ร้ายเพราะเธอ(Limerence)

บทที่สี่

ปึก!

ซองเอกสารสีน้ำตาลถูกโยนลงบนโต๊ะเต็มแรง สามารถเรียกความสนใจจากเจ้าของร่างสูงที่ตอนนี้นั่งไขว้ห้างไม่สบอารมณ์ที่โซฟา ปลายนิ้วบี้บุหรี่ใส่จานกระเบื้องเหลือเพียงขี้เถ้า ตั้งแต่เมื่อวานที่โดนฉีกหน้ากลางคณะ นักรบไม่อาจขจัดใบหน้าหวาน ๆ กับท่าทีอวดดีของยายนั่นออกจากสมอง อาจเพราะเกิดมาไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้จึงมีอาการคันยุบยิบเหมือนถูกมดตัวเล็กก่อกวนที่หัวใจ นักล่าอย่างชายหนุ่มไม่น่าโดนปั่นป่วนเอาง่าย ๆ แต่หญิงสาวทำได้เพียงแค่ปรายหางตา

“นี่คือประวัติทั้งหมดแล้วใช่ไหม” ชายหนุ่มเหลือบมองเพื่อน เตชินจึงพยักหน้าตอบ

“เออได้มาเท่านี้แหละ เด็กปีหนึ่งเองมึงจะเสียเวลาด้วยทำไมวะ” เขาระบายลมหายใจอ่อน ๆ ไม่เข้าว่านักรบจะหมกมุ่นอะไรกับผู้หญิงคนนี้นัก มันเร่งจนเขาต้องสืบประวัติอีกฝ่ายโดยให้เวลาไม่ถึงวันด้วยซ้ำ แถมยังมีค่าตอบแทนเป็นทริปเรือยอร์ชสุดหรูมูลค่าหลายแสนบาท ได้ทั้งกินและเที่ยวฟรีมีหรือเตชินจะปฏิเสธ

“กูไม่เคยเห็นมึงทุ่มกับใครขนาดนี้นะ”

“แค่นี้มันเศษเงินกู” นักรบไหวไหล่ไม่ยี่หระ

“มึงก็รู้สำหรับกู… เกลียดอะไรมากที่สุด” ครู่หนึ่งแววตาเย็นชาปรากฏเสี้ยวอารมณ์โกรธจาง ๆ ก่อนหายไปในที่สุด มือเขาหยิบกระดาษขึ้นมากวาดตาอ่านจากนั้นก็โปรยลงพื้นทีละแผ่น ภายนอกอาจดูเหมือนนักรบไม่ร้อนใจ แต่เพื่อนสนิทอย่างเตชินรู้ดีหลังจากนี้ดาริกาเตรียมนับถอยหลังสำหรับสงครามได้เลย

“งั้นเพื่อนสุดที่รักอย่างกูคงพูดได้แค่ว่าระวังหัวใจมึงไว้ดี ๆ”

แม้เพื่อนจะแสดงออกว่าไม่ชอบผู้หญิงคนนั้น แต่เตชินมั่นใจว่าอย่างดาริกาน่ะจัดว่าตรงสเป็กนักรบเลยทีเดียว ใบหน้าหวานมีเสน่ห์มองดูใกล้ ๆ ยิ่งน่าค้นหา แววตาดื้อรั้นของเธอไม่ต่างจากลูกแมวตัวแสบ จมูกโด่งรับกับริมฝีปากแดงมักยกขึ้นเสมอเวลาอยากอวดดี ท่าทางแบบนี้ทำให้ใครต่อใครอยากปราบพยศ อย่างน้อยก็ไอ้ตัวดีที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาหนึ่งคน

“ไม่มีทาง มึงรอดูเด็กนั่นรับความบรรลัยจากกูได้เลย” นักรบแค่นยิ้มพลางก้มดูนาฬิกาข้อมือและเดาะลิ้นยียวน

“ไปไหนวะ”

