แกร๊ก
ลูเซียร์เปิดประตูห้องนอนออกมาในสภาพไม่ค่อยสู้เท่าไรนัก ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำเพราะโดนพิษไข้เล่นงาน
เธอเดินกะเผลกไปยังโซนครัวเพื่อหาน้ำดื่มอย่างยากลำบาก ด้วยความที่ยังเจ็บบริเวณกลางกายบวกกับร่างกายอ่อนแรงทำให้ไม่มีแรงเดิน คล้ายจะล้มพับลงพื้นได้ทุกเมื่อ
ก่อนหน้านั้นทานยาแล้วนอนพัก คิดว่าอาการจะดีขึ้น แต่ที่ไหนไม่เลย นอกจากจะไม่ดีขึ้นแล้วยังทรุดหนักกว่าเดิม
"จะไปไหน" เสียงเข้มของมาเฟียหนุ่มเอ่ยถามคนตัวเล็ก ลูเซียร์พลันสายตาไปมองอังเดรที่กำลังนั่งทำงานอยู่มุมหนึ่ง
"เซียร์หิวน้ำค่ะ" น้ำเสียงแหบแห้งตอบกลับอย่างไม่ค่อยมีแรงนัก ก่อนจะเดินกะเผลกออกไปจากตรงนั้น
หมับ
"อ๊ะ!" ลูเซียร์เซถลาเข้าไปในอ้อมแขนของมาเฟียหนุ่มโดยไม่ทันตั้งตัว ดวงตาคู่สวยช้อนมองเจ้าของการกระทำเมื่อครู่
อังเดรมองใบหน้าสวยหวานนิ่งๆ แค่ได้สัมผัสร่างกายลูเซียร์ก็รู้ได้ทันทีว่าเธอไข้ขึ้น ก่อนหน้านั้นตัวยังรุมๆ อยู่เลย มาต
