกมา "แต่ถ้าเธอยังทำตัวแบบนี้ ฉัน..จะไม่ปรานีแล้วนะ"

"เอาเลย! มาสี๊! คนอย่างกิ่งแก้วไม่กลัวอะไรนอกจากหมาไล่กัดตอนขี่จักรยาน"

"ชีวิตท่าทางรันทดจังเลยนะ ฮ่าๆ"

"กิ่งสงสารพ่อ ฮึกกก สงสารน้อง ฮือ"

สาวสวยเปลี่ยนอารมณ์กะทันหัน ท่านประธานถอนหายใจแต่อาวุธคู่กายก็ยังคงผงาด เขาตัดสินใจลุกขึ้นนั่งประชันหน้า โดยที่ยังใช้มือโอบเอวบางเอาไว้แน่น

"หนึ่งแสนนอนกับฉัน" เขาตัดสินใจยื่นขอเสนอ "เรื่องของเราจะเป็นความลับ"

"ขอสองแสน! เป็นคำตอบสุดท้าย"

"สาบานว่าเธอเมา? หึ"

"เอาไหมสองแสน"

ท่านประธานทำงานร่วมกับเลขาสาวเพียงช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น แต่ใช่ว่าเขาจะมองไม่เห็นความสวยของเธอ ซึ่งแน่นอนว่าทั้งบริษัทผู้หญิงต่างริษยาความเพียบพร้อมพ่วงกับตำแหน่งเลขาของท่านประธานจนเป็นที่ซุบซิบนินทา

"อ๊ะ~ท่าน ปะ ธาน" แม้ฤทธิ์เมายังไม่สร่างแต่รู้สึกถึงบางอย่างชัดเจน

"แค่ดูดนมเอง"

"ไอ้คนบ้าาา อ๊ะ~"

"ยิ่งเธอด่ามันยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของฉัน ฉะนั้น หุบปากซะ เก็บเสียงเอาไว้ครางอย่างเดียวก็พอ"

จังหวะนี้อะไรมาขวางกั้นคงไม่ไหว ชุดเดรสสายเดี่ยวถูกถกถอดลงมากองไว้ที่เอวบาง สองเต้าไร้บรากระเด้งดึ๋งสู้ริมฝีปากของท่านประธาน

เขาทั้งดูดดึง ซุกไซ้ถูไถอย่างไม่เบามือ

เลขาสาวแดดิ้นเมื่อปลายลิ้นเจ้านายเย้าแหย่ ตัวเล็กสะบัดไปมาตามจังหวะแกว่งของความรุนแรง

"งืออออ~ ท่านประธาน" เสียงเรียกอ้อนวอนครั้งนี้เธอลืมตาปรือขึ้นมาแต่ภาพยังคงหมุนไปทั่วเนื่องจากสภาวะมึนเมา "กิ่ง อ๊ะ~อืออออ"

"เพิ่งรู้ว่าเธอไม่ได้ด่าเก่งอย่างเดียว แถมครางเสียวอีกต่างหาก หึ อยากรู้จังว่าถ้าโดนฉันกระแทกเธอจะทำเสียง..ยังไงนะ?"

มือหนาล้วงจับท่อนลำตัวเองชักรูด ปลายหัวบานปริ่มน้ำเหนียวยืดติดเนินสะโพกงามงอน แต่เลขายังคงใส่กางเกงในตัวจิ๋วจึงทำให้น้ำซึมทะลุเนื้อผ้าผืนบางเปียกลื่น

"ซี้ดดด จะเสร็จ" ท่านประธานครางแผ่ว ก่อนโน้มริมฝีปากดูดดื่มสองยอดเม็ดนมสลับไป มือก็ชักรูดท่อนลำยาวใหญ่ยักษ์ขนาดเรียกว่าเท่าแขนยังน้อยไปด้วยซ้ำ

"กิ่ง อ๊าาาาห์" ความรู้สึกเกินจะกักเก็บท่านประธานชักรูดท่อนลำยาวถี่รัว จากนั้นสุดจะกลั้นความเสียวพุ่งน้ำขาวขุ่นกระเซ็นติดแผ่นหลังเนียนของเลขาสาวอย่างไม่ทันระวัง

"น..น้ำ ฮึกกกก เปียกหมดเลย" เจ้าตัวยังคงไม่รู้เรื่อง ตาพร่ามัวช่วงบนล่อนจ้อน

"สองแสนได้เท่านี้?"