ชายหนุ่มเอ่ยปากพลางหรี่สายตามองรูปถ่ายต่าง ๆ บนพื้น เตชินส่งคนไปสะกดรอยตามอีกฝ่ายจนรู้ทั้งตารางเรียนและกิจกรรมสุดโปรด

“เดินเกม” พูดจบนักรบก็ผิวปากเดินออกนอกห้องชมรมคล้ายอารมณ์ดีเสียเต็มประดา เตชินมองอีกฝ่ายด้วยสายตานิ่ง ๆ คำว่าชินคงอธิบายความรู้สึกเขาตอนนี้ได้ชัดเจน

แม้เป็นเวลาใกล้เย็นแต่ข้างในมหาวิทยาลัยยังเต็มไปด้วยนักศึกษา หลังวันนั้นที่ดาริกามีเรื่องกับนักรบ สายตาหลายคู่มองมายังเธอก็ไม่เคยเหมือนเดิมอีกเลย บ้างก็เหยียดหยาม บางทีก็เป็นประกายคล้ายอยากเข้ามาทำความรู้จัก ไม่ว่าหญิงสาวจะไปที่ไหนทุกคนต่างพากันจับจ้องมายังเธอ อาจเป็นเพราะไม่มีใครกล้ามีเรื่องกับนักรบ เพราะเป็นอันรู้กันว่ากลุ่มของเขามีอิทธิพล

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขณะร่างบางกำลังเดินไปยังจุดรับรถ เธอมองหาแท็กซี่เพื่อกลับคอนโดที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากอาณาเขตมหาลัยฯ ตั้งแต่ย้ายมาเรียนที่นี่สกิลการเอาตัวรอดของดาริกาเรียกได้ว่ายอดเยี่ยม หญิงสาวออกนอกกรอบเดิม ๆ ที่ก่อนหน้าไม่เคยคิดจะก้าวออกมา อาจเพราะในวันวานไม่ว่าจะทำอะไรย่อมมีเงาของอาคิราเสมอ เธอพึ่งพาและรู้สึกปลอดภัยยามมีอดีตคู่หมั้นใกล้ ๆ จึงไม่เคยคิดถึงโลกที่ไม่มีเขาเลยสักครั้ง นี่คงเป็นช่วงเวลาแรกละมั้งที่ข้างกายดาริกาปราศจากผู้ชายคนนั้น

และชื่ออันคุ้นเคยอย่าง ‘อาคิรา’ ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์เหมือนเดิม ตลอดสองเดือนที่ผ่านมาเขาพยายามติดต่อ แต่เธอเองเลือกจะหลบหน้า ตั้งแต่วันที่บอกว่าขอเวลาทำใจ ดาริกาก็ไม่คุยกับเขา

เพราะอยากลืมทุกอย่าง… อยากให้วันเวลาพัดผ่านไปช้า ๆ เพื่อวันหนึ่งจะได้กลับมามองหน้าอดีตคู่หมั้นได้สนิทใจ

ดาริกานิ่งชั่วครู่ ยังไม่ตัดสินใจรับสายข้อความบางอย่างจากอีกฝ่ายก็แจ้งเตือน

‘ถ้าน้องดาวหนีพี่อีกพี่จะบอกความจริงคุณลุง… ดาวคงไม่อยากให้มันแย่กว่านี้ใช่ไหม’

อ่านนิดเดียวก็ตัดสินใจกดปุ่มสีเขียวทันที เธอไม่อยากมองหน้าอาคิราก็จริง แต่ก็ใจแข็งไม่พอจะอยู่เฉย ๆ ถ้าชายหนุ่มมีปัญหากับพ่อ เพราะท่านยังไม่รู้เหตุผลที่อยู่ ๆ ลูกสาวของานหมั้นกะทันหัน ถ้าขืนได้ยินคำสารภาพว่าเกี่ยวกับเรื่องนอกใจ อาคิราคงจบเห่

