ตกดึก
เขาเปิดประตูห้องน้ำออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จในสภาพสวมชุดนอนเรียบร้อย สายตาคมเข้มมองไปยังลูเซียร์ซึ่งกำลังนั่งมองเขาตาแป๋วบนเตียงนอน
"ทำไมยังไม่นอนอีก"
"รอนอนพร้อมพี่เดย์"
"นอนได้แล้วจะห้าทุ่มแล้ว"
"คืนนี้ขอนอนกอดพี่เดย์ได้ไหมคะ"
ประโยคนั้นทำให้เขาซึ่งกำลังพิมพ์ตอบกลับคนสนิทชะงักนิ้วมือ แล้วปรายสายตาไปยังมองลูเซียร์เพียงนิด ก่อนจะตอบกลับเธอ
"ไม่กลัวฉันติดไข้จากเธอรึไง"
"เซียร์..."
"อย่าลืมว่าตัวเองป่วยอยู่"
"ถ้าอย่างนั้นเซียร์ก่อนนะคะ" เมื่อพูดจบเธอก็ล้มตัวลงนอนตะแคงหลังให้อังเดรทันที ถ้าหากเขาไม่ทักท้วงเธอคงไม่ฉุกคิดว่าตัวเองกำลังป่วยอยู่
อังเดรส่งเสียงในลำคอ ก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วเดินกลับมายังเตียงนอน เขาล้มตัวนอนลงข้างกายลูเซียร์ ขยับร่างกายเข้าไปใกล้หญิงสาวแล้วใช้แขนกอดเอวบาง
การกระทำนี้ทำให้ลูเซียร์ลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืดสลัว ค่อยๆ พลิกตัวกลับไปหาคนข้างหลัง ด้วยควา