"พอแล้วกิ่งหนาว แอร์เย็นจนติดลบ ถ้าอยากมาคบอาจติดใจ แง๊วววว"

"ถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงฉันจะถีบให้หน้าหงาย! ทำอารมณ์ฉันปั่นป่วนไปหมดเลยนะ ฮ่าๆ"

หลังปลดปล่อยรสชาติกาม เจ้านายรีบยกอุ้มเลขาพร้อมกับสวมเสื้อใส่ให้ดังเดิม

เขาเดินกลับไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายแต่ภาพ และ เสียงครวญครางของกิ่งแก้วยังทำให้ท่านประธานคะนึงหา

รอยยิ้มร้ายแสยะพร้อมคำพูดเย็นชา "รอสติเธอฟื้นครบถ้วนเมื่อไหร่ ฉันจะจัดให้ยับเลย หึ"

เช้าวันต่อมา

"ทำไมเสื้อกิ่งขาด?!" เมื่อฟื้นตื่นจากความมึนเมากิ่งแก้วตวาดใส่ท่านประธาน "คนนิสัยไม่ดี! ข่มขืนได้แม้กระทั่งคนเมา กิ่งยังโสดซิงยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง ฮือออ"

"ช่วยสงบสติอารมณ์หน่อยได้ไหม! ลืมเรื่องเมื่อคืนไปแล้วหรือไง"

"เรื่องอะไร!"

"เธอเป็นคนยอมรับข้อเสนอของฉันเองนะ"

"ตอนนั้นกิ่งเมาท่านประธานก็รู้นี่ คนเมาไม่มีสติแล้วทำไมถึงล่วงล้ำกิ่ง ฮึก"

วันนี้ทินกรหยุดงาน เรียกว่าเป็นครั้งแรกในขณะที่เขาบริหารงานแทนพ่อเลยก็ว่าได้

เสื้อเชิ้ตสีขาวพร้อมกับกางเกงสแล็กขายาวสีดำ แม้ใส่แค่อยู่ในอาคารที่พักแต่กลับหล่อเหลา

"ฉันเสนอให้เธอหนึ่งแสน แต่เธอต่อรองว่าขอสองแสน" น้ำเสียงเข้มยกกาแฟดื่มพลางอธิบาย "ฉันยังไม่ทันได้ล่วงล้ำเข้าไปในอาณาเขตหวงห้ามของเธอเลยนะ"

"จริงหรือคะ.."

"ถ้าหากว่าฉันทำอะไรเธอ ป่านนี้ก็คงจะยืนไม่ได้ เดินขาก็ถ่าง นั่งก็ลำบาก เพราะของฉันมันใหญ่จะตาย"

"อวด"

ใบหน้าของกิ่งที่แปดเปื้อนน้ำตาตอนนี้กลับกลายเป็นหมั่นไส้เจ้านายตัวเองแทน

ทั้งคู่นั่งฝั่งตรงข้ามอยู่กลางห้องโถงหรูหรา

"ฉันไม่ได้เป็นพวกชอบรังแกคนไม่มีสติหรอกนะ" ท่านประธานพูดเรียบ "แต่ถ้าเธอต้องการสองแสนบาทแล้วนอนกับฉัน ก็ถือว่าช่วยกัน"

"เป็นความหวังดีที่มีจุดประสงค์อื่นชัดๆ"

"เอากลับไปคิดดูก็แล้วกัน สองแสนบาทนอนกับฉันแค่คืนเดียว รู้จักไหมวันไนท์สแตนด์"

กิ่งแก้วคิดสักพักก่อนจะคว้าเสื้อคลุมที่ท่านประธานสั่งซื้อให้พร้อมกับเตรียมตัวจะกลับบ้าน "one night stand ก็คือความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนแล้วจบ แต่กิ่งจะต้องเห็นหน้าท่านประธานแทบทุกวัน เขาไม่เรียกวันไนท์สแตนด์หรอกค่ะ"

แกร๊ก

เป็นครั้งแรกที่ทินกรโดนปฏิเสธ เขามีทั้งเงินทองอำนาจ และ สังคมที่ดีเรียกได้ว่าเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงน่าจับตามอง

