ชังรัก..เมียรับใช้

ค่าตัว

ลลิล...

"เอ่อเมื่อคืนลิลนอนบนเตียงคุณลิลขอโทษนะคะ" ฉันขอโทษเขาเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนไม่ได้กลับไปนอนที่ที่นอนของตัวเองเพราะฉันลุกไม่ไหวจริงๆแค่จะก้าวขาลงจากเตียงยังยากเลย

"ถือว่าที่มึงทำเมื่อกี๊เป็นการทำโทษละกัน"

"ทำโทษ??"

"อืมดิทำโทษ"

"ขอโทษค่ะต่อไปลิลจะไม่นอนบนเตียงของคุณคิมอีก" ฉันพูดด้วยความน้อยใจถ้าเขาไม่ทำจนฉันหมดแรงถ้าฉันลุกไหวฉันคงลุกไปแล้วไม่นอนบนเตียงของเขาหรอก

"ทำไมต้องทำเสียงแบบนั้นโกรธ??น้อยใจ??"

"เปล่าค่ะลิลจะไปมีสิทธิ์อะไรโกรธหรือน้อยใจคะ"

"ก็ดีที่รู้ตัวว่ามึงไม่มีสิทธิ์โกรธหรือน้อยใจอะไรทั้งนั้น" ไม่ต้องย้ำฉันก็รู้ตัวเองอยู่เสมอแต่บางทีมันก็อดไม่ได้

"ค่ะ ถ้าอย่างงั้นลิลขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ" พูดจบฉันก็ลุกจากเตียงหยิบเสื้อผ้าที่ตกอยู่ข้างเตียงขึ้นมาแล้วเอามันไปใส่ในห้องน้ำ พอเดินออกมาก็เห็นว่าเขาคุยโทรศัพท์อยู่ฉันก็เลยค่อยๆเดินออกมาจากห้องเพราะกลัวจะรบกวนเขาแต่ยังไม่ทันจะเดินถึงประตูห้องเขาก็เรียกฉันซะก่อน

"เดี๋ยวอย่าเพิ่งไปมึงเดินมานี่" เขายังนอนอยู่ท่าเดิมแล้วเรียกฉันให้ไปหา ฉันก็เดินไปหาตามคำสั่งโดนยืนอยู่ตรงปลายเตียงไม่ได้เข้าไปใกล้เพราะกลัวเขาจะทำอะไรฉันอีก

"บอกเลขบัญชีธนาคารของมึงมา" เขาพูดพร้อมกับหยิบมือถือของเขาขึ้นมา

"คุณคิมต้องการเอาเลขบัญชีของลิลไปทำอะไรเหรอคะ" ฉันถามเขาด้วยความสงสัยที่จู่ๆเขาก็มาขอเลขบัญชีธนาคารของฉัน

"กูจะโอนเงินให้มึง"

"โอนเงินให้ลิล??โอนเงินค่าอะไรคะ"

"เงินค่า...เอ่อค่าาา" พอฉันถามว่าค่าอะไรเขาก็อ้ำอึ้งไปสักพักก่อนจะตอบซึ่งคำตอบของเขาทำเอาฉันน้ำตาคลอจนเกือบร้องไห้

"ค่าตัวมึงไง"

"ค่า...ตัว??" มันจุกใจอกจนพูดไม่ออก

"อืมใช่เพราะกูไม่เอามึงฟรีๆกูไม่อยากได้ชื่อว่าเอาเปรียบผู้หญิงในเมื่อมึงให้ความสุขกูกูก็จะให้ค่าตัวมึงเป็นการตอบแทนก็เหมือนที่กูเคยให้กับผู้หญิงทุกคนที่กูนอนด้วยนั่นแล่ะมึงก็ไม่ต่างกัน" มันทั้งจุกทั้งเจ็บที่ใจฉันพยายามฝืนกล้ำกลืนน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมาต่อหน้าเขา มันเจ็บปวดมากนะกับสิ่งที่ได้ยิน เขาเห็นฉันเป็นผู้หญิงขายตัวอย่างงั้นเหรอเขาถึงต้องให้ค่าตัวเขาเห็นฉันเป็นแบบนั้นสินะเป็นเหมือนผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยมีอะไรด้วยฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเพราะมันตื้อไปหมดแล้วพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่พยายามไม่ให้สั่น

