หลังจากที่กู้หยางไปพบเจ้าสำนักจืออวี้ได้เพียงสองวัน คนของตระกูลมู่ก็เข้ามาติดต่อเรื่องที่จะให้เขาคุ้มกันหยกเหอเถียนไปส่งจริงดังที่กู้หยางว่า
เจ้าสำนักเม้มปากแน่น ตอนที่บ่าวของตระกูลมู่เข้ามาพบ คนของตนที่กู้หยางบอกให้ระวังตัว ก็ดูกระตือรือร้นออกหน้า ให้เขารับงานนี้โดยเร็ว คนที่จะเป็นผู้นำคุ้มกันไปชายแดนเหนือก็เป็นตัวหนอนที่เอ่ยอาสาขึ้นมา
“ได้” เขาตอบรับด้วยเสียงเรียบเฉย
วันที่กำหนดเดินทางออกจากเมืองหลวงก็เป็นอีกวันหนึ่งเลย คนตระกูลมู่นำกล่องไม้ที่บรรจุหยกเหอเถียนมาส่ง พร้อมทั้งยื่นเงินให้อีกห้าพันตำลึงทอง
หลังจากนั้นสิบวัน ก็เกิดเรื่องที่โจรป่าเข้าแย่งชิงหยกเหอเถียนกับคนของสำนักคุ้มกันภัย แต่ครั้งนี้มิได้ง่ายเช่นนั้น เมื่อเจ้าสำนักเตรียมการไว้หมดแล้ว โจรนับร้อยที่เข้าแย่งชิงต่างไม่มีผู้ใดเหลือรอดไปได้แม้แต่เพียงผู้เดียว
หยกเหอเถียนมิได้อยู่ในขบวนเดินทางตั้งแต่แรก เขาให้คนในสำนักแยกออกเ