“ว่าไงคะพี่ซัน” เสียงราบเรียบพูดกับปลายสาย

“น้องดาวอยู่ไหน” แต่อีกฝ่ายดันเองสวนขึ้นทันทีราวกับเฝ้ารอมาเนิ่นนาน

“ดาวอยู่มหาลัยฯ พี่ซันมีธุระสำคัญหรือเปล่าถ้าไม่มี…”

“พี่อยู่ที่เดียวกับน้องดาว เราเจอกันหน่อยได้ไหม”

ได้ยินคำขอร้องทำเอาริมฝีปากบางขบกัดกันพลางถอนหายใจ ดาริกาเงียบเพราะกำลังหาคำตอบให้ตัวเองว่าพร้อมเจอหน้าเขาหรือยัง

และแล้วคำตอบคือไม่…เธอไม่ยังอยากเจออาคิราตอนนี้

“ดาวไม่สะดวกค่ะ”

“ถ้าน้องดาวไม่มาพี่จะบอกความจริงกับคุณลุง เราคงไม่อยากให้คุณลุงโกรธพี่ใช่ไหมคะ”

อาคิรารู้จุดอ่อนเธอเสมอ ชายหนุ่มรู้ว่าตัวเขานั้นสำคัญกับความรู้สึกเธอ เพราะงั้นจึงใช้ไม้ตายสุดท้าย ยอมเสี่ยงเพื่อหวังจบปัญหาที่ค้างคา

“พี่ซันอย่าทำให้ดาวลำบากใจได้ไหม”

“พี่จะรอน้องดาวอยู่ที่คณะ ทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินใจของน้องดาวนะคะ”

ชายหนุ่มเอ่ยเสร็จก็ตัดสายไม่ได้รอฟังคำตอบ การกระทำเช่นนี้ไม่ต่างกับกดดันกันทางอ้อม เธอจะทำยังไงได้ ถ้าไม่อยากให้เขาบอกความจริงทั้งหมดกับบิดา จำต้องไปพบหน้าอาคิรา แม้ตัวเองไม่ใช่คนผิด แต่ก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี หญิงสาวไม่มีทางเลือกอื่น เพราะลึก ๆ ในใจดวงน้อยเองก็แคร์เขาเหมือนกัน

ทันทีที่เดินกลับเข้าไปข้างตัวตึก วูบหนึ่งร่างบางรู้สึกโหว่งในอกข้างซ้าย อาจเพราะไม่เคยพบเจอภาวะกดดันเช่นนี้ เมื่อตลอดเวลาที่ผ่านมา เวลาใกล้อาคิราก็มีแต่ความสบายใจ ไม่เคยคิดเลยจริง ๆ ว่าชายหนุ่มที่เป็นทั้งพี่ชายและอดีตคนที่รักจะทำให้เราทั้งคู่มีวันนี้

“ตามดาวมาค่ะ”

หญิงสาวเลือกที่จะเอ่ยบอกกับเขาเพียงสั้น ๆ ทันทีที่เจอหน้า ดาริกาเดินนำอาคิรามายังมุมลับ ๆ โดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาเรียวคู่หนึ่งจ้องมองตั้งแต่แรก นักรบที่กำลังจะเดินเข้าไปยังคณะเปลี่ยนเป้าหมายทันที เมื่อเห็นยายตัวแสบที่ตามหาอยู่ไม่ไกลผุดยิ้มร้าย

ทว่าก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะเท่าที่ตามสืบประวัติเธอมาหญิงสาวไม่เกี่ยวข้องกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้น แล้วไอ้หมอนั่นเป็นใคร ทำไมเขาถึงไม่รู้จัก!

