“กินเสร็จแล้วไปเก็บดอกบัวกันไหม” เสียงทุ้มถามขณะตักแกงจืดมะระให้เธอ วันนี้ทั้งคู่ตื่นราวสิบเอ็ดโมงกว่า ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอกินเยอะกว่าปกติ อาจเพราะเรื่องเมื่อคืนเล่นเอาแทบหมด วันนี้จึงต้องหาพลังงานทดแทนเป็นธรรมดา
“เก็บดอกบัว ?”
“ข้างหลังบ้านไงพายเรือไป”
“นายพายเป็นเหรอ” ดาริกาหัวเราะ นัยน์ตาคู่สวยหรี่แซวนักรบดูเป็นมิตรมากขึ้น
“โห…ดูถูกมากอะ”
“ฮ่า ๆ ก็จริงลุคคุณชายอย่างนายไม่น่าจะทำอะไรแบบนี้เป็นให้ฉันพายเองยังดูเข้าท่ามากกว่า”
“งั้นรอดู!” พูดจบก็ตักอาหารเข้าปาก วันนี้เขาจะทำให้ดาริการู้ซึ้งว่าที่เธอคิดน่ะผิดแล้ว คนอย่างนักรบไม่ยอมให้ใครมาดูถูกง่าย ๆ แน่นอน โดยเฉพาะถ้าเป็นผู้หญิงตรงหน้าแล้วเขายิ่งแคร์ความคิดเธอ
ผ่านไปสักพักสองหนุ่มสาวก็รับประทานอาหารเช้าควบเที่ยงเสร็จ ชายหนุ่มเดินนำเจ้าของร่างเล็กไปทางท่าน้ำ เห็นเรือไม้จอดเทียบใกล้ ๆ ก็ก้าวเท้าลงไป พอตัวเองนั่งเรียบร้อยมือสากก็ยื่นใ