"ถ้าคุณคิม...จะให้ค่าตัวลิลลิลขอไม่รับค่ะ"

"ทำไมไม่รับแล้วมึงจะเอาเงินที่ไหนใช้ในเมื่อมึงไม่ได้เงินเดือนจากลุงทนายแล้ว" ฉันไม่รู้ว่าเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไงแต่ก็ช่างมันเถอะเขาจะรู้จากใครมันก็ไม่สำคัญแต่ฉันไม่จะไม่ขอรับเงินจากเขาแม้แต่บาทเดียวเพราะฉันก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน ฉันไม่ได้ขายตัวให้เขาเขาไม่จำเป็นต้องให้ค่าตัวฉัน

"ลิลมีงานทำแล้ว ลิลจะทำงานหาเงินใช้เองลิลคงไม่รบกวนเงินของคุณคิมหรอกค่ะ"

"ทำไมหรือมึงไม่พอใจที่กูพูดว่าจะให้ค่าตัวมึง" เขาก็รู้นี่นาว่าฉันไม่พอใจแต่เขาก็ยังพูดแต่ก็นั่นแล่ะเขาเกลียดฉันอะไรที่ทำให้ฉันเจ็บปวดได้เขาก็ทำได้หมดถึงเราจะมีอะไรกันแล้วแต่ความรู้สึกที่เขามีต่อฉันมันก็ไม่ได้หายไปไหน ก็อย่างที่เขาเคยบอกว่าเขาสามารถนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ถ้าเขาต้องการรักไม่รักเขาก็เอาได้

"ค่ะลิลยอมรับเพราะลิลไม่ได้ขายตัวให้คุณ ลิลไม่ได้ขายบริการเพราะฉะนั้นคุณไม่จำเป็นต้องเสียเงินให้ลิลลิลไม่ต้องการเงินของคุณลิลไม่อยากให้ใครมาว่ามาดูถูกลิลไปมากกว่านี้" ใครในที่นี้ก็รวมถึงตัวเขาเองด้วยฉันมั่นใจว่าถ้าฉันรับเงินจากเขาเขาจะต้องพูดจาดูถูกฉันไม่มีที่สิ้นสุดเพราะแบบนี้ฉันถึงไม่อยากรับต่อให้เขาจะให้ฉันมากกว่าเงินเดือนที่ผับฉันก็ไม่รับ

"หยิ่งว่างั้นรักศักดิ์ศรีว่า่งั้น" เขาพูดด้วยน้ำเสียงประชดเมื่อฉันยืนยันว่าจะไม่รับเงินจากเขา

"ค่ะถึงคุณจะคิดว่าลิลไม่มีศักดิ์ศรีก็ตาม ถ้าไม่มีอะไรแล้วลิลขอตัวไปทำงานบ้านก่อนนะคะเพราะตอนเย็นลิลต้องไปทำงานที่ผับต่อ"

"มึงยังจะไปทำงานที่ผับอีกเหรอ"

"ค่ะ"

"แต่กูขอสั่งให้มึงไปลาออกซะ"

"ลิลไม่ออกค่ะพี่อาร์ตอุตส่าห์รับลิลทำงานแล้ว"

"พี่อาร์ต??มึงเรียกไอ้อาร์ตว่าพี่อาร์ต??" เขาทำหน้าและน้ำเสียงไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องไม่พอใจด้วย

"ค่ะ"