ยิ่งดาริกาเดินนำผู้ชายคนนั้นไปยังซอกตึกคณะ ที่ไม่ค่อยจะมีคนผ่านไปผ่านมา ยิ่งทวีความสงสัยจนนักรบแทบบ้า ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่ ทำไมหญิงสาวถึงทำท่าทีเหมือนอยากปิดปังเสียเต็มประดา

ดาริกาเดินนำอาคิราก่อนหยุดชะงัก เธอเลือกคุยที่นี่เพราะไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องระหว่างเรา หญิงสาวไม่อยากเป็นจุดสนใจ เพราะเท่าที่เผชิญอยู่ก็มากพอ ตั้งแต่มีเรื่องกับนักรบ นักศึกษาทุกคนในมหาวิทยาลัยนี้รู้จักเธอหมด

“พี่ซันมีอะไรรึเปล่าคะ” น้ำเสียงและสีหน้าของดาริการาบเรียบไม่ต่างกับวันนั้นเลยสักนิด

“ทำไมน้องดาวถึงห่างเหินกับพี่แบบนี้ ลืมไปรึเปล่ายังไงพี่ก็ยังเป็นว่าที่คู่หมั้นของน้องดาวอยู่นะ” ยิ่งอาคิราย้ำสถานะยิ่งทำให้ดาริกาอึดอัด

“งั้นพี่ซันก็คงจะลืมไปรึเปล่าว่าตัวเองทำอะไรลับหลังดาวบ้าง พี่ซันกล้าหักหลังดาวทั้ง ๆ ที่ก็รู้มาตลอดว่าดาวรู้สึกยังไงกับพี่… งั้นการที่ดาวเป็นอย่างนี้ก็ไม่แปลกอะไรไม่ใช่เหรอคะ” ดาริกาไม่อาจทนความอึดอัดนี้อีกต่อไป เมื่ออาคิราพูดหน้าตาเฉยว่าเขาเป็นว่าที่คู่หมั้นช่างน่าขันสิ้นดี เขาจะเป็นว่าที่คู่หมั้นของเธอได้อย่างไร เมื่อตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็เริ่มหักหลังกันช้า ๆ และสุดท้ายก็นอกใจเธออย่างเลือดเย็นที่สุด ถ้าขืนให้อภัยดาริกาคงใกล้บ้าเต็มที

“ถึงพี่จะมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้น ก็ไม่ได้หมายความว่าพี่รักเขานะ คนที่พี่รักก็คือน้องดาวต่างหาก พี่ขอ…น้องดาวลืมเรื่องที่ผ่านมาได้ไหม ให้โอกาสเราเริ่มต้นกันใหม่นะ”

“พี่ซันพูดเห็นแก่ตัวแบบนี้ได้ยังไง” ทันทีที่ได้ยินคำขอร้อง หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางหรี่ตาทางอื่นเพราะไม่อาจมองหน้าเขาต่อ ถึงไม่อยากเกลียดอาคิราแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้รู้สึกแย่กับเขาจริง ๆ

ร่างบางถอยหลังเตรียมจะเดินหนี แต่ทว่าอาคิรากลับไวเหลือเกิน มือแกร่งใช้กำลังบังคับคนอ่อนแอ เขาบีบข้อมือเธอแน่นก่อนดึงเข้าสู่อ้อมกอด

“ปล่อยนะ พี่ซันจะทำบ้าอะไร!”

เสียงของหญิงสาวไร้ความหมาย อาคิราไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ชายหนุ่มตัดสินใจที่จะโน้มตัวเพื่อประทับจูบบนริมฝีปากบาง ยิ่งเห็นท่าทีพยศของดาริกาที่ทำเหมือนเขาไม่มีความหมาย อาคิราไม่ไหวจริง ๆ!

“ทำอะไรวะ!”

ทว่าไร้โอกาสที่ชายหนุ่มจะได้ลิ้มลองริมฝีปากแสนหวาน เสียงทุ้มอันมาจากข้างหลังตะโกนขึ้นขัดจังหวะ ทำเอาอาคิราเสียหลักปล่อยดาริการาวของร้อน

ภาพตรงหน้าปรากฏร่างสูงของคนที่ดาริกาคุ้นเคยดี ชายหนุ่มหน้าตาดีแต่ทว่ากลับแสนร้ายกาจอย่าง ‘นักรบ’ เขามาทำอะไรตรงนี้!