กาแฟดำวางลงบนโต๊ะกลมลายคริสตัล เสียงพึมพำพูดบางคำ "น่าสนุกดี แต่ร่างกายของเธอฉันเห็นหมดแล้วล่ะ"

ทาวเฮ้าส์เก่าซอยแปด

"เรียนพิเศษอะไรตั้งสองหมื่น?" กลับมาถึงน้องสาวก็ยื่นใบสมัครการสอบติว "กานดาก็เรียนเก่งอยู่แล้วนี่"

"พี่กิ่ง คณะพยาบาลศาสตร์ ต้องติวเข้ม ใช้สมองสู้ อีกอย่างมหาวิทยาลัยที่พี่จะให้ไปเรียนก็ต้องสอบเข้าเพราะไม่ใช่มหาวิทยาลัยเอกชน"

"เข้าใจแต่นี่มัน..."

"ตามใจนะถ้าพี่กิ่งไม่อยากให้ไปเรียนหนูก็จะเปลี่ยนไปเรียนคณะอื่น"

ตึก ตึก ตึก

น้องสาวย่ำเท้าแรงเป็นจังหวะเดินขึ้นบันไดกลับเข้าห้องนอนตัวเอง

กิ่งแก้วเปิดดูโทรศัพท์ เห็นเฟซบุ๊กน้องสาวแชร์มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ราคาแรกเข้าก็เกือบห้าหมื่นบาท ยังไม่รวมชุด หรือ จิปาถะ

หลายวันผ่านไป

"คุณเลขาจดแจ้งเลขที่ผิดทำให้งานเราถูกตำหนิ" ผู้จัดการฝ่ายผลิตร้องเรียน "ท่านประธานต้องลงโทษให้เป็นตัวอย่างนะคะ"

"ช่วงนี้เลขาของผมท่าทางเครียด อาจจะกำลังมีปัญหาส่วนตัว"

"ถึงจะอย่างนั้นแต่ท่านประธานคงไม่ปล่อยผ่านไปใช่ไหมคะ เราเสียหายนะคะ"

"เดี๋ยวผมจัดการเอง"

ภายในอาคารล้อมกระจก มองลอดเห็นตึกวิวสูง ทินกรนั่งครุ่นคิดก่อนจะโทรเรียกเลขาส่วนตัวอย่างกิ่งแก้วเข้ามา

แกร๊ก

"ท่านประธานมีอะไรให้รับใช้คะ" กิ่งแก้วพูดแผ่วแววตาหมองหม่นจนอีกฝ่ายตั้งคำถาม

"ช่วงนี้เธอมีปัญหาอะไรหรือเปล่า"

"ปะ เปล่าค่ะ"

"แต่เธอทำงานพลาด หลายฝ่ายไม่พอใจ ฉันเองก็ต้องลงโทษเพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่าง"

"ท่านประธานอย่าไล่กิ่งออกนะคะ! ฮึก"

เก้าอี้ผ้ากำมะหยี่สีดำเคลื่อนถอยหลัง ท่านประธานยืนหยัดเต็มความสูง เขาขยับเนกไทนิดหน่อยก่อนจะเดินตรงไปหาเลขาสาว

"ฉันจะหักเงินเดือนเธอเป็นการคาดโทษ" เสียงทุ้มต่ำพูดทั้งแววตาเรียบ "สักสี่สิบเปอร์เซ็นต์ดีไหม"

"ไม่ดีหรอกค่ะ! กิ่งจะจ่ายค่ายา ค่าเช่ายังไง ไหนจะค่าเทอมน้อง ค่าผ่อนอุปกรณ์ไฟฟ้า"

"แล้วจะให้ฉันทำยังไง?"

"เรื่องเงินสองแสนท่านประธานจะยัง ย..ยังสนใจไหมคะ"

ใบหน้าสวยก้มต่ำไร้ทางเลือก แม้จะต้องขายศักดิ์ศรีทิ้งก็ตาม แต่ภาระหนักอึ้งไร้หนทาง

"งั้นก็ถอดเสื้อผ้าออกอย่าชักช้า เพราะตอนบ่ายฉันมีประชุมต่อ เธอเองก็รู้ดี มาทำให้เสร็จก่อนจะเริ่มงานกันดีกว่า"

"!!!!"