"มึงไปสนิทกับไอ้อาร์ตตอนไหนถึงกล้าเรียกมันว่าพี่"

"ไม่ได้สนิทหรอกค่ะแต่เพราะพี่อาร์ตสั่งให้ลิลเรียกแบบนั้นเพราะถ้าลิลไม่เรียกพี่อาร์ตจะไล่ลิลออก"

"ออกก็ออกดิแล้วมาเอาเงินที่กูแทน มึงจะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา" เขาคิดว่าฉันหน้าเงินเห็นแก่เงินสินะ

"แล้วมึงก็เลิกเรียกไอ้อาร์ตว่าพี่ด้วยเพราะกูไม่ชอบ"

"ลิลคงทำตามที่คุณคิมสั่งไม่ได้หรอกค่ะ"

"มึงกล้าขัดคำสั่งกู??"

"ถึงลิลจะเป็นคนรับใช้ถึงลิลจะจดทะเบียนแต่งงานกับคุณแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าลิลต้องทำตามที่คุณสั่งทุกอย่าง หน้าที่ของลิลลิลก็ทำแล้วคุณจะบังคับลิลทุกเรื่องไม่ได้หรอกนะคะ ส่วนเรื่องที่จะให้ลิลเลิกเรียกพี่อาร์ตว่าพี่คุณคิมคงต้องไปพูดกับคุณอาร์ตเองเพราะลิลไม่อยากโดนพี่อาร์ตไล่ออก"

คิมหันต์...

ทุกครั้งที่ได้ยินยัยนี่เรียกไอ้อาร์ตว่าพี่ผมรู้สึกไม่ชอบใจไม่พอใจขึ้นมาทันที หึเรียกซะสนิทสนมทั้งที่ไม่ได้รู้จักอะไรกันเลยแม้แต่น้อยเจอกันก็ไม่กี่ครั้ง แล้วผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้อาร์ตมันถึงให้ยัยนี่เรียกตัวเองว่าพี่ทั้งๆที่คนอย่างมันถ้าไม่สนิทด้วยจริงๆมันไม่ให้ใครเรียกมันแบบสนิทสนมหรอก หรือไอ้อาร์ตมันจะชอบยัยนี่จริงๆวะ??แล้วยัยนี่ก็อาจจะชอบไอ้อาร์ตด้วยหรือเปล่า ไม่ได้การละผมไม่ยอมเด็ดขาดแต่ที่ผมไม่ยอมไม่ใช่เพราะว่าผมหึงหรือหวงยัยนี่หรอกนะแต่เพราะผมยังไม่เบื่อร่างกายและความสาวของยัยนี่ถ้าเพื่อนผมมันอยากได้ก็รอให้ผมเบื่อก่อนก็แล้วกัน

"หรือที่มึงไม่ยอมเอาเงินจากกูเพราะมึงกำลังอ่อยไอ้อาร์ตอยู่ มึงคงคิดคงวางแผนเอาไว้แล้วสิถ้าหย่ากับกูเมื่อไหร่มึงจะไปเป็นเมียไอ้อาร์ต แต่กูขอเตือนมึงไว้ก่อนนะว่ากูจะไม่ชอบแบ่งของเล่นของกูกับคนอื่นตราบใดที่กูยังไม่เบื่อมึงห้ามไปอ่อยหรือไปเอากับใครหน้าไหนทั้งนั้นต่อให้ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันจะเป็นเพื่อนกูก็ตาม" ผมพยายามหาเหตุผลมาพูดเพื่อให้ยัยนี่ไปลาออกจากงานที่ผับแม้คำพูดของผมมันจะฟังดูรุนแรงไปสักหน่อยก็เหอะ (ไม่น่าหน่อยนะไรท์ว่า5555)

"คุณคิมไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะถึงในสายตาของคุณลิลจะไม่มีค่าไม่มีศักดิ์ศรีแต่ลิลก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่สามารถมีอะไรกับใครก็ได้ ตราบใดที่ลิลยังจดทะเบียนกับคุณอยู่ลิลจะไม่มีคนอื่นแน่นอน"

"อ่อแปลว่าถ้าหย่ากับกูเมื่อไหร่มึงจะหาผัวใหม่ทันทีว่างั้น"

"คงแบบนั้นมังคะ" ยัยนี่ตอบแบบไม่กลัวผมโมโหเลยหรือยังไงวะแต่ผมก็โมโหจริงๆนั่นแล่ะโมโหจนเลือดขึ้นหน้ากับคำตอบ

"ลิล!!!"

"ลิลขอตัวก่อนนะคะมีอย่างอื่นที่ต้องทำอีกมาก"

"กูขอถามมึงเป็นคร้งสุดท้ายตกลงว่ามึงจะไม่ยอมลาออกใช่ไหม"

"ค่ะ"

"ได้ถ้ามึงไม่ยอมลาออกมึงก็ต้องกลับมาให้กูเอาทุกคืนเป็นข้อแลกเปลี่ยน"

"ถึงลิลไม่ทำงานที่ผับคุณคิมก็ทำแบบนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคะ" ผมกำหมัดแน่นเมื่อโดนย้อน ยัยนี่กล้ามากที่กล้าต่อปากต่อคำผมแต่ผมจะไม่ทำให้ยัยนี่รู้หรอกว่าผมกำลังโกรธอยู่

"มึงจะทำอะไรก็เรื่องของมึงแต่หน้าที่ของมึงมึงอย่าลืม"

"ค่ะลิลไม่ลืมหรอกค่ะ"

ผมนอนมองคนตรงหน้าที่เดินหน้านิ่งออกไปจากห้อง

ก่อนหน้านี้...

ขณะที่ผมกำลังนอนอยู่บนเตียงส่วนลิลเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำคุณลุงทนายประจำตระกูลก็โทรเข้ามาพอดี

"ลุงทนายโทรหาผมแต่เช้ามีเรื่องอะไรครับ"

"ไม่เช้าแล้วมั้งครับคุณคิมนี่มันจะเที่ยงแล้ว"

"ลุงมีอะไรก็พูดมาเลยครับผมจะได้นอนต่อ"

"ลุงจะบอกว่าลุงลืมบอกคุณคิมเรื่องเงินเดือนของลิล คือตอนนี้ลิลไม่ได้รับเงินเดือนจากคุณท่านแล้วนะครับเพราะลิลแต่งงานกับคุณคิมแล้วไม่ใช่เด็กในอุปการะของคุณท่านอีกต่อไปเพราะฉะนั้นเงินเดือนและค่าใช้จ่ายของลิลคุณคิมต้องเป็นคนจัดการทั้งหมด"

"ทำไมลุงเพิ่งมาบอกผมทำไมไม่รอให้ผมหย่าก่อนละค่อยบอก" ผมพูดอย่างหัวเสียที่ลุงทนายเพิ่งโทรมาบอกเรื่องนี้แทนที่จะบอกผมตั้งแต่วันแรกที่ผมจดทะเบียนสมรส หลังจากวางสายลิลก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดีเลยเรียกให้มาหาเพื่อถามเอาเลขบัญชีเพื่อที่ผมจะโอนเงินเดือนให้แต่ด้วยความที่ผมมันปากไม่ดีและด้วยอคติทิฐิที่มีต่อลิลผมก็เลยพูดว่าเงินที่จะให้เป็นเงินค่าตัวสรุปก็คือยัยนั่นไม่ยอมรับเงินที่ผมจะให้ ผมก็อยากจะตบปากตัวเองที่เสือกไปพูดแบบนั้นแต่เพราะผมเป็นคนแบบนี้ผมห้ามปากห้ามความคิดตัวเองไม่ได้

ใครอยากด่าอิพี่เชิญได้ตามสบาย55555